Η Βόρεια Εύβοια ανασαίνει ξανά μέσω της μουσικής

Υπάρχουν σαφώς πολλοί λόγοι για να πάει κάποιος στην Εύβοια. Φέτος προστέθηκε για μένα ένας παραπάνω: το Φεστιβάλ στη Λίμνη, του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. Είναι ένας θεσμός που ξεκίνησε ανεπίσημα κάποια χρόνια πριν με διάσπαρτες συναυλίες σε καφέ και σε πλατείες αμέσως μετά τις φωτιές και τις πλημμύρες που έπληξαν την περιοχή και φέτος πήρε τη μορφή επίσημου φθινοπωρινού Φεστιβάλ που ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο και ολοκληρώθηκε τον Οκτώβριο. Βρέθηκα στο κλείσιμο του φεστιβάλ, που ήταν αφιερωμένο στους νέους και τα παιδιά, δίνοντάς μας ένα ελπιδοφόρο μήνυμα για τους μουσικούς του τόπου. 

Φεστιβάλ του Μεγάρου Μουσικής στη Λίμνη Ευβοίας

Το κέντρο του Φεστιβάλ είναι η Λίμνη Ευβοίας, ένα πανέμορφο μέρος πάνω στη θάλασσα. Εκεί οι υπεύθυνοι του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών που είχαν αναλάβει να τρέξουν το Φεστιβάλ ανακάλυψαν το Ελύμνιον, ένα θεατράκι που οι ντόπιοι δεν χρησιμοποιούσαν, παρόλο που ήταν σε κεντρικό σημείο της περιοχής. Αποφάσισαν να του δώσουν ζωή, ενώ ήδη έχουν συζητηθεί με τοπικούς παράγοντες το πώς μπορεί να ενισχυθεί με παρεμβάσεις, ώστε να μπορεί να φιλοξενεί και άλλες εκδηλώσεις. Μάλιστα η λειτουργία του ξεκίνησε το 2024, με μεγάλη επιτυχία, με τη συναυλία της Νεφέλης Μούσουρα. Πέρα από το Ελύμνιον, το Μέγαρο χρησιμοποίησε για το φεστιβάλ και την Προκυμαία της Λίμνης. Εκεί άλλωστε ξεκίνησε το Φεστιβάλ φέτος με το Athens Tango Ensemble, με θέα τα υπέροχα χρώμα του ηλιοβασιλέματος, εκεί όπου η μουσική βρίσκεται σε πλήρη αρμονία με τη φύση.

Πώς ξεκίνησαν όλα

Η διοργάνωση ενός φεστιβάλ στη Βόρεια Εύβοια δεν ήταν ένα τόσο απλό ζήτημα. Και δεν ξεκίνησε φέτος. Η ιστορία μάς πηγαίνει πίσω στο 2022. Ο Δημήτρης Μαραγκόπουλος με το αμάξι του «όργωσε» κυριολεκτικά την περιοχή, μίλησε με τους ντόπιους, σε μεγαλύτερα ή μικρότερα χωριά, ένιωσε τον παλμό των κατοίκων και αποφάσισε να φέρει σπουδαίους μουσικούς εκεί, παρά τις αντίξοες συνθήκες. Αλλωστε, αυτό που συνειδητοποίησε πολύ γρήγορα ήταν ότι οι ντόπιοι «διψούσαν» για τέτοιες εκδηλώσεις και συνέβαλαν με κάθε τρόπο ώστε να γίνουν πράξη. Η ιδέα ότι θα εμφανιστεί ο Αλκίνοος Ιωαννίδης στους Κουρκουλούς με μια κιθάρα μόνο φάνταζε στην αρχή ως μη υλοποιήσιμη. Τελικά έγινε και ακούστηκε σε όλη την Εύβοια. Κάπως έτσι, τα τελευταία χρόνια η Εύβοια φιλοξενούσε διάσπαρτες εκδηλώσεις του Μεγάρου. Φέτος αποφασίστηκε αυτό να μπει ένα πιο επίσημο «καλούπι» και να πάρει τον τίτλο του φεστιβάλ. Επέλεξαν τη Λίμνη και λόγω της εγγύτητας σε πολλές πληγείσες περιοχές αλλά και επειδή εκεί ανακάλυψαν το θεατράκι που θα μπορούσε να φιλοξενήσει τις εκδηλώσεις τους φεστιβάλ. 

