Αναπνεύστε βαθειά τον μολυσμένο αέρα, ψάχνοντας τις απαντήσεις για την αναίρεση του προφανούς στα κατώτερα στρώματα των αρχαίων παγετώνων.
ΠΟΙΗΣΗ
ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ TAG
ποιηση
Ζω κάτω από το αστέρι με τον ταύρο που συνοφρυώνεται με καπνούς μπροστά στην έξοδο αφήνοντας στις νύχτες το πιο βαθύ ίχνος της διαδρομής του.
Τους βλέπω να πέφτουν μ’ ένα φωτεινό καταρράκτη στο φως που αποκαλύφθηκε εξισώνοντας τα μάτια με τον ήλιο.
Ένα βιβλίο για ανοιχτές πληγές και για πληγές που ήταν κλειστές και ξανάνοιξαν (εκδ. Βακχικόν)
Μικρόφωνο στον Nomik για την ποιητική του συλλογή Αποχέτευση
Ποιητές της γενιάς του ’30, οι δύο νομπελίστες, είχαν παράλληλες πορείες, κοινά βιώματα, αλλά και διακριτό ύφος γραφής
«Στο τέλος του μαρτυρίου μου υπήρχε μία πόρτα. Άκουσέ με: αυτό που ονομάζεις θάνατο το θυμάμαι»
... το πουλί που θάθελε να ζήσει, για να μπορεί να φοβηθεί πως κάποια μέρα θα πεθάνει...