Γεια σου Μυρτώ, είμαι ο blackoutboy, γνωστός στην ιντερνετική κοινότητα και συγκεκριμένα σε δυο φόρουμ που ανήκουν σε δυο σάιτ. Είμαι, λοιπόν, γνωστός ως ο αγάμητος. Είμαι γκέι και έχω να κάνω σεξ εδώ και μήνες, κοντεύει χρόνος. Πηγαίνω και ψάχνω στα γκέι σάιτ και τσατ για να βρω κάποιον για σεξ. Ψάχνω μέχρι 35 χρονών. Αλλά δεν μου κάθεται ποτέ. Ακόμα κι όταν συναντιέμαι με κάποιον, κάτι τυχαίνει και δεν κάνω σεξ. Τελικά, άμα το ψάχνεις πολύ δεν σου κάθεται... Αλλά και πριν, που δεν το έψαχνα, πάλι δεν μου καθόταν. Τελικά τι ισχύει; Και επίσης: Εγώ πότε θα κάνω σεξ; Μήπως δεν είναι για μένα το σεξ; Μήπως καλύτερα να την παίζω μονάχα; Μήπως το σεξ είναι για τους γυμνασμένους, αυτούς που έχουν τέλειο κορμί; Μήπως το σεξ είναι ένα σπορ; Εγώ δεν είμαι παιδί των σπορ. Μήπως καλύτερα να το ρίξω αλλού; Στο διάβασμα, ας πούμε. Μήπως το σεξ δεν είναι τελικά και τόσο σημαντικό; Μήπως γίνεται να ζήσω (να ζήσουμε) χωρίς σεξ; Μήπως είναι υπερεκτιμημένο το σεξ; -blackoutboy
Άντε πάλι με το σεξ. Εννοείται πως είναι υπερεκτιμημένο. Σου δημιουργεί αίσθημα ευφορίας, ελευθερίας και πληρότητας – εντελώς παραπλανητική κατάσταση, δηλαδή.
Υ.Γ. 1 «Μην κάνετε σεξ! Μετά το σεξ έρχονται τα φιλιά και πριν το καταλάβετε θα πρέπει να μιλάτε ο ένας στον άλλον». -Στιβ Μάρτιν
Υ.Γ. 2 «Το καλό με τον αυνανισμό είναι ότι δεν είσαι υποχρεωμένος να ντυθείς κατάλληλα». -Τρούμαν Καπότε
»Αγαπητή Μυρτώ... Με έκπληξη διάβασα στο τεύχος 349 την αναγνώστρια «Άλλη Μία» να μιλάει για το αυτονόητο στις σχέσεις των ανθρώπων. Όχι απαιτήσεις, μόνο σεξ. Μόνο τη βιολογική ανάγκη του ανθρώπου, χωρίς εξαρτήσεις και γκρίνια. Χωρίς υποχρεώσεις και παράλογες συμπεριφορές. Χωρίς εκφράσεις «πού είσαι τώρα», «τι θα κάνουμε μετά», «γιατί δεν το σηκώνεις», «πάλι θα βγεις με φίλους», «τι εννοείς, θέλεις την ηρεμία σου» και άλλα τέτοια κουλά, που σε στέλνουν κάθε βράδυ στο Σύνταγμα με τους Αγανακτισμένους. Cool. Δεν είναι καιρός για τέτοιες απαιτήσεις, γιατί αυξάνονται τα εγκεφαλικά και οι καταθλίψεις.
Υ.Γ. Αν επιθυμεί η «Άλλη Μία» μία γνωριμία, ας το εκδηλώσει μέσω της
στήλης... και ποτέ δεν ξέρεις. Όσο για το προικισμένο κορμί... το κατά δύναμην...
-Αγανακτισμένος
Το αυτονόητο στις σχέσεις των ανθρώπων είναι όχι απαιτήσεις, μόνο σεξ, ακούω. Γαμάτο. Ευτυχώς που βρήκατε ένα σοβαρό λόγο να ενωθείτε με τους αγανακτισμένους στο Σύνταγμα, αγαπητέ.
»Ρε Μυρτώ, είμαι και εγώ αγανακτισμένος που δεν έχω κοπέλα, να πάω στο Σύνταγμα μήπως βρω καμιά μεταξύ 40 με 50;
Εννοείται. Βάλτε τα καλά σας και ροβολήστε κι εσείς στο Σύνταγμα. Αν είναι, δώστε και ραντεβού με τον από πάνω να ενώσετε την αγανάκτησή σας και καλή ψαριά εύχομαι. Πάντως κι αν δεν παίξει τίποτα, καλό είναι να μη σας πάρει από κάτω. Έτσι κι αλλιώς, ωραίες βραδιές μας κάνει, καλοκαιράκι ήρθε, γιατί να κλεινόμαστε στο σπίτι;
»Φίλτατη ιέρεια των απανταχού «σεξοπροβληματισμένων», νομίζω ότι «ήγγικεν» η ώρα διά να επι-βάλετε μια τάξιν και στα βαθύτερα ερωτήματα-αιτήματα του τόπου τούτου. Και εξηγούμεθα: σίγουρα η «ατέρμονη μοναξιά του καναπέους» αντενδείκνεται μπροστά στην αγανακτισμένη μάζα που πέρα απο κατσαρόλα, σουβλάκι αλά βρόμικα και εν μέσω πενταπλής δακτυλικής ομοφωνίας «θρύβει» χαμουρευτικών πιθανοτήτων. Συνεπώς, προκύπτει εύλογα η απορία: πότε επιτέλους θα επιδιώξετε τη μάζωξη των «εγκαυλωμένων εναγκαλισμένων» (που τόσο καιρό εξαγγέλλετε, σας θυμίζω). Διότι, αγαπητή, αν επιλύσουμε ετούτο το «σκόπελο» επι-κοινωνίας, η κουτάλα θα ηχεί πιο χαρμόσυνα, τα ενωτικά ένστικτα θα πιάσουν «dolby surround», θα πρωτοστατήσουμε διεθνώς και σίγουρα (λέμε, τώρα) οι «κεκλησμένοι αντουανέτοι» θα πιάσουν… την απάντηση στο ερώτημα: «Μα τι θέλουν τέλος πάντων αυτοί οι πλεμπιανοί τύποι εκεί έξω... άραγες;».
Υ.Γ. 1 Με την ευκαιρία τούτη συγκαλούμεν και τους υπόλοιπους χιλιάδες fan σας να συνδράμουν πλυμένοι και καθαροί με την παρουσία «αυτών».
Υ.Γ. 2 Εμείς, πάντως, θα σας ψηφίσομεν! Έλεος, πλέον, πόσο περισσότερο ακόμα θα… ξενερώνουμεν;
-Mία εκ των αγαμησιμένων
Γουστάρω. Το πνεύμα των συσπειρώσεων έχει αγγίξει όλες τις χορδές της εσωτερικής μας κιθάρας. Όπου να ’ναι, θα μπει και ολόκληρη η ορχήστρα. Παιδιά, σηκωθείτε.
Υ.Γ. «…Των εγκαυλωμένων εναγκαλισμών…» Μιλάμε για ποίηση, έτσι;
»Μυρτώ, ο σκύλος μου έχει ερωτευτεί μια γάτα. Τι να κάνω; Να τους αφήσω να ζήσουν τον έρωτά τους ακόμα κι αν πληγωθούν στο τέλος; Να τους αφήσω να προχωρήσουν κι ας ξέρω ότι αυτή η σχέση δε βγάζει πουθενά;
17°
