Συνέντευξη της Νατάσας Ιντζόγλου με αφορμή το μυθιστόρημά της «Φόνος στην ταράτσα», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μίνωας
Η Νατάσα Ιντζόγλου απαντά σε 4 ερωτήσεις της ATHENS VOICE με αφορμή το αστυνομικό μυθιστόρημά της που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μίνωας, ένα βιβλίο που, σύμφωνα με τη συγγραφέα του, ο καθένας, η καθεμιά και το καθένα θα το διαβάσει μέσα από τις δικές του εμπειρίες, φόβους ή προσδοκίες.
— Η επαγγελματική σου πορεία είναι εντυπωσιακή και απαιτητική. Πώς ισορροπείς ανάμεσα στην καριέρα και τη συγγραφή; Είναι για σένα δύο κόσμοι που συγκρούονται ή που αλληλοτροφοδοτούνται; Είναι αλήθεια ότι οι ρυθμοί της δουλειάς, ειδικά ως μάνατζερ σε εταιρείες στον χώρο της τεχνολογίας όπου όλα συνεχώς αλλάζουν, είναι εντατικοί. Φυσικά, κάθε ρόλος έχει τις προκλήσεις του – είτε είσαι μητέρα τριών παιδιών είτε εκπαιδευτικός, οι δυσκολίες είναι εκεί. Η επαγγελματική μου εμπειρία έχει βοηθήσει στη δομημένη σκέψη και μαθηματική λογική που χρειάζεται ένα μυθιστόρημα Whodunit, όπου όλα τα στοιχεία που έχεις δώσει στον/στην αναγνώστη/τρια πρέπει να δένουν τέλεια ώστε να μπορούν να λύσουν το μυστήριο (παίζουμε δίκαια!). Συνεπώς πιστεύω πως αυτοί οι δύο κόσμοι αλληλοτροφοδοτούνται!
— Τι ήταν αυτό που σε ενέπνευσε να γράψεις τον «Φόνο στην ταράτσα»; Ήρθε ως εικόνα, ως ιδέα ή ως χαρακτήρας; Πριν επιστρέψω στην Ελλάδα, έζησα για πεντέμισι χρόνια στο Δουβλίνο, λόγω της δουλειάς μου στην Google. Μέναμε σε ένα βικτωριανό σπίτι με πρακτικές μεν δυσκολίες, λόγω της παλαιότητας, ωστόσο ήταν εξαιρετικά ατμοσφαιρικό. Αυτό το σπίτι ήταν το έναυσμα για να ξεκινήσω να γράφω. Αν πρέπει να διαλέξω τι με ενέπνευσε περισσότερο, θα πω: ο ίδιος ο χαρακτήρας του/της ενόχου. Βάζοντάς τον/την μέσα σε ένα πλαίσιο μυθοπλασίας, ήθελα να αναδείξω όλη την παλέτα των χρωμάτων που κρύβει η ψυχή του/της. Δεν θα αποκαλύψω κάτι παραπάνω για να μην κάνουμε spoilers!
— Πώς είναι μια μέρα της Νατάσας Ιντζόγλου όταν δεν γράφει; Οι μέρες μου είναι συνήθως αρκετά γεμάτες. Η δουλειά μου είναι εντατική, γεμάτη back-to-back συναντήσεις των 30 λεπτών, καθεμία με εντελώς διαφορετικό περιεχόμενο. Μετά τη δουλειά έρχεται πάντα η ώρα των αγαπημένων μου ανθρώπων. Θα περάσω ποιοτικό χρόνο με τον σύντροφό μου, τους φίλους και την οικογένειά μου, ακόμη κι αν είναι για λίγο. Πριν κοιμηθώ, διαβάζω πάντα λογοτεχνία τουλάχιστον για είκοσι λεπτά. Είναι ο μόνος τρόπος να αποσυνδεθώ από τους αριθμούς, τα emails, τα meetings και τις έννοιες της ημέρας και να ταξιδέψω στους μαγικούς κόσμους άλλων συγγραφέων.
— Τι θα ήθελες να αισθανθεί ο αναγνώστης όταν κλείσει το βιβλίο – ανακούφιση, συγκίνηση ή κάτι άλλο; Όταν ένα βιβλίο φεύγει από τα χέρια σου και κυκλοφορεί στον κόσμο, δεν σου ανήκει πια. Παύει να είναι δικό σου και γίνεται των αναγνωστών του. Ο καθένας, η καθεμιά και το καθένα θα το διαβάσει μέσα από τις δικές του εμπειρίες, φόβους ή προσδοκίες. Αν τελικά αισθανθούν ότι για λίγες ώρες ταξίδεψαν σε έναν άλλο κόσμο και πέρασαν καλά, τότε νομίζω πως έχω πετύχει τον σκοπό μου.
Με αφορμή το βιβλίο «Με τη δική σου ματιά μονάχα», η συγγραφέας μιλά αποκλειστικά στην Athens Voice για την πρόκληση να μετατρέψει την κρυφή ζωή της Μάιερ σε μια δυνατή μυθοπλαστική αφήγηση
Η συλλογή διηγημάτων «Οι Αόρατοι της Γης» είναι το αποτέλεσμα του δημιουργικού διαλόγου των συγγραφέων με ένα έργο της ομότιτλης έκθεσης της Σμαρώς Τζενανίδου
Ο συγγραφέας και μεταφραστής μιλά για το νέο του μεταφραστικό έργο, τη συλλογή του Γεωργιανού συγγραφέα Έρλομ Αχβλεντιάνι «Ο άντρας που έχασε τα λογικά του», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν.
