Η Αθηνά Ασημάκη υποδύεται την Ξένια στο νέο θεατρικό έργο του Γιάννη Παπάζογλου «Εκτροφείο τεράτων» που παίζεται στον Μικρό Κεραμεικό
Ένα νέο θεατρικό έργο του Γιάννη Παπάζογλου ανεβαίνει φέτος στον Μικρό Κεραμεικό, σε σκηνοθεσία του Γιάννη Παπαδογιάννη. Το «Εκτροφείο τεράτων» μιλά για τις συνθήκες εργασίας σήμερα, στη μετά την κρίση εποχή και στο πόσες υποχωρήσεις μπορεί να κάνει ένας νέος άνθρωπος για την καριέρα του. Η Αθηνά Ασημάκη υποδύεται την Ξένια, μια εργαζόμενη που παραμελεί την προσωπική της ζωή για χάρη της δουλειάς της, ενώ δεν διστάζει να προδώσει και τις ηθικές της αξίες για μια καλύτερη θέση. Μια ηρωίδα που παλεύει με τον εαυτό της και κινείται ανάμεσα στο τέρας και το θύμα καθ' όλη τη διάρκεια της παράστασης.
Αθηνά Ασημάκη: Η ηρωίδα μου κι εγώ
1. Γράμμα στον ήρωά μου: Αν μπορούσες να μιλήσεις απευθείας στον χαρακτήρα του έργου -με τρυφερότητα, απορία, ή ακόμα και κριτική- τι θα του έλεγες; Ότι η καριέρα δεν είναι το παν στη ζωή, ότι υπάρχουν και άλλα πράγματα που μπορούν να την κάνουν ευτυχισμένη που ίσως να μην τα σκέφτεται αλλά υπάρχουν. Ότι πρέπει να πάρει λίγο χρόνο να χαλαρώσει και να ηρεμήσει και να σκεφτεί και την προσωπική της ζωή και να φροντίζει τον εαυτό της πιο πολύ. Ότι αν βάζει σωστές προτεραιότητες και παίρνει αποφάσεις με ηρεμία και χωρίς τόσο άγχος, ίσως τα πράγματα έρθουν πιο ανώδυνα και πιο ομαλά, πως η πίεση πολλές φορές μας οδηγεί σε βεβιασμένες αποφάσεις που μετά μας κοστίζουν…
2. Ο ήρωάς μου κι εγώ: Αν συγκρίνεις τον εαυτό σου με τον ρόλο, τι κοινό θα έβρισκες και πού είσαι τελείως αντίθετος; Ένα κοινό που έχω με την ηρωίδα μου είναι ότι κι εγώ δίνω μεγάλη προτεραιότητα στη δουλειά μου, σε σημείο που πιάνω τον εαυτό μου πολλές φορές να σκέφτεται και να ασχολείται συνέχεια με αυτήν και έτσι παραμελώ άλλα πράγματα τα οποία είναι σημαντικά. Επίσης, πολλές φορές με κατατρώει η πίεση και το άγχος και αυτό σίγουρα δεν βοηθάει στην ηρεμία! Αντίθετη, νομίζω, είμαι στη σκληρότητα που έχει η Ξένια, έστω και αν αυτή αρκετές φορές είναι εξωτερική γιατί μέσα της έχει ευαισθησίες τις οποίες δεν επιτρέπει στον εαυτό της να βγουν στην επιφάνεια εύκολα. Εγώ νιώθω ότι δεν είμαι τόσο σκληρή όσο εκείνη σε πολλά πράγματα και γι’ αυτό δεν έχω την ίδια αντιμετώπιση σε κάποιες καταστάσεις που έχει εκείνη.
3. Αν ήμουν εγώ στη θέση σου… Πώς θα αντιδρούσες εσύ στις καταστάσεις που βιώνει ο ήρωας που υποδύεσαι; Θα προσπαθούσα να μην επιβληθούν οι καταστάσεις σε βάρος των ηθικών μου αξιών. Θα επιχειρούσα να βρω τρόπους να ισορροπήσω τις πιέσεις και επιταγές των περιστάσεων με αυτό που μου λέει η καρδιά μου να κάνω. Νομίζω ότι αυτό είναι κιόλας μια κύρια διαφορά μου με την Ξένια - ότι εγώ θα ακολουθούσα πιο πολύ την καρδιά μου παρά το μυαλό μου.
