Ο Βασίλης Λέκκας μιλάει για τη σύνδεση, τη φιλία και τη συνεργασία του με τον Γιάννη Σπάθα, πριν την αφιερωματική συναυλία Standing Proud Forever, την Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου, στο Ηρώδειο.
Standing Proud Forever. Τρία χρόνια μετά τον θάνατο του Γιάννη Σπάθα, ο Βασίλης Λέκκας θα επιχειρήσει για πρώτη φορά να αποδώσει ζωντανά, στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού, τον μοναδικό, ανεπανάληπτο ήχο και την ανεξίτηλη μουσική σφραγίδα του πιο επιδραστικού Έλληνα κιθαρίστα όλων των εποχών. Μαζί του, ο Νίκος Σπάθας με rock μπάντα στην οποία συμμετέχουν μέλη της τελευταίας σύνθεσης των Socrates Drank the Conium, αλλά και μαζί με τον Άκη Τουρκογιώργη και τον Τάσο Σκούρα σε ρόλο special guest, θα αναβιώσουν την ατμόσφαιρα των συναυλιών του συγκροτήματος που έγραψε ιστορία. Την παράσταση θα ανοίξουν μέλη της ομάδας σύγχρονου χορού Dagipoli Dance Co, χορεύοντας το ορχηστρικό μουσικό θέμα του Γιάννη Σπάθα με τίτλο «A Blue Day». Μέρος των εσόδων της συναυλίας Standing Proud Forever θα διατεθεί για την ενίσχυση του έργου του Πανελλήνιου Συλλόγου Παραπληγικών.
Μετρώντας 40 και πλέον χρόνια μουσικής περιήγησης, ο Βασίλης Λέκκας ερμηνεύει με λυρική έκφραση και εκπέμπει δυναμισμό. Συνεργάστηκε με τον Μάνο Χατζιδάκι και τον Μίκη Θεοδωράκη, ενώ υπήρξε η φωνή που ξεχώρισε και επέλεξε ο Γιάννης Σπάθας, για να ηχογραφήσει τους μοναδικούς τρεις ολοκληρωμένους δίσκους που κυκλοφόρησε. Την Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου, στην πρώτη μεγάλη φθινοπωρινή συναυλία στην Αθήνα, τα πράγματα θα είναι -κυριολεκτικά και μεταφορικά- ηλεκτρισμένα.
Ο Βασίλης Λέκκας, σε ένα διάλλειμα από την προετοιμασία αυτού του μουσικού φόρου τιμής, μίλησε στην ATHENS VOICE για την καλλιτεχνική και προσωπική σύνδεσή του με τον Γιάννη Σπάθα αλλά και όσα θέλει να μοιραστεί με τους ανθρώπους ζωντανά σε λίγες μέρες.
Στις 4 Σεπτεμβρίου στο Ηρώδειο θα έχετε την ευκαιρία να τιμήσετε έναν σπάνιο συνεργάτη, έναν οραματιστή μουσικό, έναν κορυφαίο καλλιτέχνη, τον αγαπημένο φίλο σας Γιάννη Σπάθα. Θυμάστε τη μέρα και τον τρόπο που γνωριστήκατε; Ήταν 2 Απρίλιου του 1980 στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Ήταν η πρώτη φορά που βρισκόμουν στη σκηνή με τον Μανό Χατζιδάκι και ο Γιάννης ήταν στο ακροατήριο. Ήταν προσωπικός φίλος της Μαρίας Φαραντούρη και είχε έρθει να δει τη συναυλία. Μετά από λίγο καιρό σε μια μεγάλη περιοδεία στο εξωτερικό η Μαρία μας κάλεσε μαζί της και εκεί ξεκίνησε η φιλία και η συνεργασία μας.
Τι μάθατε μέσα από τη σχέση σας σε προσωπικό και καλλιτεχνικό επίπεδο; Με τον Γιάννη βρήκα τον νέο συνομιλητή μου. Το καλλιτεχνικό του μέγεθος καθόρισε και τον τρόπο που τον αντιμετώπιζα. Κοινές αναζητήσεις και απόψεις θέτουν τα θεμέλια μιας πολύ προσωπικής επαφής. Μοιράζεσαι και δίνεις βάθος σε όλα αυτά τα στοιχεία και στην πορεία δημιουργείται μια σχέση αλληλένδετη, μια σχέση απόλυτα δημιουργική.
