Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ μας υπενθύμισε γιατί αγαπάμε το ποδόσφαιρο

Ανεξάρτητα με το ποια ομάδα υποστηρίζει ο καθένας, δεν μπορεί παρά να μην υποκλιθεί στο μεγαλείο του συλλόγου που λέγεται Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.

Ούτε τρεις μήνες δεν πάνε που με τον Ζοσέ Μουρίνιο στον πάγκο, οι «κόκκινοι διάβολοι» ήταν το… παιχνιδάκι των ομάδων της Πρέμιερ Λιγκ, αλλά με τον Όλε Γκούναρ Σόλσκιερ στον πάγκο, έγινε και πάλι μια αξιοσέβαστη δύναμη.

Με το ίδιο ρόστερ και μάλιστα στην περίπτωση τη χθεσινή με δέκα παίκτες μείον λόγω τραυματισμού. Έχοντας στην πλάτη της το «καταδικαστικό» 0-2 του πρώτου αγώνα, η Γιουνάιτεντ πήγε με ενδεκάδα ανάγκης και πάγκο με άσημους πιτσιρικάδες στο Παρίσι και νίκησε με 3-1 την Παρί Σεν Ζερμέν. Με τα εκτός έδρας γκολ την απέκλεισε από τη συνέχεια του Τσάμπιονς Λιγκ και μας θύμισε μια σειρά από ποδοσφαιρικές αξίες, που έχουν κάνει το άθλημα το δημοφιλέστερο αλλά και πιο συναρπαστικό στον κόσμο.

Ποτέ να μην υποτιμούνται οι πραγματικές μεγάλες ομάδες. Οι φανέλες δεν παίζουν μπάλα, όμως αποδεικνύεται ότι έχουν σημαντικό ρόλο στις κρίσιμες στιγμές. Η φανέλα της Γιουνάιτεντ έχει δοκιμαστεί και σε πιο δύσκολες καταστάσεις με επιτυχία. Της Παρί Σεν Ζερμέν έχει γίνει… ανέκδοτο, τύπου «έριξα από τον δεύτερο όροφο μια φανέλα της Παρί και προσγειώθηκε μετά από δύο μέρες». Κοινώς πούπουλο…

Τα λεφτά δεν φέρνουν τη ευτυχία. Στους Παριζιάνους έχουν ξοδέψει άπειρα εκατομμύρια, αλλά κάθε χρόνο η ομάδα δεν πλησιάζει καν σε έναν τελικό Τσάμπιονς Λιγκ. Αποκλείεται με κάθε πιθανό ή απίθανο τρόπο στους «16» ή τους «8» της διοργάνωσης, κι αυτό έγινε φέτος για έβδομη συναπτή σεζόν.

Όσο εντυπωσιακό κι αν είναι το ρόστερ των Γάλλων, φάνηκε ότι δεν αρκεί αυτό από μόνο του. Η Παρί αποτυπώνεται πια στη συνείδηση του κόσμου ως μία loser ομάδα, στα όρια της παρωδίας. Κι αυτό δεν θα αλλάξει όσα πρωταθλήματα Γαλλίας κι αν πάρει.

Και κάτι τελευταίο, απόλυτα κλισέ, αλλά συνάμα αληθινό: Ποτέ δεν τελειώνει ένας αγώνας ποδοσφαίρου αν ο διαιτητής δεν σφυρίξει τη λήξη.

Μπόνους η φωτογραφία που έχει «αρρωστήσει» από χθες το βράδυ τους οπαδούς της Μάντσεστερ και όλους τους φίλους του ποδοσφαίρου.

Από αριστερά, ο Ερίκ Καντονά, ο σερ Άλεξ Φέργκιουσον (πιο νέος από ποτέ) και ο Όλε Γκούναρ Σόλσκιερ, ο προπονητής της ομάδας που ήρθε ως μεταβατικός για έξι μήνες, αλλά θα μείνει. Άπειρο respect…

Δεύτερο μπόνους: Ο απίθανος πανηγυρισμός του Τζέσε Λίνγκαρντ, ενός από τους παίκτες που έμειναν σπίτι τους λόγω τραυματισμού, στο τρίτο γκολ της ομάδας του.