Athens Voices 645

Παρασκευή βράδυ. Στην παράσταση του Εθνικού Θεάτρου «Πέερ Γκυντ», έχουν πάει σχολεία από το Ηράκλειο Κρήτης και από την Καβάλα. Ατάκες που ακούστηκαν στο διάλειμμα:

-Ωραίο είναι, ε;
-Τι, το βλέπεις;!

 

Πρέπει να μπούμε, χτύπησε η καμπάνα.

Στο τέλος της παράστασης:
-Εμένα στο δεύτερο μισό με πήρε ο ύπνος.
-Το ξέρουμε. Ροχάλιζες.

-Έλα, μάνα! Τώρα τελείωσε!

 

-Γιατί χειροκροτούσατε, ρε σεις;
-Γιατί ήταν γαμάτο.

---

«Είναι να μη βάλεις κάτι στο μυαλό σου, ξεπερνάς ακόμη και τον εαυτό σου!»
(Μότο που φωνάζουν ρυθμικά όλοι μαζί, τα παιδιά που δουλεύουν στο Starbucks, Μοναστηράκι, Τρίτη μεσημέρι)

---

Στο ίδιο κατάστημα:
Πιτσιρίκες παίρνουν καφέδες, όταν μία από αυτές λέει:
«Όταν τον πίνω σκέτο είναι φαρμάκι. Όταν τον πίνω μέτριο μού φαίνεται γλυκός. Όταν τον πίνω γλυκό είναι σαν μαρμελάδα. Πώς να τον πίνω, ρε συ;»
(Μοναστηράκι, Τρίτη μεσημέρι)