Ο Σεμπάστιαν Φίτζεκ, το «Το κορίτσι του ημερολογίου» (εκδ. Διόπτρα) και ό,τι έγινε στην παρουσίαση του βιβλίου στη Θεσσαλονίκη, στο πλαίσιο των 60ών Δημητρίων
Ο μετρ του ψυχολογικού θρίλερ Σεμπάστιαν Φίτζεκξεκίνησε από τη Θεσσαλονίκη, καλεσμένος των 60ών Δημητρίων, την προωθητική τουρνέ του νέου του βιβλίου. Για «Το κορίτσι του ημερολογίου» ο λόγος, αλλά και για την τρελή αγάπη που τρέφει γι’ αυτόν η πόλη.
«Μικρός διάλεξα να γίνω ντράμερ, γιατί στην εφηβεία μου το να είσαι σε μια ροκ μπάντα ισοδυναμούσε με φήμη και πλήθος από θαυμάστριες στη διάθεσή σου. Δυστυχώς, είχα διαλέξει λάθος όργανο για τον στόχο μου· δεν είχα υπολογίσει πως καμία κοπέλα δεν νοιάζεται για έναν τύπο που χτυπάει με τις μπαγκέτες καθισμένος μόνος του στο βάθος της σκηνής, πίσω απ’ όλα τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας, που τα λούζει ο προβολέας. Την ίδια εποχή, στα 80s, είχαν κυκλοφορήσει και οι πρώτοι φιξ, προκατασκευασμένοι ρυθμοί, ενσωματωμένοι στα συνθεσάιζερ και στα ηλεκτρονικά ντραμς χωρίς σνερ και χάι χατ. Θυμάμαι τους φοβικούς να προφητεύουν εσχατολογικά την εξόντωση των τυμπανιστών από την τεχνολογία, όμως τελικά δεν συνέβη κάτι τέτοιο.
» Αυτό είναι ένα παράδειγμα του τι θα επιφέρει αλλά και τι δεν θα καταφέρει ποτέ η τεχνητή νοημοσύνη, όχι μόνο στη μουσική και τη συγγραφή, αλλά και σε όλο το φάσμα της τέχνης: αυτοί που παραμερίστηκαν από τους ηλεκτρονικούς ρυθμούς τότε ήταν οι μέτριοι ντράμερ (και ήμουν ένας τέτοιος!), σε αντίθεση με τους καλούς, που, εξαιτίας του συναγωνισμού με την τεχνολογία, έγιναν ακόμα καλύτεροι.
» Το ίδιο θεωρώ πως θα συμβεί και με τους συγγραφείς. Οι μέτριοι ή οι κακοί θα αντικατασταθούν από τον αλγόριθμο και οι καλοί θα αναγκαστούν να δουλέψουν περισσότερο, ώστε να γίνουν καλύτεροι. Ασπάζομαι απόλυτα τη δήλωση του Κιάνου Ρίβς ότι οι μηχανές ΑΙ, στην καλύτερη περίπτωση, μπορούν να μιμηθούν ένα συναίσθημα, μα ποτέ δεν θα καταφέρουν να παραγάγουν συγκλονιστικά έργα, εξίσου δυνατά με το αυθεντικό βίωμα χαράς που μόνο ένας άνθρωπος που κρατά το πρώτο του παιδί στα χέρια μπορεί να περιγράψει. Ή αντίστροφα, όσο και να προσπαθήσει μια μηχανή, δεν θα μπορέσει να περιγράψει την απώλεια όπως εκείνος, που, αφού επεξεργαστεί μέσα του τη θλίψη τού να αποχαιρετάς ένα πολυαγαπημένο πρόσωπο, αργότερα θα την περιγράψει με λέξεις».
Ο Σεμπάστιαν Φίτζεκ, μετά από μια ζωντανή συνέντευξη ενώπιον κόσμου στον καθηγητή δημιουργικής γραφής του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας Αλέξανδρο Μυροφορίδη, ενθουσιασμένος από το κατάμεστο Ολύμπιον, απαντά στις ερωτήσεις του κόσμου που πλημμύρισε την κεντρική αίθουσα, αλλά φούλαρε και τον εξώστη.
Λίγες ώρες πριν από τη ζωντανή του εμφάνιση ως καλεσμένου των 60ών Δημητρίων, περπατήσαμε παρέα, με τον Σεμπάστιαν να μην μπορεί να κρύψει τη χαρά του όταν στη γωνία της Τσιμισκή με την Αριστοτέλους αντίκρισε τη βιτρίνα του Τερκενλή. Τον ήξερε, γιατί αυτή ήταν η τρίτη του φορά στην πόλη και όλα πλέον του φαίνονταν γνώριμα, τα τσουρέκια, τα καράβια στο βάθος του ορίζοντα, ο Όλυμπος, η θάλασσα και φυσικά οι «Φιτζεκίτσες», όπως αποκαλώ τις εκατοντάδες φανατικές του αναγνώστριες, που μετά το πέρας της εκδήλωσης, επί δυόμισι ώρες, περίμεναν υπομονετικά στην τεράστια ουρά για την υπογραφή του.
