Κάποτε ο Ταρτούφος ήταν έργο απαγορευμένο. Η λογοκρισία τον απομάκρυνε από τη σκηνή για πέντε χρόνια και χρειάστηκε τη στήριξη του βασιλιά Λουδοβίκου XIV, για να επανέλθει στη σκηνή και να γνωρίσει τελικά πρωτοφανή επιτυχία. Τόση επιτυχία που το όνομα «Ταρτούφος» έγινε συνώνυμο με την απατεωνιά − το επιβεβαιώνει μέχρι και επίσημο λεξικό της Γαλλικής Ακαδημίας!
Το ερώτημα όμως παραμένει: κοινός απατεώνας ή λαμόγιο; Τι είναι τελικά αυτός ο Ταρτούφος του Μολιέρου; Μία ανατρεπτική προσέγγιση του Αιμίλιου Χειλάκη και του Μανώλη Δούνια ψάχνει την απάντηση στο μεγάλο ερώτημα και ανεβαίνει στο θέατρο Τζένη Καρέζη. Ο βραβευμένος ποιητής Γιώργος Μπλάνας χαρίζει στο έργο μια νέα έμμετρη μετάφραση και οι Χειλάκης-Δούνιας μια πρωτότυπη σκηνοθεσία που μοιάζει να ρωτάει «μήπως τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως δείχνουν;».
Η σκοτεινή κωμωδία του Μολιέρου διασκευάζεται και ο Ταρτούφος, ένας ψευτοθρησκευόμενος μικροαπατεώνας που παρουσιάζεται ως υπέρμαχος της ενάρετης ζωής, ανεβαίνει ξανά στη σκηνή. Φιλοξενείται και πάλι από μια πλούσια, αστική οικογένεια του Παρισιού και διαταράσσει τις ενδοοικογενειακές σχέσεις επηρεάζοντας τον πατέρα της οικογένειας, Οργκόν. Παρ' όλες τις εκκλήσεις των υπόλοιπων μελών της οικογένειας που προσπαθούν να τον πείσουν ότι ο Ταρτούφος είναι κατ’ επίφαση μόνο άνθρωπος της εκκλησίας, ο Οργκόν επιμένει ότι η παρουσία του μέσα στο σπίτι είναι προς όφελος ολόκληρης της οικογένειας. Είναι τελικά ο Ταρτούφος επικίνδυνος, όπως τον περιγράφουν, ή είναι ένας κοινός απατεώνας που είχε την «ατυχία» να πέσει μέσα στο λάκκο των λεόντων, σε μια οικογένεια που είναι και οι ίδιοι θιασώτες μιας υποκριτικής στάσης ζωής; Μήπως τα πράγματα δεν είναι όπως δείχνουν και ο Οργκόν δεν είναι ένα αφελές υποχείριο αλλά έχει έναν άλλο λόγο που επέτρεψε στον Ταρτούφο να αναστατώσει την οικογένειά του;
Οι απαντήσεις θέλουν ραντεβού στην Ακαδημίας. Στην είσοδο του Θεάτρου η γαλλική κωμωδία συναντά έναν εξαιρετικό θίασο σε μία κλασσική, αλλά διαχρονική παράσταση.
15°
