Η παράσταση Προμηθέας Δεσμώτης του Αισχύλου, σε σκηνοθεσία Θεόδωρου Τερζόπουλου, με τη συμμετοχή Ελλήνων, Γερμανών και Τούρκων ηθοποιών, περιοδεύει στην Ταϊβάν (22, 23, 24 και 30/3), προσκεκλημένη από το 5οInternational Festival of Arts, το National Chiang Kai-Shek Cultural Center της Ταϊπέι και το Kaohsiung Cultural Center.
Είναι η πρώτη φορά που ελληνική θεατρική παράσταση παρουσιάζεται στην Ταϊβάν και είναι ακόμα μια παράσταση του Θεόδωρου Τερζόπουλου που ταξιδεύει στο εξωτερικό. Κι ενώ, όταν άλλοι στέλνουν το ένα μετά το άλλο τα δελτία τύπου για να μας ενημερώσουν πως θα φιλοξενηθεί μια δουλειά τους στο εξωτερικό ο ίδιος, στην ερώτηση της Αγγελικής Μπιρμπίλη αν η τεράστια αποδοχή στο εξωτερικό τον έχει επηρεάσει, απάντησε: «Δεν επηρεάζομαι, είναι στο χαρακτήρα μου. Παίρνω διάφορα βραβεία, αλλά όπως τα παίρνω τα βάζω εκεί (μου δείχνει) και ούτε καν χαίρομαι. Η “Αντιγόνη” μου τιμήθηκε στην Κίνα με τα τέσσερα σημαντικότερα εθνικά θεατρικά βραβεία φέτος, την τελετή την είδαν 600.000.000 άνθρωποι. Το άκουσα και το ξάκουσα την ίδια στιγμή. Πιστεύω ότι όλα είναι ατελή, ότι δεν υπάρχει κορυφή και όλα αυτά είναι εφήμερα. Το πιο σταθερό και το μη εφήμερο είναι η διαρκής αγωνία. Αυτός ο αγώνας για δημιουργία. Από τη στιγμή που αισθανθείς ότι τώρα, τι καλά που έχω πάρει, πόσα; 48 βραβεία, και πεις τώρα βάζω το καπελάκι μου και φεύγω, ή έχω τον οδηγό από κάτω ή ζω έξω, τελείωσε. Και εγώ θα μπορούσα να ζω στο Βερολίνο ή στη Μόσχα ή στο Τόκιο. Αλλά, όχι, ακολουθώ έναν τρόπο. Προτιμώ να κάνω έναν περίπατο εδώ παρακάτω».
Ίδια ήταν και η θέση του και στην αλφάβητο που κατάρτισε για την A.V.: «Καταξίωση: Δεν πιστεύω στην καταξίωση. Όταν κάνεις μια επιτυχία, αυτό που συναντάς είναι το κενό. Στην επόμενη επιτυχία μεγαλώνει το κενό. Ποτέ δεν αισθάνεσαι την πλήρωση και την καταξίωση. Επίσης, δεν πιστεύω στην καταξίωση που συχνά περιβάλλεται από το θόρυβο των media. Αυτή η κατάσταση γεννά μεγάλα ψώνια. Ανθρώπους που ξεκινούν αθώα, κάνουν μια σκηνική πρόταση, τους καταξιώνει το lifestyle και στη συνέχεια τους χάνει το θέατρο. Εγώ πιστεύω στην αργή διαδικασία μόχθου μέσα στο χρόνο, στην ουσιαστική επικοινωνία και διάλογο με τον εαυτό σου, τους συνεργάτες σου και το κοινό σου».
Το γεγονός πως τον καλούν συνέχεια στο εξωτερικό είναι από μόνο του μια απόδειξη της αξίας του. Τι γνώμη έχουν όμως για τον Τερζόπουλο οι ξένοι καλλιτέχνες; Ο ηθοποιός Ψέμεκ Βασιλκόφσκι, μαθητής του Γκροτόφσκι που δούλεψε με τον Τερζόπουλο είπε στην Ιωάννα Μπλάτσου. «Ο Τερζόπουλος δεν είναι σκηνοθέτης. Είναι ένας μάστερ του θεάτρου· σαν τον Γκροτόφσκι. Δεν είναι σαν τους άλλους σκηνοθέτες, που βαδίζουν τυφλά στις πρόβες. Ξέρει πολύ καλά τι θέλει να κάνει και τι θέλει να εκμαιεύσει από τον ηθοποιό, έχοντας ως υπέρτατο στόχο την ακρίβεια και την απόλυτη ποιότητα της παράστασης. Σε εμπνέει να θες να δώσεις τον καλύτερο εαυτό σου πάνω στη σκηνή».
Το 5ο International Festival of Arts στην Ταϊπέι, όπου θα παρουσιαστεί ο «Προμηθέας Δεσμώτης» θα συμμετέχουν εκτός από το θέατρο Άττις και η Volksbühne, το Tanz theater Wuppertal Pina Bausch και άλλα σχήματα από τη Γαλλία, τη Λατινική Αμερική και την Ασία. Στο Kaohsiungο θα παρουσιαστεί στο Jhihde Hall Cultural Center. Η παράσταση είναι τρίγλωσση και θα υποτιτλιστεί στα αγγλικά και στα κινέζικα.
Στο πλαίσιο του φεστιβάλ το Θέατρο Άττις θα προσφέρει δύο τριήμερα workshops για επαγγελματίες ηθοποιούς και νέους σκηνοθέτες της Ταϊβάν, ενώ θα πραγματοποιηθούν διαλέξεις του Θεόδωρου Τερζόπουλου για τη μέθοδο εργασίας του και την προσέγγιση του στην αρχαία τραγωδία.
Πως βλέπει όμως, τον «Προμηθέα Δεσμώτη» ο σκηνοθέτης;
«Στο σύγχρονο κόσμο ο μύθος του Προμηθέα έχει τεθεί στο περιθώριο της Ιστορίας, η Ιστορία έχει τεθεί στο περιθώριο της Μνήμης, η Μνήμη έχει τεθεί στο περιθώριο του Χρόνου. Ο Χρόνος έχει πλέον παγώσει και μέσα του ο Προμηθέας κινείται με θολή μνήμη, ανακυκλώσιμο υλικό ενός τοπίου ερήμωσης. Αφηγείται αποσπασματικά την εμπειρία του ως έναν εφιάλτη απ' το μέλλον που ορίζει πλέον αδυσώπητα το παρόν. Αφηγείται "το τέλος του τέλους που δεν έχει τέλος" σ’ έναν τόπο νεκρό. Η έκκληση του δεν εισακούεταικαθώς μόνον η έρημος τον περιβάλλει. Ο λόγος του, έμμονος, αντανακλάει το βραχυκύκλωμα του σώματος και του νοήματος. Πάσχει από το σύνδρομο του αγεφύρωτου. Συνδιαλέγεται με τα παροράματα της μοναξιάς του, εξόριστος στη σκηνή του θεάτρου. Εκτός εαυτού, συνομιλεί με τα κομμάτια του εαυτού του στο ραγισμένο καθρέφτη. Αέναη η οργή και ο θρήνος του για την επαναλαμβανόμενη ήττα του στη σκηνή του Θεάτρου, "στης Ευρώπης τον πάτο", στην Ελλάδα του 2013».
Τι μας είπε για τα ιστορικά γεγονότα και τη σχέση τους με το σήμερα, τους ακίνητους ταξιδιώτες και την παράσταση «Ματαρόα στον ορίζοντα» στην Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ
14°
