Ο DJ Krush μιλάει στην ATHENS VOICE πριν τις ζωντανές εμφανίσεις του στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, στις 23 και 24 Σεπτεμβρίου.
Πριν από ακριβώς 30 χρόνια, ένας καινούργιος ήχος γεννήθηκε. Ένα μεγαλοφυές κέντημα από αναλογικά σαμπλ, βελούδινα τζαζ γκρουβ, νεωτερικά μπιτ, soulful φωνητικά διαδεχόμενα στο πέρασμα της βελόνας από το αυλάκι του δίσκου με αβανταδόρικες ρίμες μελωδών σε σπινταριστό χάι, («You 've got a very soft vision of art / You 've got a deficit disorder of heart»!), υπνωτικές ενορχηστρώσεις που μύησαν το κοινό του ραπ σε κειμήλια της παραδοσιακής απωανατολίτικης οργανοποιίας σαν το πνευστό σακουχάτσι, τα κρουστά τάικο, τα έγχορδα σαμισέν. Ένας κόσμος χωρίς τέλος, ο κόσμος του DJ Krush.
Αν συστρατεύεστε με τους σκοπούς του hip hop, σίγουρα γνωρίζετε τραγούδια σαν το «Kemuri», το «Big City Lover», το «Danger of Love», το «Slit of Cloud». Αν όχι, τότε μπορείτε να τα αφήσετε να σας συνεπάρουν για πρώτη φορά μέσα από τις προσεχείς live εμφανίσεις του δημιουργού τους. Με αφορμή την τριακονταετή πορεία του στη μουσική και το επετειακό του 30th Anniversary Tour, o DJ Krush εμφανίζεται στην Αθήνα, (Gazarte, Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου), καθώς και στο Street Mode Festival της Θεσσαλονίκης το Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου.
Το πραγματικό του όνομα είναι Hideaki Ishi και το να τον ακούς να μιλάει είναι σαν να διαβάζεις ένα κρυπτικό όσο και γοητευτικό χαϊκού:
«Time went by so quickly, but my feelings have never changed
The outside body (of myself) is wearing out LOL
I think my passion for music has basically never changed
There is no last stop for me».
Ο παραγωγός που μετατόπισε την πυξίδα του hip hop από τις Ηνωμένες Πολιτείες στην Ιαπωνία και διεύρυνε το ακροατήριο της Mo’ Wax, o αυθεντικός γιαπωνέζος B-Boy, ο οποίος από την ταραχώδη εφηβεία και τη θητεία στη γιακούζα έφτασε να συνεργάζεται με τον DJ Shadow, τους Company Flow, τους Sly & Robbie, τον DJ Cam και έχει μιξάρει από Miles Davis μέχρι Method Man, αφηγείται το προσωπικό του Tokyo story στην Athens Voice, λίγο πριν τις εμφανίσεις του στο Gazarte και το Street Mode Festival.
Συμπληρώνονται 30 χρόνια από την απαρχή της σταδιοδρομίας σας. Συνεχίζετε να προσεγγίζετε τη μουσική με τον ίδιο ενθουσιασμό;
Ο χρόνος πέρασε πολύ γρήγορα, όμως τα συναισθήματά μου δεν αλλάζουν ποτέ. Το σώμα φθίνει, το πάθος για τη μουσική επιμένει. Δεν υπάρχει τελευταία πράξη για μένα.
Τι να περιμένει από την εμφάνισή σας το κοινό του StreetMode; Με δεδομένο τον όγκο της δισκογραφίας σας, θα προτιμήσετε πρώιμο ή καινούργιο υλικό;
Θέλω να απολαύσετε όλοι τον ήχο του Krush, γεννημένο και μεγαλωμένο στην Ιαπωνία. Ταυτόχρονα νιώστε ελεύθεροι να ξεκλειδώσετε τη φαντασία και τη δημιουργικότητά σας. Είναι η 30ή επέτειος από το ντεμπούτο μου, επομένως θα παίξω και παλιότερα πράγματα. Ποιος ξέρει, μπορεί να ακουστούν και ακυκλοφόρητα.
Το hip hop έχει υποστεί σημαντικές μεταμορφώσεις σε σχέση με την περίοδο που κάνατε τα πρώτα σας βήματα. Θα λέγατε ότι παραμένει το ίδιο καίριο;
Δεν μπορώ να κάνω συγκρίσεις, θα ήθελα όμως να επισημάνω ότι με εμπνέουν όλες οι μορφές του hip hop. Κάθε εποχή έχει τη δική της σπουδαία μουσική. Έχοντας περάσει από την αναλογική στην ψηφιακή μουσικοσύνθεση, παρατηρώ και τη δική μου δημιουργική διαδικασία να αλλάζει σημαντικά. Θέλω να ενσωματώνω κάθε καλό στοιχείο, και να φτιάχνω τη μουσική που εκφράζει και τις δικές μου μεταλλάξεις.
