Godspeed You! Black Emperor: Σκέψεις και συναισθήματα για την εμφάνιση της καλλιτεχνικής κολεκτίβας στο Ηρώδειο, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών - Επιδαύρου
Η βραδιά της Παρασκευής στο Ηρώδειο είχε κάτι μυσταγωγικό. Ένα ζεστό βράδυ στο μεσοκαλόκαιρο, οι κορυφαίοι στο είδος της post-rock Godspeed You! Black Emperor, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου, βγήκαν στην επιβλητική σκηνή του αρχαίου θεάτρου και ταξίδεψαν το κοινό, που είχε σχεδόν γεμίσει το Ηρώδειο. Μόλις ο ήλιος έπεσε, χωρίς λόγια και με μοναδικό φωτισμό την αντανάκλαση του Παρθενώνα, προσέφεραν αυτό ακριβώς που είχαν υποσχεθεί: μια υπερβατική συναυλιακή εμπειρία.
Η εμφάνιση τους είχε κάτι ονειρικό. Ο χώρος, ο χρόνος και ο ήχος των Καναδών δημιούργησαν μια ατμοσφαιρική βραδιά, ένα ritual με πολύ έντονες και δυναμικές εκρήξεις. Η έναρξη γίνεται με το «Hope Drone» και στο μεγάλο λευκό πανί πίσω από την μπάντα τρεμοπαιζει η λέξη «HOPE», που τους ακολουθεί στις συναυλίες τους εδώ και πολλά χρόνια. Με το «Job’s Lament» και «First Of The Last Glaciers» από το περσινό άλμπουμ των Καναδών, στα κομμάτια με περισσότερο κοινωνικοπολιτικό πρόσημο από το παρελθόν και το Slow Riot For New Zero Canada (1998).
Και το ταξίδι στο σύμπαν τους μέσα από τις μεγάλες ενορχηστρώσεις και τα ambient ηχητικά τοπία, σε συνδυασμό με τα abstract πλάνα, απογειώσαν την εμπειρία. Άλλοτε η αίσθηση εναλλασόταν απρόσμενα από τις εικόνες με τους γλάρους που άνοιγαν τα φτερά τους για να φύγουν μακριά, στους ήρεμους κυματισμούς της θάλασσας, μέχρι στο πλήθος κόσμου με την απόγνωση ζωγραφισμένη στα πρόσωπά. Εικόνες που άλλοτε σε ταξίδευαν με τα μάτια ανοιχτά και άλλοτε έκαναν τη σκέψη σου να προβληματίζεται και να διερωτάται, σε συνδιασμό με τη μουσική των GY!BE που χτίζεται πάνω σε επαναλαμβανόμενους βόμβους, σε διαπερνά και σε καθηλώνει μέχρι να έρθει το ξέσπασμα.
Και μετά το ξέσπασμα το χειροκρότημα θερμό και έντονο. Μια βραδιά που ο ατμοσφαιρικός ήχος και των οκτώ καλλιτεχνών που απαρτίζουν την κολεκτίβα από το Μόντρεαλ με έκανε να νιώσω ότι αναγεννιέμαι, οτι μετά και μέσα από τον πόνο, την οδύνη και τη μελαγχολία, τρεμοπαίζει η ελπίδα και μια βαθιά αισιοδοξία.
20°