Φεστιβάλ στη Λίμνη Ευβοίας- Φθινόπωρο 2025

Ένα Φεστιβάλ που ενώνει τους πάντες, από μουσικές του Μεσαίωνα μέχρι αξιόλογες εφηβικές μπάντες και νέα «διαμαντάκια» που όλος ο κόσμος θα μιλά για εκείνους τα επόμενα χρόνια. Η Βόρεια Εύβοια έτος είχε επίσημα το δικό της θεσμό. Το Ελύμνιον, το θεατράκι της Λίμνης αλλά και η Πλατεία Ηρώων ήταν τα δυο κεντρικά σημεία των εκδηλώσεων του θεσμού. Ο κόσμος το υποδέχτηκε με μεγάλη αγάπη και οι τοπικοί παράγοντες κάνουν προσπάθειες να το ενισχύσουν ώστε να συνεχιστεί και τα επόμενα χρόνια. 

Βρέθηκα στο κλείσιμο του Φεστιβάλ, που ήταν αφιερωμένο στο νέο αίμα. Μείναμε στις Ροβιές, πολύ κοντά στη Λίμνη. Ο καιρός άστατος, μια ήλιος, μια βροχή, αλλά το τοπίο μαγικό και οι άνθρωποι φοβερά φιλόξενοι. Το να ξυπνάς και να είναι η θάλασσα στα 5 μέτρα είναι κάτι που εμείς τα παιδιά της πόλης αποζητούμε με την πρώτη ευκαιρία. Ακόμα και τη δουλειά τη νιώθεις διαφορετικά εδώ. Όταν χρειάστηκε να δουλέψω λίγο στον υπολογιστή μου, επέλεξα να καθίσω στην άμμο, στα φώτα του ηλιοβασιλέματος, στην ηρεμία της φύσης. Και όλα ήταν διαφορετικά...

Από την άλλη, μια βόλτα στην ευρύτερη περιοχή αποκαλύπτει ένα άλλο πρόσωπο της περιοχής, σκληρό, δοκιμασμένο από τις καταστροφές. Αν πάρει κάποιος το αυτοκίνητο προς του Καταρράκτες της Δρυμώνας –ένα μισάωρο περίπου με το αμάξι- τότε το τοπίο που θα συναντήσει ανεβαίνοντας είναι απογοητευτικό. Καμένα παντού… Καμένα δέντρα και ερημιά.

Όμως τον πρώτο λόγο εδώ έχει η μουσική! Την πρώτη βραδιά παρακολούθησα τη συναυλία της Χριστίνας Ψύχα, στο θέατρο Ελύμνιον. Με την μπάντα της ΝΗΝΕΜΟ παρουσίασε από λάτιν κομμάτια μέχρι διασκευές παραδοσιακών τραγουδιών και μελοποιήσεις ποιημάτων του Καρυωτάκη και του Λειβαδείτη. Δεν έλειψαν τα εντελώς δικά της κομμάτια, στο ιδιαίτερο στιλ της με την αισθαντική φωνή της και το σκέρτσο της. Ήταν κομμάτια από τον πρώτο της δίσκο «Βιολετέρα» αλλά και από εκείνον που ετοιμάζουν αυτό το διάστημα και θα κυκλοφορήσει σε λίγους μήνες. Ένα εντελώς δικό της στιλ που συνδυάζει τα λάτιν με τζαζ επιλογές αλλά και ρετρό κομμάτια. Κάποια στιγμή τραγούδησε ένα κομμάτι που η ίδια ανέφερε ότι είναι παρεξηγημένο: το Lambada. Στη δική τους διασκευή και με τη δική της ερμηνεία, το θυμηθήκαμε και μας εξέπληξε ευχάριστα. Εγώ λάτρεψα τις μελοποιήσεις του Λειβαδίτη, σε δυο διαφορετικές εκδοχές, μια πιο μέινστριμ και μια πιο πειραματική, με τις οποίες έκλεισαν και το live τους, δυστυχώς χωρίς ανκόρ, αν και ο κόσμος ήταν πολύ θερμός. Ο δίσκος θα κυκλοφορήσει σε λίγους μήνες και ανυπομονώ να τον ακούσω ολόκληρο.
Την πλαισίωναν οι μουσικοί της: Νικόλας Αναδολής (πλήκτρα, κιθάρα και συνθέσεις), Άγγελος Σπίρουλας (πλήκτρα, παραγωγή του δίσκου), Ντάνιελ Παλαιοδήμος (ντραμς). Ξεχώριζε λίγο παραπάνω στους μουσικούς ο πρώτος, ο Νικόλας Αναδολής, ειδικά στα πιανιστικά του σόλο. Άλλωστε εκείνος άνοιξε φέτος το @jazz megaron, με ένα καθηλωτικό πρόγραμμα βασισμένο σε δικούς του «Αυτοσχεδιασμούς» και κάποιες διασκευές, όπου με έντονη εκφραστικότητα και σωματικότητα έπαιζε για πάνω από 2 ώρες, χωρίς διάλειμμα, εκμεταλλευόμενος με τον καλύτερο τρόπο τις δυνατότητες ενός οργάνου που φαίνεται να γνωρίζει απίστευτα: του πιάνου. 

