Eurovision 2010
Γεια σας. Ήθελα να κάνω μερικά σχόλια για το διαγωνισμό της Eurovision. Καταρχάς συγχαρητήρια στη μικρή Γερμανίδα για το βραβείο. Γλυκύτατη κοπέλα, συμπαθέστατο τραγούδι, λιτή σκηνική παρουσία. Μπράβο, Lena. Επίσης το τραγούδι της Γαλλίας άξιζε καλύτερη τύχη. Φαίνεται όμως ότι κάτι ο κογκολέζικος ρυθμός soukous που μπορεί να ξένισε, κάτι ο μαύρος τραγουδιστής με τα σεξουαλικά τσαλίμια του που μπορεί να κίνησε τα ρατσιστικά ανακλαστικά κάποιων, το κράτησαν σε χαμηλή θέση. Τέλος, η ελληνική συμμετοχή μού θύμισε ένα παλιό τραγούδι που έλεγε: «Όπα, όπα τα μπουζούκια, όπα και ο μπαγλαμάς, της ζωής μας τα χαστούκια με το γλέντι τα ξεχνάς». Εύγε σε όλους λοιπόν. Και του χρόνου. - Γιώργος Σκαλκώτας, μουσικοκριτικός
Συν - πλην
Χάρηκα κι εκτίμησα πάρα πολύ που ο Παναγιώτης του Relax comics (Εξάρχεια) μου δάνεισε από την προσωπική του συλλογή το “The Saga of the Seven Suns” το οποίο ακόμη δεν έχω καταφέρει βέβαια να διαβάσω, όπως επίσης και να του επιστρέψω. Το δουλεύω όμως...
Χαίρομαι που βρίσκω εύκολα το γάλα σόγιας εμπλουτισμένο με ασβέστιο σε κοντινά βιολογικά καταστήματα της γειτονιάς. Πρόκειται για ένα μέρος της διατροφής που προτείνεται σε πάρα πολλές αθλητικές και προσαρμοσμένες σε προπονήσεις δίαιτες.
Με συναρπάζουν οι χιλιάδες συνταγές μαγειρικής που βρίσκει κανείς διάσπαρτες παντού στο internet. Το βρίσκω αρκετά ενθαρρυντικό για αρχάριους σαν κι εμένα.
Στεναχωρήθηκα για το cult dvd shop “Β-brain”(στη Διδότου) που έκλεισε, γιατί εκεί μπορούσε να βρει κανείς σπάνιο υλικό αμετάφραστο για τον εναλλακτικό ιαπωνικό κινηματογράφο. - Pol “The Cloak”
Opa!
Κύριε Νένε,
Σας ευχαριστούμε για το υπέροχο και καταπληκτικό άρθρο σχετικά με τη Eurovision. Εξαιτίας σας τη βλέπουμε πρώτη φορά με το σύζυγό μου και διαβάζουμε συγχρόνως για την κάθε χώρα. Κάθε Ελληνας που σέβεται τον εαυτό του και τον τηλεοπτικό χρόνο που καταναλώνει γι’ αυτό το σπουδαίο γεγονός που ονομάζεται Eurovision, πρέπει να διαβάζει συγχρόνως το κείμενό σας, και να διασκεδάζει πραγματικά. Εύγε! Το άρθρο σας είναι έξυπνο, καυστικό, ευρηματικό, με χιούμορ, απίθανη παρέα σε μια βαρετή διοργάνωση. Σας ευχαριστούμε θερμά!
Όνειρο δεμένο στο μουράγιο…
Θα ’θελα να φύγω από τη χώρα… μ’ αεροπλάνο πιθανό να με σταματήσει η στάχτη της Ισλανδίας… με τρένο απ’ την Ελλάδα να φτάσεις ως τη Βουλγαρία, άντε και στην Κωνσταντινούπολη – κι ονειρεύομαι μακρύτερα… με πλοίο θα ’ταν πιο ταξιδιάρικη λύση, αλλά τώρα αντί για τα κύματα δαμάζονται οι καταπέλτες απ’ τους επαναστάτες θαλασσόλυκους του ΠΑΜΕ, οπότε δεν πάω πουθενά! Για το Ι.Χ. μη συζητήσουμε, αν μεγαλύτερο εμπόδιο είναι τα έργα στις εθνικές ή οι τιμές της βενζίνης… Ούτε ν’ αποδράσει κανείς μπορεί πια! Βλέπεις τον Γιώργο στο Καστελόριζο, πουλάκια κελαηδούν, βαρκούλες αρμενίζουν, κι εκείνος μιλά για πόλεμο, ψηλά το κεφάλι πατριώτες, βάλτε τη στολή, νεκρανάσταση Τραϊφόρου-Βέμπο, κέφι-γλέντι, θα τα τρελάνουμε τα ηλιακού φωτός σπρεντς, σίγουρα ναι! Ο Αλογοσκούφης ξεπλένεται με το σοσιαλιστή Γιάννο Παπαντωνίου στον αδούλωτο Σκάι Φαλήρου, όπου το γραφείο κ.κ. Ελληνοφρένειας σκάβει το λαγούμι της επαναστατημένης εργατογιάπικης ακρόασης… Κάψτε τα όλα – πριν ξαναφτιάξει δάση εκεί που βουτάνε σε πισίνες οι πράσινοι χμερ της Μπιρμπίλη. Ο Τσίπρας ετοιμάζεται να αυτοαναφλεχθεί στα παράθυρα του Mega, θα ξαναγίνει Κούγκι το αστοκάναλο, θα πάρει μαζί του και τον Πρετεντέρη – οϊμέ, η συμφορά της επόμενης αναβάθμισης του ελληνοχάους σε υπονομοχαντάκι έρχεται από την Στάνταρ κι εμείς πιο Πουρς. Πτωχί τω πνεύματι –και κυρίως αδύναμοι να ονειρευτούμε, να εμπιστευτούμε και να ελπίσουμε κάτι, κάποιον– αυλαία, το έργο κατεβαίνει εν μέσω κατακραυγών των μελλοθανάτων. -Νίκος Παπαδόπουλος
12°