4. Τι μου έμαθες: Τι σου δίδαξε ο συγκεκριμένος ρόλος ως άνθρωπο και ως καλλιτέχνη; Ως άνθρωπο μου έμαθε ότι μπορεί να κυνηγάμε την ευτυχία με σθένος, ενώ η ευτυχία ίσως δεν βρίσκεται εκεί που νομίζουμε, μπορεί να βρίσκεται σε πολύ πιο απλά πράγματα απ’ ό,τι φανταζόμαστε. Η πίεση δεν είναι ο καλύτερος σύμβουλος και ίσως τελικά να μπορέσουμε να καταφέρνουμε όλα όσα θέλουμε με ηρεμία και ψυχραιμία, αρκεί να καταλαβαίνουμε πραγματικά τι είναι αυτό που θέλουμε. Ως καλλιτέχνη με αγγίζει ψυχικά η διαδρομή αυτής της γυναίκας που πασχίζει με νύχια και με δόντια να πάρει την θέση για την οποία έχει προσπαθήσει τόσο πολύ στη ζωή της και για την οποία έχει κάνει τόσες θυσίες. Με δίδαξε πάνω απ’ όλα πόσο βαθιά ριζώνουν μέσα μας ο φόβος, η κακοποίηση και η σιωπή. Καθώς δούλευα πάνω στον χαρακτήρα μου, ήρθα αντιμέτωπη με δύσκολα συναισθηματικά τοπία και προσπάθησα να καταλάβω πώς γεννιούνται «τα τέρατα» μέσα σε μια κοινωνία — όχι ως φανταστικές οντότητες, αλλά ως αποτελέσματα τραυμάτων, αποκλεισμού και αποσιώπησης. Με δίδαξε επίσης πόσο σημαντική είναι η ευθύνη του καλλιτέχνη όταν αγγίζει τόσο ευαίσθητα θέματα. Χρειάζεται σεβασμός, ακρίβεια και λεπτότητα. Η Ξένια με έκανε πιο συνειδητοποιημένη, πιο γενναία και πιο ανοιχτή στο να μιλήσω για όσα συχνά μένουν κρυμμένα.
5. Αν μπορούσα να σε αλλάξω: Αν σου δινόταν η ευκαιρία να γράψεις εσύ τον ρόλο, τι θα άλλαζες; Αν ήμουν εγώ ο συγγραφέας του έργου δεν θα άλλαζα το παραμικρό καθώς ο ρόλος είναι τόσο καλογραμμένος, τόσο σύγχρονος, βαθύς και απτός – πραγματικός. Αντικατοπτρίζει κάθε σύγχρονη γυναίκα η οποία προσπαθεί να συνδυάσει την καριέρα της με την προσωπική της ζωή, που έρχεται αντιμέτωπη με τα θέλω και τα πρέπει, με τη λογική και το συναίσθημα.
6. Αυτό ήταν δύσκολο: Υπήρξε κάποιο στοιχείο του ρόλου που σε δυσκόλεψε ιδιαίτερα και γιατί;
Αυτό που με δυσκόλεψε περισσότερο στον ρόλο μου είναι η συναισθηματική του ένταση και οι συχνές συναισθηματικές εναλλαγές του. Η ηρωίδα μου κουβαλάει βαθιά τραύματα και μια εσωτερική σύγκρουση που δεν εκφράζεται πάντα με λόγια. Έπρεπε να μπω σε σκοτεινά και ευάλωτα σημεία του ψυχισμού της και του παρελθόντος της. Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα πρόκληση είναι το πώς εναλλάσσεται η ίδια από «τέρας» σε θύμα ανάλογα με τις συνθήκες και τις πιέσεις που δέχεται.
7. Έλα στη θέση μου: Αν μπορούσες να συναντήσεις τον χαρακτήρα στην πραγματική ζωή, τι θα του έλεγες;
Θα της έλεγα: Ακολούθα την καρδιά σου, δώσε στα πράγματα την σωστή και πραγματική τους αξία και μην ξεχνάς την αυθεντική Ξένια και το παιδί που έχεις μέσα σου που μεγάλωσε σε εκείνο το πατρικό με τον φοίνικα…
8. Το soundtrack του ήρωά μου: Αν ο ήρωας είχε playlist, ποια τραγούδια θα είχε και γιατί;
Το «Under Pressure» των Queen και David Bowie, περιγράφει όχι μόνο τη ζωή της ίδιας αλλά και κάθε γυναίκας που μάχεται σήμερα για να ανελιχθεί επαγγελματικάστον εργασιακό χώρο και το «The Winner Takes it All» τωνABBA, γιατί ο έρωτας και οι επιλογές που κάνει η Ξένια σε αυτόν την στιγματίζουν για όλη τη ζωή της. Το βασικότερο μουσικό κομμάτι για εκείνη όμως, είναι αυτό που ακούγεται κατά τη διάρκεια της παράστασης. Αυτό που έχει γραφτεί αποκλειστικά για εκείνη, έχει παίξει τεράστιο ρόλο στη ζωή της και την έχει καθορίσει.
Μια μεγάλη μουσικοθεατρική παραγωγή, βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Θάνου Αλεξανδρή, που μας γυρίζει πίσω στην Ελλάδα των δεκαετιών του ’80 και του ’90
Την αγαπήσαμε για τη θρυλική της ατάκα «Σας αγαπώ». Τώρα τη συναντήσαμε με αφορμή την παράσταση «Blue Train», στην οποία πρωταγωνιστεί και της ζητήσαμε να μας μιλήσει για όλα.
Ο Θωμάς Μοσχόπουλος πραγματεύεται τα θέματα της εξουσίας και του ανταγωνισμού, σε ένα κείμενο που συνομιλεί ανοιχτά με τον Μπέκετ, τόσο σε επίπεδο γραφής όσο και περιεχομένου
10°