Τη Χριστίνα Ψύχα και την μπάντα της προλόγισαν οι δυο άνθρωποι που χωρίς αυτούς το Φεστιβάλ δεν θα είχε πραγματοποιηθεί: ο Δημήτρης Μαραγκόπουλος, o διευθυντής της σειράς «Γέφυρες» και ο Αντώνης Στεφάνου, ο διευθυντής του Γραφείου Τύπου του Μεγάρου Μουσικής.  Όπως ανέφερε ο πρώτος, «Ήδη η πόλη έχει ομάδες που δουλεύουν πολύ σοβαρά στον πολιτισμό και στην κίνηση και στον χορό και σε πολλά άλλα είδη. Υπάρχει μια πολύ μεγάλη παράδοση και εμείς μπαίνουμε σε αυτήν, συντονιζόμαστε και συνεχίζουμε»
Ξέρω ότι πήρατε πολλά- το βλέπω στο πρόσωπό σας- αλλά και εμείς πήραμε πάρα πολλά από εσάς και δύναμη και ενέργεια για να συνεχίσουμε». Και ο Αντώνης Στεφάνου συμπλήρωσε: «Ξεκινήσαμε με ένα ρεσιτάλ πιάνου, ακολούθησε ένα μικρό σύνολο εγχόρδων, μετά είχαμε 2-3 όργανα Μεσαιωνικά και τώρα μια μπάντα σύγχρονη. Οπότε το θέατρο στέκεται για τα πάντα. Είναι ένα εξαιρετικό θεατράκι. Η Ευμορφία Πασxαλίδη που είναι αντιδήμαρχος Πολιτισμού και Τουρισμού του τόπου έχει αναλάβει να κάνει πράγματα για το θεατράκι, ελπίζω να το δούμε ανανεωμένο του χρόνου. Είσαστε καταπληκτικοί όλες τις φορές –και κάθε φορά βλέπουμε διαφορετικό κοινό». 

Το Φεστιβάλ έκλεισε με τον πιο όμορφο και συγκινητικό τρόπο. Η μπάντα El sistema Greece, με παιδιά από 10 έως 26 ετών, κυρίως μεταναστών, παρουσίασε κομμάτια από το ελληνικό και το διεθνές ρεπερτόριο με έναν μοναδικό τρόπο, προσκαλώντας το κοινό να συμμετάσχει είτε τραγουδώντας είτε χτυπώντας παλαμάκια στον ρυθμό του εκάστοτε κομματιού. Ψυχή του όλου εγχειρήματος η τωρινή μαέστρος του σχήματος, η Κυριακή Κουντούρη, που αν και είναι 28 χρονών, φαίνεται οριακά 18, λόγω της ζωντάνιας και της ζωτικότητάς της. Όπως μας ανέφερε, «την ενέργεια την παίρνω από τα παιδιά». Η παράσταση δεν πραγματοποιήθηκε σε εξωτερικό χώρο (στην Πλατεία Ηρώων) λόγω του καιρού αλλά έγινε σε έναν μέρος που της ταίριαξε εντέλει πολύ περισσότερο και ενώθηκε με τις φωνές των υπόλοιπων παιδιών, είτε ήταν παρόντα είτε απόντα εκείνη τη στιγμή. Η αίθουσα εκδηλώσεων του Δημοτικού Σχολείου Λίμνης ήταν κατάμεστη, με γονείς και παιδιά που ήρθαν να παρακολουθήσουν την μπάντα αλλά και τον σταθερό κόσμο του φεστιβάλ που το έχει αγκαλιάσει με πολλή αγάπη. Τι πιο όμορφο και ελπιδοφόρο από τις φωνές και τις μουσικές των παιδιών σε μια περιοχή που έχει πληγεί τόσο πολύ από φυσικές καταστροφές...