Το νέο ψυχολογικό θρίλερ που έγραψε και σκηνοθέτησε ο Τσάρλι Κάουφμαν βασισμένο στο βιβλίο του Ίαν Ριντ, έκανε πρεμιέρα στο Netflix. Το είδαμε και το διαβάσαμε (εκδ. Πατάκη)
Κριτική του «Σκέφτομαι να βάλω ένα τέλος» του Ίαν Ριντ (Πατάκης) στο οποίο βασίστηκε η ταινία I'm Thinking of Ending Things του Τσάρλι Κάουφμαν (Netflix)
Ένα βράδυ που ταλανιζόμουν μπροστά στην τηλεόραση βλέποντας το άθλιο θέαμα που παρουσίαζε η Εθνική Ελλάδος ποδοσφαίρου σε πρόσφατο παιχνίδι της, τηλεφώνησε η αγαπημένη μου. «Σκέφτομαι να βάλω ένα τέλος», μου λέει. Πανικοβλήθηκα. Τι είχα κάνει; Νόμιζα ότι εκείνη μ’ αγαπούσε. Ότι η σχέση μας –παρά τα προβλήματα– είχε μέλλον. Τι είχε συμβεί; «I ‘m thinking of ending things», συνέχισε. Γιατί το λέει στ’ αγγλικά, αναρωτήθηκα. Είναι ένας τρόπος να το εμπεδώσω; «Μα, γιατί;» τραύλισα. «Μόλις είδα μια ταινία με αυτόν τον τίτλο», μου εξήγησε. «Είναι βασισμένη σ’ ένα βιβλίο. Το βιβλίο έχει μεταφραστεί στα ελληνικά. Πάρε μου το, σε παρακαλώ».
Αναστέναξα με ανακούφιση. Και μόλις τέλειωσε το χολερικό εκείνο παιχνίδι της Εθνικής που έβλεπα, έψαξα στο Netflix και βρήκα την ταινία. Και την είδα. Απνευστί. Με κομμένη την ανάσα (που θα 'λεγε κι ο Γκοντάρ). Καθηλωμένος στον καναπέ μου –σηκώνοντας βαράκια για να μην ατονούν οι μύες. Περασμένα μεσάνυχτα. Και την άλλη μέρα το πρωί πήγα κι αγόρασα το βιβλίο. Με ενδιέφερε πρωτίστως πώς στην οργή είχε φτιάξει ο Τσάρλι Κάουφμαν, ο σκηνοθέτης της ταινίας, μια τόσο παράξενη ταινία. Πώς ήταν υφασμένο το μυθιστόρημα που είχε γράψει εκείνος ο κατά τα άλλα άγνωστός μου Καναδός συγγραφέας, ο Ίαν Ριντ. Με τι τρόπο είχε καταφέρει ο συγγραφέας να στήσει αυτό το σατανικό παιχνίδι του νου; Με ποια υλικά είχε δομήσει την ψυχοπαθολογία των ηρώων του;
Άρχισα να διαβάζω το βιβλίο. Μια νέα κοπέλα σκέφτεται να βάλει ένα τέλος. Ένα τέλος, σε τι; Ύστερα μπαίνει στο αυτοκίνητο που οδηγεί ο καλός της και ξεκινούν ένα ταξίδι σε τοπία που θυμίζουν το χιονισμένο Fargo. Ο στόχος είναι να γνωρίσει τους γονείς του αγαπημένου της. Αγαπημένου της; Μα αυτή σκοπεύει να βάλει ένα τέλος. Ένα τέλος στη σχέση τους. Βέβαια, δεν είναι και τόσο σίγουρη. Θα αντέξει τη μοναξιά; Κι έπειτα, αλήθεια, ποιος είναι ο φίλος της; Εκείνος που οδηγεί πλάι της, ποιος είναι; «Είναι εκπληκτικό», σκέφτεται η ηρωίδα, «το γεγονός ότι οι σχέσεις δημιουργούνται και διαρκούν ενώ δεν γνωρίζεις ποτέ απόλυτα τον άλλον. Ενώ δεν είσαι ποτέ σίγουρος τι σκέφτεται ο άλλος».
Κι ενώ το ταξίδι συνεχίζεται μέσα στο χιόνι, κι ενώ οι δυο ήρωες μιλάνε για τη ζωή τους –όσο η κοπέλα σκέφτεται να βάλει ένα τέλος–, ο διαβολικός συγγραφέας του μυθιστορήματος αρχίζει να παρεμβάλλει στην πλοκή σπαράγματα από τις συνομιλίες κάποιων σχετικά με τον θάνατο ενός αγνώστου. Τι σχέση μπορεί να έχει αυτό με τους δύο συμπαθείς ήρωες στο αυτοκίνητο;
Κάποτε φτάνουν στο αγρόκτημα των γονιών. Εκεί αρχίζει η ηρωίδα να βιώνει κάποια σύγχυση. Όλα είναι στη θέση τους, όμως κάτι δεν πάει καλά. Σαν να τρεμίζει κάπως ο χωροχρόνος. Ζει η γάτα του Σρέντιγκερ; Κάτι συμβαίνει γύρω της, κάτι που την αποπροσανατολίζει, κάτι που αναστατώνει ό,τι εκείνη θεωρούσε ως τότε δεδομένο, κάτι που ταράζει και ανατρέπει την πραγματικότητα – και τότε νιώθει πρώτη φορά ένα κρύο ρεύμα στην πλάτη της.
Έκανα το λάθος και είδα πρώτα την ταινία κι έπειτα διάβασα το βιβλίο (που σημαίνει ότι οι ήρωες του συγγραφέα είχαν τα πρόσωπα που διάλεξε ο σκηνοθέτης). Μην το κάνετε επ’ ουδενί. Διαβάστε πρώτα το βιβλίο. Κι ύστερα, συνεπείς με τον εαυτό σας, σταθείτε μπροστά σ’ έναν καθρέφτη –όχι της Αλίκης– και σκεφτείτε μήπως ήρθε η ώρα να βάλετε ένα τέλος.
Τι συμβαίνει όταν το κράτος μπαίνει όλο και πιο βαθιά στην οικονομία, στη ζωή, στις επιλογές μας; Πότε η προστασία γίνεται έλεγχος; Και πότε ο έλεγχος γίνεται ανελευθερία;