«Σύντομα Όνειρα» το 1989, «Κλασικά εικονογραφημένα» το 1991, σε αυτά τα δισκογραφικά βήματα με τον Γιάννη Σπάθα, άλλαξε ο τρόπος που αντιλαμβανόσασταν το τραγούδι και τη μουσική; Κι αν ναι, πώς; Αντιθέτως, αντιλαμβάνομαι για μια ακόμα φορά ότι τα εργαλεία που συνθέτουν το τραγούδι και την μουσική είναι τα ίδια και ο τρόπος που θα χρησιμοποιηθούν δίνει απαντήσεις. Οι τρεις αυτοί δίσκοι, τα «Σύντομα Όνειρα», τα «Κλασσικά Εικονογραφημένα» σε στίχους Ευγένιου Αρανίτση και ο «Σπινθήρας» σε στίχους Λίνας Νικολακοπούλου είναι αποτέλεσμα μιας τέτοιας αίσθησης.
Η παρουσίαση του άλμπουμ «Σύντομα Όνειρα» στο Ρόδον το 1989, έχει περάσει στις ιστορικές συναυλιακές βραδιές μέσα από αφηγήσεις μεγαλύτερων. Τη θυμάστε εκείνη τη νύχτα; Τι θυμάστε από εκείνη τη νύχτα; Στο Ρόδον είμασταν αν δεν κάνω λάθος το πρώτο ελληνικό σχήμα που θα εμφανιζόταν στον χώρο αυτό, ο οποίος είχε άλλη μουσική ταυτότητα καθώς καλούσε κυρίως ξένα συγκροτήματα. Πιστεύω ότι το ύφος των τραγουδιών και με τον ηλεκτρικό ήχο του Γιάννη ήταν ένα διαβατήριο για να ανοίξουν τέτοιες πόρτες. Θυμάμαι το βράδυ πριν ξεκινήσουμε, γινόταν στην Αθήνα μια διαδήλωση, είχε αποκλειστεί η γύρω περιοχή και λέγαμε να ακυρώσουμε την συναυλία. Ξαφνικά έγινε κάτι που δεν κατανοώ. Ήρθε όλος ο κόσμος μαζί και έγινε το αδιαχώρητο. Παίξαμε για πρώτη φορά live τα «Σύντομα Όνειρα» εξαιρετικά. Αξέχαστο βράδυ.
Ο Γιάννης Σπάθας είχε έναν αναγνωρίσιμο, χαρακτηριστικό, ήχο κι εσείς μία αναγνωρίσιμη, χαρακτηριστική, φωνή. Πώς προέκυψε η συνεργασία σας; Σας εξομολογήθηκε ποτέ τι ήταν αυτό που βρήκε στη φωνή σας; Τα βιώματα και το περιβάλλον καθορίζουν μέσα από μίξη συχνοτήτων τον προσωπικό μας ήχο σε μεγάλο βαθμό. Εγώ μέσα από τη φωνή μου και αυτός μέσα από τα δάχτυλά του, αποκαλύπταμε τον κοινό μας μουσικό διάλογο. Στο ερώτημά σας δηλαδή, ο ήχος και η έκφραση είναι η απάντηση.
Από τον Lemmy μέχρι τους Yes, ο Γιάννης Σπάθας έτυχε μεγάλου θαυμασμού. Ποια στοιχεία θεωρείτε πως τον έκαναν αξεπέραστο ως μουσικό; Ο Σπάθας ήταν σε θέση να διευρύνει τον κιθαριστικό ορίζοντα με το παίξιμό του και αυτό ήταν το καθοριστικό στοιχείο που αντιλαμβάνονταν και οι ξένοι καλλιτέχνες και συγκροτήματα. Η μουσική του ταυτότητα γίνεται αναγνωρίσιμη και εκτός συνόρων. Ο τρόπος που παίζει είτε τον Jimi Hendrix, είτε την παράδοσή μας, καθορίζει αυτή την ταυτότητα και γίνεται αυτομάτως αντικείμενο τεράστιου θαυμασμού. Και βέβαια όλο αυτό αποτυπώνεται μέσα από τις συνθέσεις του με τους Socrates Drank the Conium που μαζί γράφουν ιστορία. Τυχεροί όσοι τους είδαμε σε live.
