ΣΕ ΕΙΔΑ

Καθόμουν στα παγκάκια έξω από την εκκλησία και άκουγα έναν τύπο που έπαιζε σαξόφωνο. Ήρθες και έκατσες δίπλα μου και άκουγες και εσύ. Έκανα το λάθος και έφυγα χωρίς να σου μιλήσω.

Σε είδα στο μετρό, ανέβηκες στο Σύνταγμα, 17.40, κατέβηκα στον Νέο Κόσμο. Χαμογελάσαμε καθώς κατέβαινα και σε σκέφτομαι έκτοτε. Φορούσες λευκό πουκάμισο με γαλάζιες ρίγες, καφέ καστόρ μοκασίνια και κρατούσες έναν δερμάτινο μαύρο φάκελο. Κάτι έβλεπες στο κινητό. Με έπιασες να σε κοιτάζω και χαμήλωσα το βλέμμα. Σε ξανακοίταξα και αποφάσισα κατεβαίνοντας να σου χαμογελάσω. Πριν προλάβω το έκανες εσύ! Είμαι η κοπέλα με το μπλε φόρεμα και τα βρεγμένα μαλλιά και θέλω να σε ξαναδώ.

Ήσουν άτυχη, εγώ τυχερός που σε είδα. Θέλω να σε ξαναδώ...

Κάθισες αρχικά στο μπαρ, όπου και ανταλλάξαμε ματιές, και μετά έξω που με είδες όταν έβγαινα. Μου έφτιαξες την ημέρα 😊.

Κοιταζόμασταν στον Εθισμό όταν περιμέναμε να ξεκινήσει και σε έχασα μετά. Θα σε ξαναβρώ;

Κάθε πρωί, 6 και κάτι, περνάς έξω από το Παίδων, εγώ πάω για δουλειά, προφανώς και εσύ. Σου ρίχνω κλέφτες ματιές και ήδη έχω ξεχάσει την κούραση της ημέρας που περιμένει!Ξανθέ μου άγγελε, σε ευχαριστώ που υπάρχεις κάθε πρωί έστω και στις... κλέφτες ματιές μου, έστω και στη σκέψη μου ως και το μεσημέρι που θα σε ξανασυναντήσω.

Καθόμασταν μαζί στις θέσεις 31 και 32 και μιλάγαμε για δουλειά, ταξίδια κλπ. Για σένα λέω, Θανάση, 26 ετων, Ηλ.Μηχ. που τώρα είσαι στρατό στο Πεντάγωνο. Ξέρεις ποια είμαι. Έχεις μια υπέροχη, μετρημένη και ήσυχη αύρα που με έκανε να νιώσω σαν κοριτσάκι. Δεν κρατήσαμε σημείο επικοινωνίας, κάνω εδώ ένα βήμα για να κάνεις το επόμενο - εάν θες :)

Μόλις μπήκα με ορμή στο σουπερμάρκετ, τα βλέμματά μας συναντήθηκαν και αισθάνθηκα ιδιαίτερα. Στο ταμείο συμπτωματικά ήσουν ακριβώς μετά από εμένα. Δεν θυμάμαι πότε ήταν, έχει περάσει λίγος καιρός (καλοκαίρι πάντως). Η ξανθιά κοπέλα είμαι, αν με θυμάσαι.

Καλησπέρα, σε είδα σήμερα 5/9/2024 στον ηλεκτρικό. Ανέβηκα από Νερατζιώτισσα το μεσημέρι στις 12:30. Εσύ καθόσουν ήδη σε θέση κοντά στο παράθυρο. Δεν ήμουν μόνη μου αλλά κάθησα κοντά σου και κοιταχτήκαμε έντονα. Εσύ είχες ακουστικά και άκουγες μουσική, φορούσες μπεζ σορτς και μαύρη μπλούζα κι είχες τατού στο δεξί χέρι. Είχες λίγα γένια και ήσουν πανέμορφος. Εγώ φορούσα ασπρόμαυρο καρέ παντελόνι και μπλε μπλούζα με άσπρη/μπλε τσάντα και γυαλί ηλίου. Εσύ κατέβηκες Αττική, ενώ εγώ Ομόνοια και σε ξαναείδα στο μετρό πάλι, ήμασταν πάλι στο ίδιο βαγόνι, εσύ κατέβηκες Πανεπιστήμιο, ενώ εγώ Σύνταγμα. Πριν κατέβεις, κοιταχτήκαμε πάλι πολύ έντονα. Θέλω πολύ να σε γνωρίσω... Μακάρι να το δεις και να μου στείλεις!!!

Σε ξαναείδα στις 3 Σεπτεμβρίου στο ίδιο σημείο στην παραλία Παλαιάς Φώκαιας. Είχες έρθει πριν από μένα κι όταν βγήκες από τη θάλασσα, άκουσα το όνομά σου, που σε φώναξε ένας γνωστός σου. Σε λένε Σπύρο. Τι υπέροχο όνομα! Μόνο αυτό ξέρω για σένα. Εκείνη τη μέρα με κοιτούσες έντονα σαν να ήθελες να μου μιλήσεις, αλλά στεκόσουν κάπως μακριά... Τώρα πλέον γύρισα Αθήνα, οπότε δεν έχω ελπίδες να σε ξαναδώ, αλλά θα ήθελα πολύ να σε γνωρισω. Αν το δεις, ελπίζω να μου στείλεις μήνυμα... Θα περιμένω...