ΜΙΛΑ ΜΟΥ ΒΡΟΜΙΚΑ

Δεν μου αρέσει καθόλου να γκρινιάζω, αλλά τώρα είμαι υποχρεωμένος να το κάνω.

Γεια σου, Μυρτώ, ελπίζω να πέρασες ξεσκιστικό καλοκαίρι. Αυτό που συνέβη, ξέρω, δεν θα το πιστέψεις, αλλά είναι γεγονός και ντοκουμέντο.

Άκου, ρε φίλε, τι έπαθα. Γκομενάκι ξανθό, πράσινο μάτι, κορμί γαμάτο, εμφανίζεται ξαφνικά σε κλαμπ της παραλιακής

Αγάπη μου. Σ’ αγαπώ από χτες, από προχτές, από πάντα.

Μυρτώ, θα σε μαλώσω. Μας πρήζεις με την Τζια σου τόσο καιρό και λέμε «δεν πάμε; Για να το λέει η Μυρτώ, κάτι θα ξέρει».

Γεια σου, Μυρτώ. Δεν θα απασχολήσω πολύ τη στήλη, και αν μου επιτρέπεις να απαντήσω εγώ

Μυρτούδι, ερωτεύτηκα μια πλατεία. Την αγάπησα πολύ.

Γεια σου, Κατερίνα μου, κοίτα τι θαυμαστής σου είμαι, δεν έχω χάσει τεύχος σου.

Μυρτούδι, τι γίνεται με τους «υψηλά τη διανοητικήν κεφαλήν»; Όλες οι ουσίες εκεί και εις το βρακί... τι;

Μυρτώ, ξέρω, δεν κάνεις προξενιά στη στήλη σου, όμως μήπως μπορείς να κάνεις μια εξαίρεση;