Τρία χρόνια μετά τον θάνατο του Γιάννη Σπάθα, θα επιχειρήσετε για πρώτη φορά να αποδώσετε ζωντανά, στον χώρο του Ηρωδείου, τον ήχο και τη μουσική σφραγίδα του. Πώς προετοιμάζεστε για αυτή τη βραδιά; Κάνουμε τις πρόβες μας και θέλουμε μαζί με τον γιο του τον Νίκο Σπάθα, να παρουσιάσουμε την ευρύτερη μουσική κατάθεση του Γιάννη από Socrates μέχρι και τη δική μας συνεργασία, αλλά και ορχηστρικά από τον μοναδικό προσωπικό του δίσκο. Θα υπάρξουν δύο διαφορετικές ορχήστρες με εξαιρετικούς μουσικούς για το πρώτο και δεύτερο μέρος. Είναι μια μοναδική στιγμή σε αυτόν τον ιστορικό χώρο να τιμήσουμε, καλλιτέχνες και φίλοι του, τον τεράστιο Γιάννη Σπάθα.
Εκτός από συνεργάτες, υπήρξατε και γείτονες στην Ανθούσα. Ποιο αθηναϊκό στιγμιότυπο έχετε κρατήσει από τη φιλία σας; Ο Γιάννης ήταν αφορμή να μετακομίσω στην Ανθούσα το 1994. Λίγο καιρό πριν, είχε φτιάξει εκεί το σπίτι του και μου έλεγε συνέχεια με τον χαρακτηριστικό του τρόπο «Μπιλόνι, πρέπει να έρθεις εδώ». Έγινε λοιπόν και αυτό και σαν αποκορύφωμα της φιλίας μας, έγινε και νονός, βαφτίζοντας τον γιο μου τον Ηλία. Βέβαια η βάφτιση δεν έγινε στην Αθήνα αλλά κάτω απ’ τον Όλυμπο…
Υπήρξε κάποια συμβουλή που σας έδωσε ο Γιάννης Σπάθας κι ακολουθείτε μέχρι σήμερα; Δεν θα έλεγα ακριβώς συμβουλή, αλλά όσα μου έχει μεταδώσει με τη στάση και τον τρόπο του, ήταν και θα είναι πολύτιμο σημείο αναφοράς στη ζωή μου.
Standing Proud Forever: Συναυλία-Αφιέρωμα Γιάννης Σπάθας & Socrates Drank the Conium, Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου 2022, Ωδείο Ηρώδου Αττικού, 21.00
Η συναυλία αφορά στο συνθετικό έργο του Γιάννη Σπάθα, εστιάζοντας στους δύο χαρακτηριστικότερους σταθμούς της πορείας του, αφενός την ίδρυση και τη διαμόρφωση του ήχου των Socrates Drank the Conium, και αφετέρου το μετέπειτα αποτύπωμα της δισκογραφίας του με τον Βασίλη Λέκκα, τον μόνο τραγουδιστή, με τον οποίο ο Γιάννης Σπάθας ηχογράφησε τρεις ολοκληρωμένους δίσκους, μετά τη διάλυση του γκρουπ, αλλά και κατά τη διάρκεια της επανένωσής τους.
Στο πρώτο μέρος, ο Βασίλης Λέκκας με συνοδεία επταμελούς ορχήστρας, θα παρουσιάσει αποσπάσματα από τις τρεις δισκογραφικές συνεργασίες του με τον Γιάννη Σπάθα, τα «Σύντομα Όνειρα» (1989) και τα «Κλασσικά Εικονογραφημένα» (1992) σε στίχους του Ευγένιου Αρανίτση, και τον «Σπινθήρα» (2007) σε στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου, καθώς και ανέκδοτο μέχρι τώρα υλικό.
Στο δεύτερο μέρος, ο Νίκος Σπάθας, με ροκ μπάντα στην οποία θα συμμετέχουν και μέλη της τελευταίας σύνθεσης των Socrates, θα αναβιώσει τη μυθική ατμόσφαιρα των live του συγκροτήματος, αποδίδοντας πιστά συνθέσεις και τραγούδια από τα ιστορικά τους άλμπουμ.
Ο ήχος των τραγουδιών του είναι συνήθως πιο κοντά στην τζαζ από το ροκ και αντλεί τις εμπνεύσεις των στίχων των τραγουδιών του από τα μικρά κλαμπ των μεγάλων πόλεων
11°
