Μυρτούδι μου, θυμάσαι στο τεύχος 448 (υ.γ. 2) που έγραφες για άντρες «καλοκαιριάτικα πληγωμένους» από την one-and-only (not), που τριγυρνάνε σαν κλαίουσες – πλην κυλιούνται και στις οάσεις του φλερτ (τουλάχιστον) πού και πού (και ποιος ξέρει με πόσες…); Ε αυτό.
Γνωριστήκαμε πριν 1 χρόνο+ και έπαιζε κάτι εντόνως, τελικά όμως δεν έγινε τίποτα (γιατί είναι μπούφος, τουλάχιστον). Τώρα συναντήθηκαν πάλι οι δρόμοι μας, αλλά αυτός είναι άρτι χωρισμένος-πληγωμένος, ψυχικό ράκος κι όλα αυτά, και με γράφει, ενώ ενίοτε θυμάται και να με ψήσει αφήνοντας σαφώς εννοούμενο πως θέλει και να μην τον let go... Κι εγώ επιμένω-περιμένω κι αναρωτιέμαι: διά τι τον κυνηγώ; Μην είναι η αγαμία που –ας είμεθα ειλικρινείς– με έχει βαρέσει στο κεφάλι; Μην είναι το απωθημενάκι από τόοοτε; Ο εγωισμός μου που ζητά επιβεβαίωση (ότι «τον έχω», όπως τόοοτε;) Κι αν ναι, πόσο μα πόσο συμπλεγματικό και ανίερο ον είμαι;
Και γιατί να συνεχίζω να τον γυροφέρνω, όταν ξέρω πως με ξενερώνει που είναι κολλημένος με άλλη ή έστω χάλια ψυχολογικά, δηλαδή: δεν έχει τίποτα να μου προσφέρει (συναισθηματικά πάντα...) Ουφ! Τι να κάνω; Από τη μια μου ’ρχεται να τον αρπάξω και να τον φιλήσω και να ξεχάσει όχι την πρώην αλλά και πώς τον λένε ακόμα, κι από την άλλη να του ρίξω μπουνιά που κάθεται και με γράφει τόσο ασύστολα και χαριεντίζεται δώθε-κείθε. Και κάπου εκεί σου ’ρχεται η λαϊκή(;) σοφία και σε χτυπά μετωπικά. «Για κάθε γυναίκα που κοιμάται μόνη το βράδυ, υπάρχει ένας άντρας που θα ’πρεπε να ντρέπεται». Τάδε έφη Αλέξης Ζορμπάς στον Βίο και την Πολιτεία του. Ααχχ…
Δε θέλω ηττοπάθειες, γαμώ το συρτάκι μου! Για κάθε γυναίκα που κοιμάται μόνη το βράδυ, υπάρχει ένα επόμενο βράδυ που θα αξιοποιηθεί δεόντως…
Υ.Γ. 1 Όσο για το απωθημενάκι σας, η συμβουλή μου είναι να πράξετε συνδυαστικά: πρώτα αρπάξτε τον και φιλήστε τον και μετά χώστε του μια μπουνιά στα μούτρα. Στάνταρ θα ξεχάσει πώς τον λένε – απ’ το ένα ή απ’ το άλλο, σκασίλα μας.
Υ.Γ. 2 Για καλύτερα αποτελέσματα, δοκιμάστε ένα ακάνθινο ρόπαλο.
