Εντάξει, λοιπόν, αφού μίλησα και ζάλισα όλους τους γνωστούς και φίλους ήρθε η ώρα να μιλήσω και σε εσένα, Μυρτώ. Το καλοκαίρι, λοιπόν, γνώρισα επίσημα τον Tάκη. Για αυτόν γνωριστήκαμε μια μέρα του καλοκαιριού, εγώ τον ήξερα από παλιά, μιας και οι γονείς μας ήταν παιδικοί φίλοι. Στην αρχή ήμουν σίγουρη πως δεν έχω καμία ελπίδα, αλλά στη συνέχεια έδειχνε να είναι πιο κοντά. Τέλος πάντων, έκανα πολλές προσπάθειες για να βρισκόμαστε σε κοινές παρέες όλως τυχαίως. Και ένα ωραίο βράδυ μαθαίνω ότι είναι σε σχέση. Ευτυχώς με μπόλικη εργασιοθεραπεία που μου ήρθε εκείνο το καιρό το ξεπέρασα και αποφάσισα να ξεπεράσω τον εαυτό μου και να του μιλήσω. Από κοντά, την Πρωτοχρονιά! Βέβαια, με τους γονείς μας τριγύρω και όλους τους γνωστούς και φίλους δεν τα κατάφερα. Αλλά το πείσμα-πείσμα, οπότε του έστειλα ένα μήνυμα σύντομο και περιεκτικότατο (το οποίο θέλω να πω ότι δεν στελνόταν με τίποτα, πάτησα γύρω στις 15 φορές αποστολή ξανά και ξανά!). Τελικά μετά από πολλές ώρες μου ευχήθηκε το ’14 να μου φέρει μόνο χαρές και ό,τι επιθυμώ. Επί του θέματος, όμως, τίποτα. Δυστυχώς από τότε (ενάμισι μήνα μετά) δεν κατάφερα να τον συναντήσω και γενικότερα να μάθω νέα του. Προσπάθησα πάρα πολύ να τον ξεπεράσω, να σταματήσω να μιλάω για αυτόν, αλλά όλο πέφτω στο κενό. Αυτό είναι το μεγάλο μου βάσανο!!! Συμβουλή;
Δεν έχω συμβουλή, έχω ευχή: σας εύχομαι το μήνυμα που πατήσατε 15 φορές «αποστολή», να πήγε μόνο μία. Αλλιώς μπορώ εύκολα να φανταστώ για ποιο λόγο δεν καταφέρατε να τον συναντήσετε και να μάθετε νέα του. Ο Τάκης έχει μεταναστεύσει στα νησιά Γκαλαπάγκος και ζει μεταμφιεσμένος σε πιγκουίνο, ελπίζοντας ότι η τρελή stalker με το κινητό δεν θα τον ξετρυπώσει ποτέ.
Υ.Γ. 1 Έχει σχέση.
Υ.Γ. 2 Σχέση είναι αυτό που κάποιος είναι μαζί με κάποιον άλλο και τον γουστάρει και τον σέβεται.
Καλημέρα, Μυρτώ! Λοιπόν, έχω ένα πρόβλημα. Είμαι 20 χρονών, η τελευταία μου σχέση ήταν στο Γυμνάσιο (...) και είμαι μόνη μου ακόμα. Προσπαθώ να δω τι φταίει. Με το πέρασμα των χρόνων αρκετοί άνθρωποι έδειξαν ενδιαφέρον, αλλά εγώ πάντα τους απέρριπτα, είτε επειδή ήμουν ερωτευμένη με κάποιον άλλο (ο οποίος ποτέ δεν γύριζε να με κοιτάξει) είτε επειδή τους έβρισκα πολύ «λίγους» για μένα ή πολύ μακριά από αυτό που ψάχνω. Τελικά πρέπει να δίνουμε ευκαιρίες, αφήνοντας για λίγο παράμερα αυτό που νιώθουμε ενστικτωδώς; Μπορεί να κάνει κάποιος λάθος και να αφήσει ανθρώπους που άξιζαν να φύγουν πριν καν τους γνωρίσει; Αυτά. Την αγάπη μου, Ρόζα
Δεν ξέρω τι να πω, προσωπικά μου έχει τύχει το αντίθετο. Και δεν έχω λόγια να σας περιγράψω την απογοήτευση και το άδειασμα που ένιωσα διαπιστώνοντας ότι σπατάλησα πολύτιμη ενέργεια και χρόνο για κάποιον που από την αρχή τον έβρισκα πολύ «λίγο» και πολύ μακριά από αυτό που ψάχνω. Μια χαρά τα λέει το ένστικτό μας συνήθως.
Γεια σου Μυρτώ! Ακολουθώντας το κλίμα των «αποδημητικών κι απόμακρων ερώτων» της τελευταίας στήλης (469), θέλω να μοιραστώ την ιστορία μου με εσένα (και με τον κόσμο όλο). Φέτος συμπληρώνουμε με τον –πλέον– hubby μου 10 χρόνια μαζί, εκ των οποίων τα πρώτα 7 ήταν από απόσταση. Αθήνα-Μαϊάμι συγκεκριμένα. Ξέρω, ξέρω τι θα σκεφτείτε όλοι σας και θα έχετε και δίκιο. Είμαστε τρελοί που το κάναμε αυτό, αλλά είμαστε και τρελοί ο ένας για τον άλλο... Σε όλους εσάς που είστε σε λονγκ ντίστανς φάση. Hang on in there! Αnd remember, motivation is key ;)
Φιλιά από τη χιονισμένη Ιντιάνα -Μαρία
Με αυτή σας την ένεση αισιοδοξίας δυναμιτίζετε το κλίμα μύρλας που κάνει τη στήλη μου τόσο μοναδική. Αλλά ας πάει και το παλιάμπελο. Μόνο που σκέφτομαι τα χιόνια της Ιντιάνα να πέφτουν μπροστά στη μεγάλη τζαμαρία του σαλονιού και εσάς να διαβάζετε «Μίλα μου βρώμικα» πίνοντας ένα απεριτίφ στην αγκαλιά του τρελού σας έρωτα, νιώθω να βυθίζομαι στην αγιότητα…
Σήμερα όπως ξέρεις είναι Τσικνοπέμπτη. Ο κόσμος βγαίνει, διασκεδάζει, φοράει τις αποκριάτικες στολές του και γεμίζει τους δρόμους με χαμόγελα. Βέβαια τους γεμίζει και με σερπαντίνες. Και με κομφετί. Και με σπρέι αφρού. Και χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα. Και μένα με ξέρεις, Μυρτώ, δεν τα μπορώ αυτά. Αλλά χαλάλι. Ξεχυθείτε όλοι, τσικνίστε το και πιείτε άσπρο πάτο!
17°
