Ένα μεσημέρι που ο ήλιος έγλυφε την Εγνατία σαν πιστό χαρούμενο σκυλί, λούζοντας με θαλπωρή και εμπιστοσύνη για το μέλλον τη ζωή της Θεσσαλονίκης, ακόμα κι αν όλα, θόρυβοι, ασχήμια, νευρικοί άνθρωποι και οικονομικές παράμετροι συνωμοτούσαν καταθλιπτικώς εναντίον μας, ανταμώσαμε με την Ειρήνη Βακαλοπούλου. Σαν στραβόξυλα, στη στοά που στεγάζεται το “Bord de l' eau”, κόντρα στο πλήθος που κατηφόριζε για τη θάλασσα για τις ευδαιμονικές καφεΐνες, μετά ρεμβασμού και σαλονικιώτικης καρντασίμ κουβεντολογίας, είπαμε να το πάρουμε ανάποδα. Στο σκοτάδι της στοάς, όμοιο με παράνομο ντιλ, χέρι χέρι, μου πάσαρε τη δεύτερη ποιητική συλλογή της “She' s in Parties”.
Τη συμπαθώ, όπως και κάθε παιδί αυτής της πόλης που δείχνει πετριά να το βάρεσε ή μια άλλου είδους συνειδητότητα να το εκκινεί για πράγματα περίεργα και πέραν των συνηθισμένων. Ποίηση στην πόλη του χαλαρά και στη χώρα του κλάιν μάιν. Εξ ορισμού σπορ για λίγους, αν και δεν έχω παράπονο, όλα πρίμα δείχνουν να πηγαίνουν για τους αλαφροΐσκιωτους, που τον τελευταίο καιρό αυξάνονται και πληθύνονται: η συμμορία του Αλισάνογλου και του βιβλιοπωλείου Σαιξπηρικόν, η Έλσα Κορνέτη, ο Βασίλης Αμανατίδης, ο Ζαφείρης Νικήτας, πρόχειρα τους μνημονεύω κι ως πιο πρόσφατες αναγνωστικές περιπτώσεις που ζεσταίνουν το προσκεφάλι μου με τα βιβλία-λέξεις τους. Γιατί, ναι, υπάρχει σκηνή, υπάρχει παραγωγή και όσμωση, μιας και οι νέοι Θσσαλονικείς ποιητές όχι απλώς ξεμυτούν μα και το «γλεντάνε», για να παίξω και με το parties του τίτλου της Βακαλοπούλου.
ΚΟΛΑΖ
«οι φωτογραφίες/ οι πιο αγριεμένες μας μέρες/ ακόμα κι εκείνες/ που δεν έχουν τραβηχτεί/ θα συμπεριφερθούν λανθασμένα/ με τα μικρά μου πλευρά αναπνέω/ κι όταν μεγαλώσουν/ θα φτιάξω μάτια/ από κρύσταλλο σπασμένα/ που ένας ειλικρινής ουρανός/ θα τα κοιτάζει»
Λέει: all literature is gossip, όπως είχε πει παλιότερα ο Τρούμαν Καπότε...
Επιμένω: κάτι δικό σου, άντε, μην τεμπελιάζεις
Λέει: είναι καλή η αλήθεια, το απολύτως ρεαλιστικό και ένα κατανοητό ποίημα για όλον τον κόσμο. Το ενεργό βιωματικό ενός ποιητή και η απόδοσή του σε έδαφος στεγνότητας, στη σκληρή απλότητα της απλούστευσης. Διότι το ενεργό βιωματικό του ποιητή, δεν τον κάνει απαραίτητα να συνομιλεί με τον εαυτό του ή να μιλάει για το εγώ του μόνο. Τον κάνει, ή του επιβάλλει, να προσεγγίσει μια καθολικότητα - αυτήν την αλήθεια που ισχύει για τους περισσότερους ανθρώπους. Αυτό λοιπόν το στριπτίζ της κατανόησης των βιωμάτων, ίσως και να δημιουργεί και κάποιο κουτσομπολιό για τον συγγραφέα, εξ ού και το all literature is gossip του Καπότε! Ένα κουτσομπολιό για τη ζωή του, όπου ενδοδερμικά εισβάλλει ο εκπαιδευμένος αναγνώστης, κοινωνώντας τον κόσμο από προσωπικές καταστάσεις.
«στενή εβδομάδα/ έως εκεί με πήγες/ ακόμα πιο κοντά σ' αυτόν/ και Ρολάν Μπαρτ/ συμπλήρωσέ με/ πως ο έρωτας/ είναι η σάρκα που εκλείπει/ στη διακοπή/ εκεί βρίσκεται ο έρωτας/ στη διακοπή»
Εγώ: από το She's in Parties στο She's in Barties!
Αυτή: ναι, γιατί υπάρχει και η σκηνοθεσία της εμφάνισης - εξαφάνισης, όπως και αποκάλυψης - μη αποκάλυψης, όπως τα περιέγραψε στο δοκίμιό του «Η Απόλαυση του Κειμένου». Πως δηλαδή η απόκρυψη και η φανέρωση φτιάχνουν τον μεταιχμιακό τόπο, τον περίεργο τόπο, όπου τελικά κατοικούν η ζωή, ο έρωτας, η περιέργεια, το ανάμεσα δηλαδή που συνομολογεί τη σχέση δυο προσώπων.
ΓΑΛΑΖΙΑ ΠΟΛΗ
«γαλάζια πόλη/ τα ηλιοτρόπια γύρισαν την πλάτη/ φούσκωσε ο ήλιος και τα ψάρια μιλούν/ οι κορδέλες ξεθάρρεψαν/ οι παρέες,/ πουκάμισα χορεύουν /μέχρι και η θάλασσα καλοκαίριασε/ όσο μένουν θυμωμένα τα πουλιά/ εμείς δεν θα φανούμε»
Εγώ: θέλω τώρα ένα σκοτεινό, σαν κιθαριστικό των Bauhaus, για το βιβλίο σου
Λέει: το υπερβατό του ρεαλισμού εκπληρώνει μια πολύ σημαντική ανάγκη που έχει ο ποιητής κάπου να σωθεί ο πόνος του, ο πόνος του πραγματικού, κάπου να στεγαστεί, να γλυκαθεί κατά κάποιο τρόπο, να συνεργαστεί με μια δεύτερη, τρίτη, τέταρτη σφαίρα παράβασης του αληθούς. Ένα σωσίβιο διάσωσης, μια διέξοδος από τον σιχαμερό μέρμυγκα της καθημερινής φαγοπεπτοαφοδευτικής πραγματικότητας, έτσι όπως όρισε τη φαντασία ο Καραγάτσης στο βιβλίο του «Το Χαμένο Νησί»
Εκείνη: επίλογος: τα ποιήματα είναι μια επάνοδος στην εποχή του παιδικού αιώνιου, ένα χάνζαπλαστ στη φθορά της πεζότητας και μια ευκαιρία υιοθέτησης μιας άλλου είδους τέχνης, που έχει και εικαστικό ενδιαφέρον, εξπρεσιονιστικό, που κρατά με σιδερένια δόντια κοντά-κοντά, σε ονειρικό πλάνο τη ζωή, τη χαρά της, την απομάκρυνση και τον θάνατο.
Το “She's in Parties” της Ειρήνης Βακαλοπούλου κυκλοφορεί από τις κδόσεις Γαβριηλίδης. Θα παρουσιαστεί επισήμως και πανηγυρικώς την 1η Απριλίου, στον πολυχώρο Les Yper Yper, Γεωργίου Σταύρου 4.
