Α. Με δυο λόγια. 14 κομμάτια που ισορροπούν μεταξύ αυτοβιογραφίας, μυθοπλασίας, χρονικού και ημερολογίου, από διαφορετικές εποχές στη ζωή ενός άντρα σε διάφορους τόπους της Ελλάδας ή του εξωτερικού, από τη δεκαετία του ’50 και μετά, δίχως γραμμική χρονολογική τοποθέτηση, αλλά με (ενίοτε απροκάλυπτα προσχηματική) αναφορά πάντοτε σε κάποιο φαγώσιμο ή πόσιμο.
Β. Τίτλος. «Γευστικές αναμνήσεις». Παραπλανητικός, εσκεμμένα υποθέτω, σαν αποτέλεσμα του ψυχογικού χιούμορ (δες σημείο Δ). Ελπίζω μονάχα τα βιβλιοπωλεία να μη βάλουν το βιβλίο σε ράφια μαγειρικής.
Γ. Λεπτομερέστερα. Τυρομανία στη Γαλλία - Ανταλλακτική οικονομία με νόμισμα τα αβγά στην παλιά φτωχική Ηλεία - Καββαλισμός στο φαγητάδικο «Φέντια» κοντά στο Πάντειο - Η αντί της βασιλόπιτας κουλούρα των Ψυχογιαίων κι όχι μόνο - «Σάντα Κλάους» και φοιτητικές φτώχειες στο «Ακροπόλ» της οδού Πατησίων - Βομβιστικές προετοιμασίες και σπαγγέτι στην Ιταλία επί ελληνικής χούντας - Καπνιστικά προβλήματα (με ολίγη από κονιάκ) στο Λονδίνο - Βλαχοποιμενικά εδέσματα της Ηπείρου κι ένα χαμένο κεχριμπαρένιο κομπολόι - Το ωραιότερα μοιρασμένο κρακεράκι του κόσμου στα παλιά πατρινά μπουρμπούλια (αν δεν ξέρετε τι είναι, διαβάστε το κομμάτι και/ή ψάξτε το γενικότερα) - «Στραγάλια και έρωτες τη Μεγάλη Παρασκευή» στον Αη-Δημήτρη των Λεχαινών - Τρελές ιστορίες με τσάι και (μη) σεξ στην Κίνα - Μελομακάρονα και υποερωτισμός σε ζαχαροπλαστείο της Κυψέλης - Τσιτσίραβλα Πηλίου που για να τα καταλάβετε καλά πρέπει να διαβάσετε το «Χιονίζει ήσυχα στις Αγριόλευκες» του ίδιου συγγραφέα - Πιτομανία και λίγδιασμα στην προσπάθεια του αφηγητή «να γίνει άντρας».
Δ. Χιούμορ. Όλες οι πλευρές του δοκιμασμένου ψυχογικού χιούμορ δίνουν εδώ το «παρών», με προεξάρχουσες τη λεπτή συγκαταβατική ειρωνεία του ώριμου γραφιά προς τον παλιό νεαρό εαυτό του, και σποραδικά τον αυτοσαρκασμό του.
Ε. Έκδοση. Άριστη δουλειά του «Επίκεντρου» (που έχει και γενικότερα βελτιώσει πολύ τα βιβλία του τελευταία), με όμορφο ασυνήθιστο μακρόστενο σχήμα και έξυπνο «στήσιμο», που ενσωματώνει επιτυχώς πολλά οπτικά στοιχεία, σχετιζόμενα με την εκάστοτε αφήγηση.
ΣΤ. Εγγύτητα. Δεν υποκρίνομαι το μέσο αναγνώστη, δεν παριστάνω τον αντικειμενικό παρουσιαστή βιβλίων: ξέρω τον Δημήτρη Ψυχογιό κάποιες δεκαετίες και, χωρίς να είμαστε «κολλητοί», είμαστε ωστόσο φίλοι.
Ζ. Πολυσχιδία. Ένα από τα συγκολλητικά στοιχεία της φιλίας αυτής είναι ο θαυμασμός μου για την πολυσχιδία του. Ο άνθρωπος είναι ή υπήρξε κατά καιρούς δημοσιογράφος, βομβιστής επί δικτατορίας, δημοσιολόγος, κοινωνικός ερευνητής, πανεπιστημιακός καθηγητής, πολιτικός, ελαιοκόμος, συγγραφέας λογοτεχνίας (και μάλιστα Επιστημονικής Φαντασίας), κρασάς, ψευδοημερολογιογράφος, μιντιολόγος, οιονεί μπακάλης, αθηναιογράφος, φυσικός, πολιτικός αρθρογράφος, και δεν ξέρω και γω τι άλλο ακόμα – πάντα με τις ανάλογες αποτυπώσεις στο χαρτί, γιατί πάντα ήταν homo syggraficus (μην το τσιτάρετε, ο όρος δεν υπάρχει).
Η. Διά ταύτα. Θα απολαύσετε και θα αγαπήσετε ένα πρωτότυπο και πολύ συμπαθητικό βιβλίο.
Ο αναγνώστης συντροφεύει τον σεφ στην αναζήτηση του φονιά του φίλου του αλλά και στην καταβύθισή του στον λαβύρινθο της μεγάλης απάτης σχετικά με τη νόθευση του λαδιού
14°
