Μυρτώ, αφορμή για να σου γράψω είναι του αγίου Βαλεντίνου, αλλά και το ότι πέρασα αμέτρητες μέρες με πυρετό, που με έκαναν να καταλάβω πόσο μόνος είμαι σε αυτό τον κόσμο. To make things worse, είμαι και gay και ζω και στο εξωτερικό. Έχω υπάρξει και στο παρελθόν πολύ χάλια, αλλά αυτή τη φορά πραγματικά αναρωτιέμαι: γιατί να ’μαι τόσο μόνος, να μην έχω έναν άνθρωπο να με βοηθήσει σε μια δύσκολη στιγμή; Και μιλάω και για γκομενικά αλλά και για φίλους. Ξέρεις πόσες φορές δεν έχω άνθρωπο να πάω για καφέ, για να μην πω να πάω διακοπές. Και επιπλέον κάθε φορά που επιστρέφω Αθήνα να νιώθω όλο και πιο ξένος, με όλο και λιγότερους γνωστούς. Να μην αναφέρω τα γκομενικά, όπου ο ένας μεγάλος έρωτας που μου έκανε κλικ με έκανε τελικά συναισθηματικό ράκος... Και ξανά φτάνω στο γιατί, ρε Μυρτώ, γιατί, γιατί, γιατί; Και αν είμαι τώρα έτσι, τι θα γίνει σε 10, 20 χρόνια; Όταν οι όποιοι γνωστοί θα ’χουν κάνει οικογένεια και γω θα είμαι μόνος, κλεισμένος σε ένα σπίτι;
Οκ. Θα σας απαντήσω με την ίδια τρυφερότητα που θα απαντούσα στον κολλητό μου: «Έλεος με την κλάψα πρωί-πρωί, όλες αυτές τις γιατί-γιατί-γιατί ερωτήσεις θα έπρεπε να στις κάνω εγώ. Όποιος δεν έχει άνθρωπο να πάει για καφέ, κάτι κάνει στραβά. Ο καιρός που οι άλλοι αποφάσιζαν για μας, ευτυχώς πέρασε. Γιατί κάνεις το ίδιο κι εσύ στον εαυτό σου και αποφασίζεις ότι το μέλλον του είναι “μόνος, κλεισμένος σε ένα σπίτι”; Στο κάνανε τόσα χρόνια οι άλλοι, δεν βαρέθηκες πια; Και γιατί έχεις αποφασίσει σώνει και καλά αυτό το ρόλο απέναντι στη ζωή για τον εαυτό σου; Και πού ξέρεις ποιοι θα έχουν κάνει οικογένεια σε 10, 20 χρόνια; Και γιατί η λέξη “οικογένεια” να σημαίνει μόνο κάτι στερεοτυπικό που δεν μπορείς εσύ να έχεις; Και γιατί επιμένεις να μένεις κολλημένος στην ιδέα της ανημποριάς αντί να ανοίξεις το παράθυρο και να πετάξεις σ’ αυτό τον καινούργιο ουρανό που είναι ανοιχτός μπροστά σου; Και γενικά θα κάνεις κάτι ή θα συνεχίσεις να παραπονιέσαι σε μια αόρατη “μαμά” που δεν μπορεί να σε βοηθήσει;»
«Δεν θέλω να πεθάνω χωρίς να σ’ έχω νιώσει μέσα μου». Το σκέφτομαι, το ονειρεύομαι αδιάκοπα μετά από την ημιτελή συμφωνία πριν δύο χρόνια. Αυτό θέλω να πω. Και όλο μου το είναι με σπρώχνει να το ξεστομίσω όποτε ανταλλάσσουμε ματιές, γιατί με θέλει και τον θέλω, και το ξέρει και το ξέρω. Αλλά είναι κι εκείνος ο ρημάδης ο κόμπος. Στην ψυχή. Γιατί την υπόνοια του έρωτά μου τη σιχαίνεται. Ή τουλάχιστον έτσι είχε πει τότε. Γι’ αυτό τα μάτια του πέφτουν μαχαίρια, πότε πάνω στο φίλο μου, πότε πάνω μου. Κάθε πόρος του σώματός μου συντονισμένος. Και ηλεκτρίζομαι. Χωρίς ασφάλεια. Πού πουλάνε μανταρίνια να βάλω @@ στην μπανάνα μου; ~ M
Στη λαϊκή αγορά.
Υ.Γ. Όποιος γουστάρει να ζει με κόμπους, ζει με κόμπους.
Γεια σου Μυρτώ, πρώτη φορά σου γράφω. Ας μπω στο προκείμενο. Αγαπώ την αδελφή του κολλητού μου. Και δεν ξέρω τι να κάνω! Μάλιστα προχθές έβλεπα το «Love in the End» στην τηλεόραση, τη σκεφτόμουν και άρχισα να κλαίω (πρώτη φορά για κοπέλα). Εντωμεταξύ μένει 3 ώρες μακριά μου και δεν μπορώ να τη βλέπω συχνά. Δυστυχώς πέθανε η μητέρα της πριν 1μιση μήνα και η κοπέλα είναι κομμάτια και εγώ στενοχωριέμαι που δεν μπορώ να είμαι κοντά της! Σκέφτομαι να μιλήσω στον κολλητό μου όταν περάσει λίγος καιρός σαν ένα πρώτο βήμα. Αλλά δεν ξέρω τι θα γίνει, φοβάμαι μην επηρεάσει τη φιλία μας. Την αγαπώ αυτή την κοπέλα, αλλά δεν ξέρω τι να κάνω! Δεν ξέρω πώς να το αντιμετωπίσω! Εννοείται ότι το να πάω να της πω τι νιώθω δεν παίζει ούτε μία στο εκατομμύριο! Και αυτό γιατί φοβάμαι την απόρριψη και τις επιπτώσεις της! Help, Mυρτώ!
Πολύ σωστά. Γιατί ένας πρίγκιπας σαν εσάς να υποφέρει από κάτι που έχουμε πάθει όλοι οι άλλοι, εμείς οι ταπεινοί κάτοικοι του πλανήτη Γη; Επίσης πολύ ωραία η ιδέα σας να πάτε να το πείτε στον κολλητό σας ότι αγαπάτε την αδερφή του. Μετά μπορείτε να πιάσετε και όλους τους υπόλοιπους από το οικογενειακό και το φιλικό περιβάλλον, ε δεν μπορεί, κάποια στιγμή θα πάει και στα δικά της αυτιά το θέμα. Σοβαρευτείτε, αδερφέ. Στο κάτω κάτω, έτσι είναι ο ενήλικος βίος, έχουμε πάντα να αποφασίσουμε για κάτι που φαίνεται δύσκολο και δεν μπορεί να μας το λύσει κανείς. Εμείς μόνο.
Στείλε το γράμμα σου ταχυδρομικά ή στο fax της A.V. ή στο info@athensvoice.gr για τη στήλη Μίλα μου βρώμικα.
23°