Ας πούμε ότι ήταν μια φιλία με έντονα ερωτικά στοιχεία, η οποία αναπτύχθηκε στην τελευταία περίοδο της εφηβείας. Μια σχέση μάλλον άνιση, στην οποία κυριαρχούσα εγώ. Γερές βάσεις (λέω), αλλά μετά –και λογικό– άρχισαν να δημιουργούνται αρνητικά συναισθήματα από μέρους του για εμένα. Ήμουν κι εγώ μικρή και δεν ήξερα τι ήθελα. Μετά γαμήθηκε ο Δίας. Εκτός από το μεταξύ μας δεσμό καταστράφηκε κι οτιδήποτε μας συνέδεε. Έχω φύγει χρόνια από εδώ και τώρα γύρισα για ένα εξάμηνο προσωρινά. Κατά καιρούς μέσα στα χρόνια βρισκόμαστε τυχαία κι αναστατωνόμαστε. Βρεθήκαμε και τώρα και μ’ έχουν στοιχειώσει οι αναμνήσεις. Μπορεί κανείς να ζωντανέψει κάτι που είναι χρόνια νεκρό ή μαζί με τη σχέση θα βρυκολακιάσουν και οι λόγοι που μας χώρισαν (εις τον κύβο); Και για ποιο λόγο μπορεί να αναστατώνομαι μετά από τόσα χρόνια για μια εφηβική ιστορία;
Η δουλειά των αναμνήσεων είναι να μας στοιχειώνουν και να μας αναστατώνουν, να ζωντανεύουν και να βρυκολακιάζουν. Και η δική μας δουλειά είναι να παίρνουμε τα ρίσκα μας.
Γεια σου Μυρτώ μου, καλό χειμώνα να έχουμε, με αγάπη, είναι ό,τι πιο απαραίτητο στη σύγχρονη πραγματικότητα που όλοι λίγο πολύ βιώνουμε. Είμαι η Αριστέα, η 21χρονη που ανέφερε ο πρόεδρος του συλλόγου και υπεύθυνος της θεατρικής ομάδας που είχε το δίλημμα αν θα ανέβαζε τη «Φαλακρή τραγουδίστρια» ή το «6 πρόσωπα και μια γαλοπούλα αναζητούν δολοφόνο», φαντάζομαι θυμάσαι τη φάση. Ααα, το καθίκι, δεν ήξερα ότι με είχε βάλει στο μάτι. Είμαι αποφασισμένη να μην περάσω από κανένα κρεβάτι. Θέλω να κάνω καριέρα με την αξία μου, έχω ταλέντο και θέλω να το αναδείξω. Μυρτώ μου, είμαι μεγαλωμένη με αρχές. Εγώ δεν πρόκειται, προκειμένου να παίξω σε μια παράσταση μιας θεατρικής ομάδας, να φάω το λούτσο κανενός. Να ήταν να πρωταγωνιστήσω σε καμιά καθημερινή σειρά, τότε να το συζητούσα να λάβω καμιά πίπα, σωστά;
Μυρτώ, σχετικά με την ιστορία που ανέφερες δεν υπάρχει καμιά εξέλιξη, «πάγωσαν» όλα λόγω καλοκαιριού. Όσο για τη Μύκονο και το γεροδεμένο μπάρμαν, έπεσες πολύ έξω, συγνώμη. Απεχθάνομαι τη Μύκονο, δεν μου αρέσουν οι γεροδεμένοι και ούτε καν οι μπάρμεν. Πήγα Αμοργό με έναν 35άρη ποιητή που θα εκδώσει την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο το «Νερό της καρδιάς».
Πέστε στο δικό σας να βιαστεί. Έχω πληροφορίες ότι τρεις γεροδεμένοι μπάρμεν εμπνεύστηκαν στη Μύκονο τις πρώτες τους ποιητικές συλλογές με τίτλους το «Αυγό της χουρμαδιάς», το «Ζαβό της καρπαζιάς» και το ήδη πολυσυζητημένο «Πορνό της γιαγιάς».
Υ.Γ. 1 Αν εσείς είσαστε Αριστέα, εγώ είμαι ο Απόστολος Γκλέτσος. Εκτός αν όντως υπάρχουν μεταλλαγμένες γυναικείες ψυχές που χρησιμοποιούν τέτοια φρασεολογία, οπότε φαίνεται ότι τα ανθρωπολογικά χαρακτηριστικά της πόλης έχουν αλλάξει δραματικά κι εγώ δεν έχω πάρει χαμπάρι. Σ’ αυτή την περίπτωση, σας συγχαίρω για τις ηθικές αρχές, τα ταλέντα και, κυρίως, το λέγειν σας.
Υ.Γ. 2 Η στήλη είναι από μόνη της μια φάρσα.
Στείλε το γράμμα σου ταχυδρομικά ή στο fax της A.V. ή στο info@athensvoice.gr για τη στήλη «Μίλα μου βρώμικα».
22°
