Η πολυσυζητημένη όπερα σε παράφραση «Το λυκόφως των χρεών»που εγκαινίασε την επίσημη λειτουργία της Εναλλακτικής Σκηνής της Λυρικής στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος επέστρεψε για ένα δεύτερο κύκλο παραστάσεων. Μία ριζική διασκευή του Λυκόφωτος των θεών του Ρίχαρντ Βάγκνερ σε μουσική μεταγραφή του Χαράλαμπου Γωγιού, λιμπρέτο του Δημήτρη Δημόπουλου και σκηνοθεσία του Αλέξανδρου Ευκλείδη. Ζητήσαμε από τους 3 δημιουργούς να μοιραστούν πρόσωπα και πράγματα που τους ενέπνευσαν.
Α. Σιμόπουλος
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΓΩΓΙΟΣ
1. Οι μεταγραφές του Τραγουδιού της γης του Μάλερ από τον Σένμπεργκ και του Χειμωνιάτικου ταξιδιού του Σούμπερτ από τον Τσέντερ
2. Η χρήση του κειμένου στις παραστάσεις των Καραμάζοφ από το Θέατρο Τέχνης της Μόσχας και του Μακμπέθ από την ομάδα Third World Bunfight
3. Το συγχαρητήριο tweet του Στέφεν Ζάιμπερτ, εκπροσώπου της Μέρκελ, προς τον Εμμανυέλ Μακρόν, με το αθάνατο αγαπημένο οξύμωρο «κοινωνική οικονομία της αγοράς»
4. Τα τραγούδια και οι μουσικές των Μίκη Θεοδωράκη, Μάνου Χατζιδάκι, Βασίλη Τσιτσάνη, Μάνου Λοΐζου, Βαγγέλη Παπαθανασίου και τα στρατιωτικά εμβατήρια που άφησαν την πικάντικη οσμή τους στην παρτιτούρα
7. Η τόλμη της Εναλλακτικής Σκηνής της ΕΛΣ να ξανοιχτεί στα αβέβαια ύδατα του οπερατικού θράσους και η βεβαιότητα πως καθένας από τους μουσικούς της ορχήστρας μας μπορούσε να κάνει τη δουλειά περίπου δέκα μουσικών της πρωτότυπης βαγκνερικής.
8. Η περιρρέουσα εμμονή με το αν «περάσαμε» Αναγέννηση και Διαφωτισμό, σαν να ήταν παιδικές αρρώστιες.
1. Το αναπάντητο ερώτημα πού ανήκουμε, στην Ανατολή ή στη Δύση;
2. Η ευκαιρία να παίξω με όλα τα υλικά του λόγου του Βάγκνερ και να αφήσω τη καταπιεσμένη γρυπάρεια μεγαλοστομία μου να οργιάσει.
3. Η πανοπλία του Έλμερ Φαντ στον κατά Μπαγκς Μπάνι Βάγκνερ.
4. Η Ιστορία Δέσμης (της 4ης Δέσμης, του λαού).
5. Η απαξίωση της εκλογικής διαδικασίας από όσους απέχουν σε ένδειξη διαμαρτυρίας.
6. Οι ατελείωτες συζητήσεις με τους συνεργάτες μου, τον Χαράλαμπο Γωγιό, τον Αλέξανδρο Ευκλείδη και την Έλενα Τριανταφυλλοπούλου, όταν αναλύαμε το πρωτότυπο, χτίζαμε τη δραματουργία της παράστασής μας και κάναμε φύλλο και φτερό τα κείμενα που έγραφα.
7. Η μακέτα του σκηνικού του Κωνσταντίνου Ζαμάνη, ναι, το σβήνε-γράφε συνεχιζόταν μέχρι τελευταία στιγμή.
1. Ο ιερός βράχος της Ακρόπολης και το βάρος του στις ζωές των Νεοελλήνων.
2. Το τέλος της Βαλχάλα στο Λυκόφως των θεών του Βάγκνερ.
3. Η κρίση της δημοκρατίας, στην οποία υπάρχουν πλέον πολλά αδιέξοδα.
4. Η έμμονη ιδέα μου για τον εγκλωβισμό έργων της μεγάλης όπερας σε διαστάσεις δωματίου.
5. Η συνεργασία μου με τον Χαράλαμπο Γωγιό και τον Δημήτρη Δημόπουλο, τους πιο στενούς συνεργάτες που είχα ποτέ.
6. Ο μυθολογικός και υπερβατικός τόνος του Βάγκνερ: ήταν μεγάλη διασκέδαση η υπονόμευσή του.
7. Η ανάγκη να σπάσουμε το «γαστριμαργικό», όπως το αποκαλούσε ο Μπρεχτ, πλαίσιο της όπερας και να ακουμπήσουμε ανοιχτές πληγές. Οι αντιδράσεις στον πρώτο κύκλο παραστάσεων δείχνουν πως μάλλον κάτι καταφέραμε.
18°
