Ο Hume Assine aka Βαγγέλης Ορφανίδης παρουσιάζει το νέο του τραγούδι «Η Τέλεια Μαργαρίτα – Carefree Edit» στην ATHENS VOICE κι εξηγεί την ιστορία του
Τα τραγούδια του καλοκαιριού δεν είναι εύκολη υπόθεση. Πώς μπορείς να κάνεις τους ανθρώπους να νιώσουν το ίδιο πράγμα όταν άλλοι δροσίζονται σε πολύβουες παραλίες ή ερημικές ακτές και άλλοι βράζουν στις πόλεις; Τα τραγούδια του καλοκαιριού δεν είναι εύκολη υπόθεση και γίνονται μάλλον ακόμα δυσκολότερη όταν έρχονται από τις κυματομορφές της χορευτικής μουσικής. Πόσο εύκολο είναι να βρεις κοινό παρονομαστή στους αμέτρητους πιθανούς συνδυασμούς που σου δίνει η τεχνολογία και κοινό τόπο στις στιλιστικές ιδιορρυθμίες των ακροατών;
O Hume Assine, που ακούγεται σαν synthesizers, samples και φωνητικά με ντραμς, πιάνο και έγχορδα, κυκλοφόρησε το 2019 ένα από τα τραγούδια του καλοκαιριού, το “Made In Your Eyes”, που προϊδέαζε για το γεμάτο γλυκούς ρυθμούς άλμπουμ του “The Sweetest Sound”, εγκαινιάζοντας τη συνεργασία του με την Άννα Πασπάτη και τον Αλέξιο Αντωνόπουλο, φτιάχνοντας το ομώνυμο σχήμα.
Τρία χρόνια μετά και μία πανδημία, ένα ηχητικό κοκτέιλ, ένα νέο edit στο τραγούδι «Η Τέλεια Μαργαρίτα» έρχεται για 4 λεπτά και 56 δευτερόλεπτα να σε σκαλώσει και να σε κουνήσει είτε βρίσκεσαι στη θάλασσα είτε όχι. Με μερικές μαργαρίτες σίγουρα θα το απολαύσεις περισσότερο. Ζητήσαμε τα «συστατικά» της δημιουργίας του και ο Hume Assine aka Βαγγέλης Ορφανίδης μοιράστηκε την έμπνευση, τους πειραματισμούς και τις δοσολογίες του.
Hume Assine και Jafar
Hume Assine: Η ιστορία δημιουργίας του τραγουδιού «Η Τέλεια Μαργαρίτα»
Λευκή tequila, φρέσκο lime, σιρόπι ζάχαρης, αλάτι για τα χείλια. Οι πραγματικοί mixologists ίσως διαφωνήσουν στη δοσολογία, αλλά την “Τέλεια Μαργαρίτα” την αφορά τελικά, περισσότερο το τέλειο πάρτι, με την ανάλογη κατάληξη.
Ένα track που εξαρχής φτιάχτηκε για να είναι απλά χορευτικό και ανέμελο, σαν τα καλοκαίρια που θέλουμε κι έχουμε στερηθεί τα τελευταία τρία χρόνια με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.
Όλο το κομμάτι αναπαράγει τη ροή ενός πάρτι, που ξεκινάει με προσδοκίες, τελικά μπαίνει στο ρυθμό, κορυφώνεται με λίγο “ανατολίτικο” τρόπο -το έχουμε αυτό οι Έλληνες- και τελειώνει κάπως ικανοποιητικά ατσούμπαλα, όπως κάθε πετυχημένο πάρτι που σέβεται τον εαυτό του.
Αυτό που σίγουρα δεν έχει τελειώσει είναι το βίντεο κλιπ του τραγουδιού και δεν ξέρω καν αν θα τελειώσει τελικά. Πάντως ένα μικρό του απόσπασμα μπορείς να δεις μόνο στο συνοδευτικό βιντεάκι στο Spotify. Ίσως μείνει μόνο εκεί.
Το εξώφυλλο είναι ένα κολάζ ενός γιγαντιαίου lime που βγαίνει πίσω από ένα σπίτι. Δίνει την αίσθηση του τέλους (ή της αρχής) ενός πάρτι στην πισίνα. Όπως το δει κανείς. Κάπως μου βγάζει μία ηρεμία της επόμενης μέρας όπου αυτό που έχει απομείνει είναι η μυρωδιά του lime, το οποίο όμως δείχνει να ανατέλλει και ίσως σηματοδοτεί την αρχή του επόμενου. Μου αρέσει πολύ η τεχνοτροπία των κολάζ, η οποία συνοδεύει τόσο το album “The Sweetest Sound” όσο και όλες τις κυκλοφορίες γύρω από αυτό. Έχω φτιάξει κι άλλα κολάζ και συνεχίζω και φτιάχνω ακόμη, τα οποία δε νομίζω να συνοδεύσουν άλλες κυκλοφορίες. Μάλλον θα βρουν τη θέση τους αυτόνομα στο Instagram.
Η ρομποτική φωνή δεν ήταν προσχεδιασμένη. Έπαιζα με το google translate, οπότε το έβαλα να πει τους στίχους, ώστε μετά να το στείλω σαν οδηγό στην Άννα Πασπάτη, για να καταλάβει σε ποιο σημείο μπαίνουν οι στίχοι για να το τραγουδήσει. Είχα στο μυαλό μου να βάλει όλη τη θεατρικότητά της και να βγει κάτι ίσως με νάζι (αυτό ήταν το brief). Μου λέει η Άννα ότι η ρομποτική φωνή είναι ό,τι πιο χαρακτηριστικό στο track και πρέπει να παραμείνει. Έτσι κι έγινε και μάλλον είχε δίκιο.
Το κομμάτι ήθελα μεν να είναι χορευτικό, αλλά ήθελα σώνει και ντε να χρησιμοποιήσω ένα πορτοκαλοκόκκινο Vox Continental που είχα καιρό να χαϊδέψω! Γι’ αυτό και τα βασικά riff που συνοδεύουν το beat, είναι παιγμένα με ήχους πιάνου και organ και όχι με synthesizers. Το solo βέβαια στο τέλος είναι ένας αυτοσχεδιασμός που βγήκε κατευθείαν με το πρώτο take που δοκίμασα, με το moog μου, το οποίο σε αντίθεση με το VΟΧ, είναι και το πιο “χαϊδεμένο” μου από όλα τα όργανα που έχω στο studio.
Τέλος -τυχαίο δεν το λες- τη γυναίκα μου τη λένε Μαργαρίτα. “Η Τέλεια Μαργαρίτα” πρωτοπαρουσιάστηκε ως b-side στο περσινό single του “Dry Martini”, μέσα από το “The Sweetest Sound”. Τώρα κυκλοφόρησε αυτόνομα, στην carefree έκδοσή της, όπως προέκυψε μέσα από τις πρόβες για τα live μας».
Ο ήχος των τραγουδιών του είναι συνήθως πιο κοντά στην τζαζ από το ροκ και αντλεί τις εμπνεύσεις των στίχων των τραγουδιών του από τα μικρά κλαμπ των μεγάλων πόλεων
15°
