Ο Γιώργος Νανούρης διαλέγει και αφιερώνει το τραγούδι «You don’t have to say you love me» του Jack Savoretti.
«You don’t have to say you love me» από τον Jack Savoretti: Η ιστορία του τραγουδιού
Γεννήθηκε στην Ιταλία από τους τραγουδοποιούς Πίνο Ντονάτζο και Βίτο Παλαβιτσίνι, «μίλησε» αγγλικά για χάρη της Ντάστι Σπρινγκφιλντ, χορεύτηκε σε πάρτι με τη φωνή του Έλβις Πρίσλεϊ και πλέον μας ξανασυναντά δίγλωσσο χάρη στην ερμηνεία του ιταλικής καταγωγής Βρετανού Τζακ Σαβορέτι που το συμπεριέλαβε στο cd του Europiana, το οποίο επανακυκλοφόρησε ενισχυμένο.
Λέγεται ότι η Σπρινγκφιλντ άκουσε «Io Che Non Vivo Senza Te» το 1965 σε ένα φεστιβάλ μουσικής στην Ιταλία που απένειμε βραβεία στα καλύτερα τραγούδια που δεν είχαν κυκλοφορήσει ακόμα στη δισκογραφία. Η μελωδία τη μάγεψε και, καθώς αναζητούσε το τραγούδι που θα γινόταν σήμα κατατεθέν της, απευθύνθηκε στην Βίκυ Γουίκαμ και τον Σάιμον Νέιπιερ-Μπελ ώστε να της γράψουν στίχους στα αγγλικά. Μέσα στο κλίμα του swinging London, που μάλλον δεν σήκωνε και πολύ ρομάντζο στις σχέσεις, οι Βρετανοί στιχουργοί θεωρούσαν ότι είχαν καταθέσει «μια κλινική ματιά σε μια μονόπλευρη σχέση». H αισθαντική ερμηνεία της Σπρινγκφιλντ, όμως, ανέδειξε τη μοναξιά και την απόγνωση μιας ερωτοχτυπημένης, χωρίς ανταπόκριση, καρδιάς που ζητά από το αντικείμενο του πόθου της απλά να υπάρχει ως παρουσία στη ζωή της, ακόμα και προσωρινά. Και κάπως έτσι η Αγγλίδα τραγουδίστρια χτύπησε διάνα, κατακτώντας την κορυφή στα βρετανικά τσαρτς και μια θέση στην αντίστοιχη πεντάδα στην Αμερική το 1966 όταν το τραγούδι κυκλοφόρησε.
Αν δεν είχατε δει την παράσταση στο πρώτο της ανέβασμα μέσω live streaming ή κατά τη φετινή χειμερινή περίοδο οπότε συνάντησε το κοινό ζωντανά στο θέατρο Αλκυονίς, ο "Γυάλινος κόσμος" που σκηνοθέτησε ο Γιώργος Νανούρης παίρνει παράταση με θερινή περιοδεία. Στο εμβληματικό έργο του Τενεσί Ουίλιαμς η σκληρή πραγματικότητα και η καταφυγή στην εύθραυστη ομορφιά της φαντασίας και του ονείρου ως αντίδραση επιβίωσης οριοθετούν το πλαίσιο του βίου των ηρώων. Τους τέσσερις χαρακτήρες ερμηνεύουν η Άννα Μάσχα (Αμάντα), η Λένα Παπαληγούρα (Λόρα), ο Κωνσταντίνος Μπιμπής (Τομ) και ο Γιάννης Κουκουράκης (Τζιμ), στη θέση του Αναστάσιου Ροϊλού.
Ο ήχος των τραγουδιών του είναι συνήθως πιο κοντά στην τζαζ από το ροκ και αντλεί τις εμπνεύσεις των στίχων των τραγουδιών του από τα μικρά κλαμπ των μεγάλων πόλεων
13°