Το τελευταίο του μυθιστόρημα τιτλοφορείται «Το κορίτσι του ημερολογίου» (εκδόσεις Διόπτρα) και ο φίλος είναι τόσο πανευτυχής για την υποδοχή που του επιφύλαξε η Θεσσαλονίκη! Με τις 19 εκατομμύρια πωλήσεις του και μεταφράσεις σε τριάντα χώρες-γλώσσες του κόσμου, περίμενα να συναντήσω έναν ευγενικό μεν, πλην όμως σνομπ ή βαριεστημένο σούπερ σταρ σε τυπική περιοδεία προώθησης. Ο Φίτζεκ με διέψευσε πανηγυρικά, είχε κέφια και απίστευτη όρεξη να μιλήσει για όλους και για όλα: για τη Γερμανία, όπου κάθε μέρα ένας ή μία σύζυγος θέλει να σκοτώσει το άλλο του μισό και «έτσι, την επόμενη μέρα όντως έχουμε μια τέτοιου είδους δολοφονία».
Για τη συγγραφική του μέθοδο, να γράφει δηλαδή δύο ιστορίες φυτεμένες μέσα σε κάθε βιβλίο του, ισορροπώντας μεταξύ μιας διήγησης που περιλαμβάνει μια δύσκολη να την πιστέψεις αλήθεια, μα απόλυτη αλήθεια, και ένα ψέμα, που όσο πιστευτό και να είναι, δεν παύει να είναι ψέμα. «Ποτέ δεν γνωρίζω ποιος θα κάνει τι και γιατί όταν ξεκινώ να γράφω. Έχω ερευνήσει, έχω κρατήσει σημειώσεις, έχω καταρτίσει ένα αρχικό πλοτ, που όμως πάει στράφι όταν συνειδητοποιώ ότι οι ήρωες από ένα σημείο και μετά κάνουν τα δικά τους. Γι’ αυτό και, όταν οι αναγνώστες μού λένε: “Σεμπάστιαν, κατάλαβα από τις πρώτες δέκα σελίδες ποιος ήταν ο ένοχος ή γιατί το έκανε”, απαντώ: “Συγχαρητήρια, είστε πολύ τυχεροί, εγώ κατάφερα να τον ανακαλύψω στο τέλος”».
Στο νέο του βιβλίο, μια κοπέλα βρίσκεται, παραμονές των γιορτών, σε ένα απομονωμένο σπίτι στο δάσος, έρμαιο στα χέρια ενός ψυχοπαθή που φτιάχνει μαζί της ένα χριστουγεννιάτικο ημερολόγιο φρίκης. Χρόνια αργότερα, μια μητέρα σκαλίζει την παλιά ιστορία προκειμένου να σώσει το δικό της παιδί. «Είμαι τεμπέλης και βαριέμαι να ταξιδεύω σε άλλα μέρη και να κρατώ σημειώσεις για την τοπογραφία, ώστε να την εντάξω σε μια αφήγηση. Έτσι, τοποθετώ τους ήρωες σε μέρη που γνωρίζω καλά, όπως το Βερολίνο. Ο τόπος του βιβλίου είναι το δάσος της Φραγκονίας στη Βαυαρία. Γνωρίζω καλά την περιοχή, γιατί μικρός ταξίδευα τακτικά εκεί με τους γονείς μου. Και χρονικά διάλεξα όλα να συμβαίνουν στην περίοδο του Advent, –από τις 27 Νοεμβρίου ως τις 3 Δεκεμβρίου–, που καθημερινά τα σπίτια μετρούν αντίστροφα για τον ερχομό των Χριστουγέννων κερνώντας γλυκά και προθερμαίνοντας τη γιορτινή ατμόσφαιρα».
Την επομένη η Αλεξάνδρα Αυγερινού, η Αμέρισσα Μπάστα και το τιμ των εκδόσεων Διόπτρα που τον συνοδεύει αναχώρησαν για την Αθήνα, με τον Φίτζεκ να παρουσιάζει το «Κορίτσι του ημερολογίου» στο Gazarte. Είπαμε, σούπερ σταρ!
Με αφορμή το βιβλίο «Με τη δική σου ματιά μονάχα», η συγγραφέας μιλά αποκλειστικά στην Athens Voice για την πρόκληση να μετατρέψει την κρυφή ζωή της Μάιερ σε μια δυνατή μυθοπλαστική αφήγηση
Η συλλογή διηγημάτων «Οι Αόρατοι της Γης» είναι το αποτέλεσμα του δημιουργικού διαλόγου των συγγραφέων με ένα έργο της ομότιτλης έκθεσης της Σμαρώς Τζενανίδου
Ο συγγραφέας και μεταφραστής μιλά για το νέο του μεταφραστικό έργο, τη συλλογή του Γεωργιανού συγγραφέα Έρλομ Αχβλεντιάνι «Ο άντρας που έχασε τα λογικά του», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν.
14°