Έχετε ενσωματώσει στοιχεία παραδοσιακής ιαπωνικής μουσικής στον ήχο σας χωρίς ποτέ να ηχείτε πομπώδης ή φολκλόρ. Πόσο δύσκολο είναι να εναρμονιστούν παραδοσιακοί και σύγχρονοι τρόποι τραγουδοποιίας;
Είναι κάτι που το αντιμετωπίζω με χαλαρότητα. Ήμουν πολύ διστακτικός στα νιάτα μου, ενώ όσο μεγαλώνω και γνωρίζω καινούργιες εμπειρίες, συγκινούμαι πολύ από τα παραδοσιακά στοιχεία στη μουσική. Είναι δύσκολο να το εξηγήσω… Είναι σαν νιώθω τον ήχο να κυλά στο αίμα και τα κύτταρά μου.
Παρακολουθείτε τις σύγχρονες τάσεις της σκηνής του hiphop; Βρίσκετε ενδιαφέρουσα την προοδευτική εξέλιξη του είδους, από τη χρυσή εποχή του old school στην τραπ;
Το trap, το drill, το grime και πολλά ακόμη ενδιαφέροντα πράγματα συμβαίνουν σήμερα. Αρκετοί νεαροί ράπερ στην Ιαπωνία επικοινωνούν τα δικά τους στιλ επίσης. Υπάρχει ένας Γιαπωνέζος ράπερ που ονομάζεται Ralph, κυκλοφορήσαμε ένα τραγούδι μαζί, το «Hougou». Θα με χαροποιούσε να τον ανακαλύψετε.
Ήσασταν πάντοτε πιο κοντά στην ανεξάρτητη σκηνή, παρά τις σποραδικές συνεργασίες σας με μεγάλες δισκογραφικές. Βρίσκετε μεγαλύτερη ελευθερία στο underground;
Είναι κάπως έτσι: Αντί να διασχίζω ένα πολυτελές μαρμάρινο χολ φορώντας sneakers, η δημιουργικότητά μου εκφράζεται καλύτερα μέσα από τους σκοτεινούς παράδρομους. Δε φτιάχνω μουσική σκεπτόμενος με όρους underground ή mainstream. Είναι η φυσική μου κλίση να κινούμαι στις σκιές. Κάποιοι δημιουργούν καλύτερα όντας περικυκλωμένοι από όμορφα κορίτσια κάτω από τον ήλιο, με μια μπίρα στο χέρι. Η δική μου οπτική έλκεται από το υπέδαφος, από τα τρωκτικά και τα έντομα που κρύβονται στις κάτω από τις υδρορροές. Είτε αυτό είτε είμαι ανήμπορος να φτιάξω παραγωγές για μεγάλες εταιρίες, ίσως είμαι ανώριμος!
Πολλά έχουν γραφτεί και ειπωθεί για τη ρέμπελη νιότη σας και την εμπλοκή σας με τον γιαπωνέζικο υπόκοσμο και τη γιακούζα. Θα λέγατε ότι η μουσική ήταν λυτρωτική δύναμη για τη ζωή σας;
Οπωσδήποτε σώθηκα από τη μουσική. Έκανα πολλές ανοησίες στο παρελθόν, η μουσική μου προσέφερε μια δίοδο διαφυγής και σήμερα εξακολουθώ να δημιουργώ προκειμένου να μην απογοητεύσω τους φίλους, την οικογένεια, το προσωπικό που εργάζεται για λογαριασμό μου και όλους όσους με στηρίζουν. Πρέπει να συνεχίσω. Μόνο η μουσική έχει νόημα.
Πώς είναι η καθημερινή ζωή σας, πέρα από τη μουσική; Από πού εμπνέεστε;
Είμαι αρκετά νορμάλ. Ξυπνάω στις 4 το πρωί. Επηρεάζομαι από διάφορες πηγές, από τη ζωγραφική, τα βιβλία, το σινεμά, τη διεθνή ειδησεογραφία, την παλιά και σύγχρονη μουσική. Όταν συνθέτω, σκιτσάρω μια εικόνα στο μυαλό μου. Ζωγραφίζω τους ήχους σύμφωνα με τα όσα βλέπω. Αυτό είναι το πιο επεξηγηματικό στοιχείο που μπορώ να σκεφτώ. Ίσως για τον λόγο αυτό πολλοί χαρακτηρίζουν τα τραγούδια μου ιδιαίτερα οπτικά. Βοηθά βεβαίως και το γεγονός ότι τα περισσότερα είναι ορχηστρικά, επομένως ξεπερνούν τα γεωγραφικά σύνορα, μπορούν να ταυτιστούν μαζί τους οι μουσικόφιλοι όλου του κόσμου. Θα μου άρεσε να ξέρω τι συμβαίνει μέσα στα κεφάλια των ακροατών μου την ώρα που με ακούν.
Είναι ο κόσμος ένα καλύτερο μέρος από εκείνο στο οποίο μεγαλώσατε; Είστε αισιόδοξος για το μέλλον;
Πολλά πράγματα συμβαίνουν τελευταία σε παγκόσμια κλίμακα. Δε νιώθω ότι οδηγούν σε καλή κατεύθυνση. Η Γη είναι υπέροχη, εμείς οι άνθρωποι όχι και τόσο. Η ιστορία του σύμπαντος και του πλανήτη είναι τεράστια, με πιάνει ζάλη όταν αναλογίζομαι. Παρελθόν, παρόν, μέλλον και πρόοδος προς το μέλλον, μακρύτερα και μακρύτερα… Πιστεύω… Λοιπόν, τι θα απογίνουμε, όλοι μας;
Info
Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου Gazarte Roof Stage
Αθήνα Eισιτήρια online
20°
