»Μυρτώ, διαβάζω χρόνια τη στήλη σου αλλά δεν έτυχε να σου γράψω. Θα ’θελα να αναφερθώ στον κύριο LEON, που ισχυρίζεται ότι όλες θέλουμε να τους τυλίξουμε. Δίκιο έχει ο… άνθρωπος! Γιατί; Τι άλλο θα μπορούσαμε να τους κάνουμε; Εκτός από «ντολμά», και μάλιστα «γιαλαντζί ντολμά» θα έλεγα! Και αν δεν καταλαβαίνει τι σημαίνει «γιαλαντζί ντολμάς» ας ρωτήσει τη Σεχραζάααατ ή τη μαμά του (το ίδιο είναι), αυτή θα ξέρει να του εξηγήσει… Έτσι που τον «τύλιξε»!
Φιλιά - ΑΤΗΙΝΑ
Υ.Γ. Και για να τον προλάβω… Έχω κι εγώ γιο, αλλά δεν τον έκανα και σ’ αυτό το χάλι!
Βαριέμαι να μιλάμε συνέχεια για το ίδιο θέμα.
»Έλεος, ρε Μυρτώ! Στέλνεις τον άνθρωπο (για τον blind pilot μιλάω) να κοιταχτεί σε ψυχίατρο επειδή είναι παρθένος; Τόσο υποβαθμισμένη έχεις μέσα σου τη λέξη «αγνότητα»; - Κάποιος γραφικός
Με αδικείτε. Αγαπώ τα λευκά περιστέρια, τους κρίνους και την Παναγία.
Δεν ξέρω αν οι μεγαλύτεροί μας έχουν δίκιο να λένε πως τα τρία κακά του κόσμου είναι τα «πυρ, γυνή & θάλασσα». Μπορεί και να έχουν. Εγώ θα πω, χωρίς να έχω τα χρόνια των παραπάνω, πως η καψούρα είναι το χειρότερο όλων, και κυρίως η χωρίς ανταπόκριση. Η καψούρα μπορεί να σε οδηγήσει πολύ εύκολα στην καταστροφή. Δεν το λέω έτσι, το έχω μελετήσει, σχεδόν πτυχιακή έχω κάνει πάνω στο θέμα της καψούρας. Θεωρώ πως η τρελή καψούρα άνετα μπορεί να σε οδηγήσει στον πνιγμό, το λέει και το παραδοσιακό μας τραγούδι «Στης Λαρίσης το ποτάμι που το λένε Πηνειό αν τυχόν και δεν με θέλεις, κει θα πέσω να πνιγώ». Επίσης μπορεί να πέσεις μόνος σου στη φωτιά και να γουστάρεις να καείς, να γίνεις στάχτη. Μη μου πεις ότι δεν θυμάσαι το λαϊκό σουξέ της Κούκα που παρακαλούσε τον αγαπημένο της να ρίξει στο κορμί της σπίρτο να πυρποληθεί... Τώρα, όσον αφορά το θέμα γυναίκα, τι μπορώ να πω, ε; Μας έχουν κατατάξει ως ένα από τα τρία κακά του κόσμου, εμάς τα αγγελούδια αυτής της γης. Αλλά σκέφτομαι πως ίσως σ’ ένα μικρό κομμάτι να έχουν δίκιο. Είμαστε ικανές να κάνουμε ραδιουργίες, να κλείσουμε σπίτια, να προκαλέσουμε μοχθηρά συναισθήματα στις άλλες γυναίκες. Να τις μισήσουμε, ειδικά αν μας έχουν κλέψει το αντικείμενο του πόθου μας. «Και θέλω να ’ρθω να σ’ αρπάξω από την άλλη, να τη ρωτήσω με τα μάτια δακρυσμένα με ποιο δικαίωμα σε πήρε από μένα και ποια θυσία…» κτλ. - larou
Εύγε. Εκτός από την καψούρα, κάνατε πτυχιακή και στο ελληνικό λαϊκό τραγούδι. Τώρα όσον αφορά αυτά που γράφετε, τι μπορώ να πω, ε;
Υ.Γ. Σταματήστε να διαβάζετε κοριτσίστικα περιοδικά.
»Aγαπητή Μυρτώ, πριν θεωρήσεις ότι το παίρνω ιδιαίτερα σοβαρά, σε βεβαιώ πως όχι. Απλά μου την έχει δώσει και θέλω να το εκφράσω. Ο λόγος για μια διαφήμιση κινητής τηλεφωνίας όπου η girlfriend παίρνει τον boyfriend για ένα σαββατοκύριακο μακριά από όλα, με υπονοούμενα αχαλίνωτου sex, και ο άντρας με το Α κεφαλαίο τρέχει να κάνει σύνδεση internet για να μη χάσει το youporn του ή την ομάδα του ή ακόμα και την τελευταία ηλεκτρονική έκδοση της Guardian. Κι εμείς υποτίθεται πως γελάμε με το μαγκάκο, τον ελληνάρα, τον μέσα σ’ όλα… Ε, λοιπόν όχι. Αρκετά. Δεν γελάμε με αυτόν τον αποτυχημένο και, τουλάχιστον εγώ, τρέμω και μόνο στη σκέψη πως αυτό το στιλ άντρα είναι ακόμα αποδεκτό στην κοινωνία που ζω (το λέω αυτό γιατί για να χρησιμοποιήσει αυτή την ιδέα μια διαφημιστική εταιρεία σημαίνει πως έχει κι αυτή τις πηγές της). Αυτά τα μοντελάκια άντρα είναι παλαιάς κοπής, ελαττωματικά από τη μάνα τους και μόνο το γεγονός πως χρησιμοποιούνται ως ιδέα για τη μαζική προώθηση μοντέρνας τεχνολογίας δεν αποδεικνύει τίποτα άλλο εκτός από το μπάχαλο που είμαστε. Κοινωνική ανάλυση μέσω ενός διαφημιστικού spot θα μου πεις; Δεν είμαι ειδική, μια γνώμη εκφράζω.
Σε φιλώ
Υ.Γ.1 Δεν τα βάζω με τη διαφημιστική, διότι όπως πολύ σωστά είπε μια φίλη μου κάποιος το σκέφτηκε αλλά και κάποιος το ενέκρινε.
Υ.Γ.2 Όσο για το γελοίο χαρακτήρα, ας βάλει να δει τον παγκόσμιο πρωταθλητή Casillas να φιλάει την γκόμενά του μπροστά στα μάτια εκατομμυρίων τηλεθεατών, για να δει αυτό που δεν θα καταφέρει ο ίδιος να γίνει ποτέ. - Angie
Το δικό μου ερώτημα είναι αν πρόκειται για θέμα κοινωνικών προτύπων και συμπεριφορών του συρμού ή αν απλώς η καφρίλα αποτελεί προϊόν βιολογικών αντιδράσεων στην κοντινότητα.
Υ.Γ. Έτσι κι αλλιώς, τα σπινθηροβόλα μυαλά είναι λίγα. Βλέπε τον αγαπημένο μου δημιουργό των ραδιοφωνικών σποτ του Τζάμπο. Πεθαίνω.
18°
