Το γεγονός θυμίζει το προφητικό τραγουδάκι τη δεκαετία του ’80. “Video killed the radio star”. Οπότε τη βλέπω τη σύγκρουση να γίνεται. Όπως ένας κομήτης που πλησιάζει με ταχύτητα τη Γη. Δύσκολα να αποφευχθεί η βίαια πρόσκρουση. Και μετά θα γίνουμε μαλλιά κουβάρια. Τίποτα δεν θα είναι στο ποδόσφαιρο όπως πριν. Δεν αναφέρομαι στα δικά μας. Στις διαμάχες ανάμεσα στους παράγοντες των μεγάλων και ιστορικών ομάδων (διασκεδάζω και με τα δύο επίθετα) ούτε στις κόντρες χωρίς νόημα, σε τελική ανάλυση, ανάμεσα στη Σούπερ Λίγκα και την ΕΠΟ. Θέλω να σας προετοιμάσω για την αναπόφευκτη σύγκρουση στα επόμενα χρόνια ανάμεσα στις δύο μεγάλες κυρίες του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Τη ΦΙΦΑ και την ΟΥΕΦΑ. Γιατί θα αρπαχτούν, θα μαλλιοτραβηχτούν και το βλέπω. Το μεγάλο προϊόν της ΦΙΦΑ είναι το Παγκόσμιο Κύπελλο. Το γεγονός που συγκεντρώνει το αποκλειστικό ενδιαφέρον όλων των φιλάθλων του πλανήτη. Και όπου μεγάλη αγορά από δίπλα οι χορηγοί, οι σπόνσορες και οι μεγάλες διαφημιστικές εταιρείες.
Η ΟΥΕΦΑ απαντά με ένα σωρό μεγάλες διοργανώσεις. Το Τσάμπιονς Λιγκ, το αναβαθμισμένο Γιουρόπα Λιγκ και φυσικά το Γιούρο, το μουντιάλ της Ευρώπης που λαμβάνει χώρα κάθε τέσσερα χρόνια. Τα έσοδα από αυτές τις κορυφαίες ποδοσφαιρικές εκδηλώσεις είναι τεράστια. Στην κεφαλή της πυραμίδας βρίσκεται το Τσάμπιονς Λιγκ. Με αυτό ασχολείται όχι μόνο όλη η Ευρώπη αλλά ολος ο φίλαθλος κόσμος του πλανήτη. Το Τσάμπιονς Λιγκ, με τη μορφή που έχει πάρει τα τελευταία χρόνια, μονοπωλεί σχεδόν τα πάντα. Όλοι οι μεγάλοι παίκτες θέλουν να συμμετάσχουν και να διακριθούν μέσα από αυτόν το θεσμό. Για αυτούς είναι η βιτρίνα. Μέσα από τη βιτρίνα της τηλεόρασης θα γίνουν ακόμα πιο γνωστοί, θα καταξιωθούν, θα ανεβάσουν τα κασέ τους. Δυο παιδιά λοιπόν από τον ίδιο πατέρα που λέγεται ποδόσφαιρο, αλλά από διαφορετική μάνα, τη ΦΙΦΑ και την ΟΥΕΦΑ. Το Παγκόσμιο Κύπελλο σαν προϊόν δείχνει να ξεφουσκώνει. Δεν εμπεριέχει πια το στοιχείο της έκπληξης, και αυτό είναι κάτι που του στοιχίζει. Διοργάνωση με διοργάνωση οι ποδοσφαιριστές των εθνικών ομάδων εμφανίζονται όλο και πιο κουρασμένοι και καταπονημένοι μετά από μία εξαντλητική σεζόν στις ομάδες τους. Παλαιότερα το Παγκόσμιο Κύπελλο οι φίλαθλοι το περίμεναν με μεγάλη αγωνία. Μέσα από τα παιχνίδια αναδεικνύονταν νέα ταλέντα, κυρίως ποδοσφαιριστές από τη Λατινική Αμερική που ακόμα δεν είχαν πάρει την απόφαση να μετακομίσουν στην άλλη μεριά του πλανήτη. Κρεμασμένοι στην κυριολεξία από τη μικρή οθόνη, οι ποδοσφαιρόφιλοι περίμεναν να απολαύσουν τα κατορθώματα παικτών για τους οποίους είχαν ακούσει, αλλά δεν τους είχαν χορτάσει. Τώρα όλα αυτά είναι πια παρελθόν.
