Μυρτώ μου, είμαι κι εγώ ένα αγόρι που ψάχνει στην πόλη να βρει το άλλο του μισό ή τέλος πάντων κάποιον να μοιραστεί αυτά που νιώθει. Πριν από δύο χρόνια γνώρισα ένα παιδί και δημιουργήσαμε μια σχέση που με σημάδεψε για καιρό αφού εκείνος με παράτησε με το χειρότερο τρόπο ύστερα από 5 μήνες με ένα «συγνώμη αλλά δεν μου βγαίνει… δε φταις εσύ… δεν είμαι καλά με τον εαυτό μου κ.λπ.». Εκείνη την εποχή ήμουν άρρωστος για αυτό το άτομο και μου στοίχισε πάρα πολύ με αποτέλεσμα να χάσω την εμπιστοσύνη μου και να κλειστώ μέσα για πολύ καιρό. Και ξαφνικά, τώρα που νιώθω έτοιμος να ξεκινήσω ξανά, εμφανίζεται εκείνος από το πουθενά. Με straight σχέση! Λέει πως δεν θέλει την γκόμενά του, πως με σκεφτόταν συνέχεια και πως τα κάνει όλα για να μη στεναχωρηθούν οι δικοί του. Μου ζητάει να βλεπόμαστε κρυφά, έρχεται σπίτι μου νύχτα τύφλα (και όπως καταλαβαίνεις γίνεται χαμός), μετά τον πιάνουν τύψεις και εξαφανίζεται καμιά βδομάδα, ξανάρχεται, ξαναχάνεται κι εγώ βαράω το κεφάλι μου στον τοίχο. Το χειρότερο είναι ότι τον θέλω περισσότερο από πριν. Δεν έχω δύναμη να αντισταθώ σε αυτή την άρρωστη σχέση αλλά δεν αντέχω να ζω έτσι, λες και δεν έχω δικαίωμα να απολαύσω τίποτα.
Σε ευχαριστώ, Μυρτώ μου, ακόμα και αν δε μου απαντήσεις, τουλάχιστον με διάβασες.
Αν δε σας θόλωνε ο έρωτας –ή έστω αυτό που ονομάζετε «έρωτα»– θα βλέπατε καθαρά ότι πρόκειται για ένα άτομο που δεν δίνει δεκάρα για τους άλλους. Ήδη ταλαιπωρεί μια γυναίκα που δεν τη θέλει (αφού ο τύπος είναι ολοφάνερα γκέι) και εσάς που λέει ότι σας θέλει. Αν ρωτάτε τη γνώμη μου, δεν θέλει κανέναν. Το μόνο που θέλει είναι να τυραννάει τους άλλους και να παίρνει ό,τι του καπνίζει όποτε του καπνίζει. Κι εσείς, αν έχετε λίγο κουκούτσι μέσα στο κεφάλι σας, θα πάψετε να κάνετε το θύμα και θα τον στείλετε στο διάολο. Και μετά θα βγείτε έξω ελεύθερος και δυνατός και χαρούμενος που προστατεύετε τον εαυτό σας από την αρρώστια του κάθε τυχαίου και θα βρείτε ένα αγόρι επίσης ελεύθερο, να απολαύσετε αυτά που δικαιούστε. Εκτός αν κατά βάθος δεν πιστεύετε ότι δικαιούστε να απολαύσετε. Φιλιά.
Μυρτώ μου, γεια σου, έχω ένα μυστικό που δεν μπορώ άλλο να το κρατάω μέσα μου. Είμαι ερωτευμένη με τον καλύτερό μου φίλο. Τον αγαπάω από τότε που ήμασταν παιδιά και πηγαίναμε διακοπές μαζί με τους γονείς μας. Έχω μεγαλώσει παρακολουθώντας διακριτικά τη ζωή του, τις σχέσεις του, τις σπουδές του και λαχταρώντας πότε θα μου τηλεφωνήσει να βρεθούμε έστω για έναν καφέ, μια βόλτα ή για ένα βιαστικό τσιγάρο μέχρι να περάσουν να τον πάρουν οι κολλητοί του για έξω. Μένουμε στην ίδια γειτονιά και οι δυο με τους γονείς μας, τρώμε τα Χριστούγεννα όλοι μαζί και συναντιόμαστε σχεδόν κάθε μέρα αλλά δεν έχω βρει το κουράγιο να του πω την αλήθεια. Μια αλήθεια που την ξέρω από μικρή. Από το καλοκαίρι που ήμασταν δέκα χρονών και κάναμε βουτιές από την ίδια βάρκα, στο ίδιο νησί που πηγαίνουμε ακόμα και σήμερα. Μερικές φορές όταν με αγκαλιάζει, νιώθω ότι και εκείνος μπορεί να αισθάνεται κάτι άλλο για μένα. Με σφίγγει πάνω του, με φιλάει στο λαιμό, μου πειράζει τα μαλλιά, μου κάνει αστεία του στιλ «τι θα κάνω με σένα;» και περιττό να σου πω ότι μισεί όποιον γκόμενο έχω όπως κι εγώ σιχαίνομαι όλες τις δικές του. Από την άλλη, πού να βρω το θάρρος να του δείξω ότι τον αγαπώ τη στιγμή που δεν είμαι σίγουρη τι νιώθει εκείνος και αν όλα αυτά είναι μόνο στο κεφάλι μου;
Δύο επιλογές. Την πρώτη την έχετε ήδη κάνει πράξη. Δεν βγάζετε τσιμουδιά και περνάνε τα χρόνια. Η δεύτερη είναι να ρίξετε μια βουτιά από αυτές τις παιδικές, τις καλοκαιρινές σας, κι ό,τι γίνει. Με θάρρος. Φέτος τις γιορτές. Ένα χριστουγεννιάτικο βράδυ. Σαν σινεμά.
Υ.Γ. 1 Ήρθαμε για να ζήσουμε πλήρως και με τα ρίσκα μας. Εκατό φορές τα ’χουμε πει. Καλή τύχη.
Υ.Γ. 2 Έτσι κι αλλιώς πιστεύω ότι το ξέρει ή τέλος πάντων, το διαισθάνεται. Δεν μπορεί να είναι τελείως βλήμα, τι να πω…
Μυρτούδι μου, μια ερώτηση. Γιατί όταν είμαστε στα καλύτερά μας, έρχεται το γκομενικό να τα γαμήσει όλα; Γιατί δεν μπορώ να ευχαριστηθώ λίγο τη ζωή μου όπως είναι (που είναι τέλεια εδώ και τρεις μήνες) και πρέπει να ξαναμπώ σε αυτή την ταλαιπωρία; Γιατί όταν είμαστε καλά και νιώθουμε δυνατοί, σκάνε τα πιο συγκλονιστικά γκομενικά; Σώσε με, Μυρτούδι, σώσε με…
21°