Από την Αφρική, από την Ασία, τη μακρινή Ωκεανία, αλλά και από τη βαριά ποδοσφαιρική βιομηχανία της Λατινικής Αμερικής, οι παίκτες με ταλέντο και ικανότητες γρήγορα μεταναστεύουν στη Γηραιά Ήπειρο. Οι σκάουτερ, σαν τους κατασκόπους στην εποχή του ψυχρού πολέμου, έχουν προλάβει να εντοπίσουν τα νέα όπλα που θα προξενήσουν καίρια πλήγματα στον αντίπαλο. Η Ευρώπη στην αγορά παικτών από άλλες ηπείρους έχει πλέον την απόλυτη κυριαρχία. Τα παιδιά αυτά θα μεγαλώσουν, θα ωριμάσουν και θα αναδειχθούν στην αγκαλιά των μεγαλύτερων ευρωπαϊκών συλλόγων. Έτσι τα γνωρίζουμε από τα πρώτα τους ποδοσφαιρικά βήματα, πριν προλάβουν καν να φορέσουν τις φανέλες των εθνικών τους ομάδων. Μαζί τους περνάνε οι φίλοι του ποδοσφαίρου όλο το φθινόπωρο. Τις αρχές του χειμώνα, διακόπτουν για τις χριστουγεννιάτικες διακοπές και τα μεθεόρτια του Γενάρη, ξεκουράζονται για λίγο ακόμα τον Φεβρουάριο, που ο χειμώνας αρχίζει να μετρά αντίστροφα, και ξανασμίγουν την πρώτη μέρα της άνοιξης τον Μάρτη για να ταξιδέψουν μαζί τους μέχρι το μεγάλο τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ λίγες μέρες πριν μας χαιρετήσει ο Μάης. Οι ποδοσφαιρόφιλοι, σε όποια από τις στρογγυλές πλευρές του πλανήτη και αν βρίσκονται, κάθε Τρίτη, Τετάρτη αλλά και Πέμπτη έχουν την ευκαιρία να πληροφορηθούν τα κατορθώματα των μεγαλύτερων μπαλαδόρων. Αυτό είναι το Τσάμπιονς Λιγκ.
Ένα ποδοσφαιρικό χωριό που μονοπωλεί το ενδιαφέρον των φιλάθλων. Μοιραία το ενδιαφέρον για το Μουντιάλ στεγνώνει. Όταν φτάσει η εποχή το Παγκόσιο Κύπελλο να ανοίξει το στόμα του, σχεδον τα πάντα έχουν λεχθεί. Κανείς δεν περιμένει να ακούσει κάτι διαφορετικό, κάτι που θα τον εντυπωσιάσει. Από το 1994 που αρχίζει το Τσάμπιονς Λιγκ να γιγαντώνεται, το Μουντιάλ δεν έχει βρει μια απάντηση να δώσει. Και τώρα, μοιραία στέκεται στην άκρη του ενδιαφέροντος.
Άσε που σιγά σιγά χάνει τα εθνολογικά του χαρακτηριστικά. Η Βραζιλία δεν παίζει πια σα Βραζιλία, η Αργεντινή σαν Αργεντινή και οι Αφρικανοί όλο και περισσότερο πλησιάζουν ποδοσφαιρικά την Ευρώπη. Κάτι θα πρέπει να γίνει. Κάτι συγκλονιστικό για να σωθεί ο θεσμός. Μια ρηξικέλευθη απόφαση θα ήταν να αλλάξει η περίοδος διεξαγωγής του. Να μετατεθεί στα μέσα του Γενάρη. Τότε που αρκετές ποδοσφαιρικές ομοσπονδίες της Ευρώπης κάνουν διάλειμμα. Τότε που οι ποδοσφαιριστές είναι ακόμα ξεκούραστοι και έχουν κίνητρο διάκρισης. Μια ιδέα ρίχνω, που θεωρώ ότι θα έχει περάσει σίγουρα από τα μυαλά των ιθυνόντων. Αν την υιοθετήσουν το Παγκόσμιο Κύπελλο θα ξαναζωντανέψει. Αν όχι, θα έχει κακά γεράματα.
17°
