Η συναυλία των Judas Priest στην Αθήνα, στην Πλατεία Νερού, τον Ιούλιο του 2011 μέσα από φωτογραφίες του Χρήστου Κισατζεκιάν.
Ακόμη και αν οι περισσότεροι από εμάς ουδέποτε περιμέναμε το “Rock 'n' Roll Hall Of Fame” να επικυρώσει την αυταπόδεικτη αξία των «μουσικών ηρώων» μας, δεν ξέρω για σένα, εγώ μπήκα τελικά και ψήφισα σήμερα για πρώτη φορά, κατ’ εξαίρεση, ώστε να τιμήσω (και με αυτόν τον τρόπο) δυο λατρεμένα μου υποψήφια σχήματα του 2022: τους Rage Against The Machine και τους εδώ τιμώμενους μεταλλοπατέρες. Υπόψιν. 29 Απριλίου λήγει η προθεσμία υποβολής. Όχι πως θα ιδρώσει το αυτί τους φυσικά.
Όπως και να ’χει το πράμα, δεν υπάρχει ένας μας που να μην περιμένει να τραγουδήσει ξέφρενα την ποδοσφαιρική ιαχή «είναι τρελός ο καραφλός» για πολλοστή φορά στο Κλειστό Φαλήρου, την Παρασκευή 15 Ιουλίου, στο Release Athens 2022, έντεκα χρόνια και δέκα μέρες από την αξέχαστη εμφάνιση των Judas Priest. Τότε που στα πλαίσια της επονομαζόμενης παγκόσμιας περιοδείας Epitaph είχαμε δώσει σύσσωμοι το παρών μπας και το εννοούσαν πως θα ‘ναι η τελευταία τους φορά. Αμ δε.
Είναι γνωστό τοις πάσι πως, όσα χρόνια κι αν περάσουν, εκείνοι θα επιμένουν να μας «αποχαιρετούν» από σκηνής έως να τους σταματήσει το ένα και μοναδικό αναπόφευκτο και τελεσίδικο ραντεβού της Ζωής. Του καθενός μας.
Το σαράκι της άνευ όρων αποδοχής που τους προσφέρει το αμετανόητο κοινό τους είναι για δαύτους το εις τους αιώνας των αιώνων πολυπόθητο Ελιξίριο της Ζωής. Ο σημαντικότερος λόγος ύπαρξης. Τόσο απλά. Και δεν μπορεί κανείς μας να τους αφαιρέσει αυτό το γινάτι! Μπορείς κάλλιστα να απουσιάσεις. Ως εκεί. Τέλος.
«Θέλετε να ξέρετε τη στιγμή που θα αποσυρθώ μια για πάντα; Όταν θα τους ακούσω να καρφώνουν το καπάκι της κάσας μου. Και αμέσως μετά θα κάνω ένα encore, διότι εγώ είμαι ο Πρίγκιπας του Σκότους!» είχε πει ο Ozzy Osbourne…
Φέτος το μενού διαφέρει σε ονόματα μα όχι σε μουσικά ιδιώματα από το παραπάνω που οι εικόνες εδώ αποτυπώνουν. Και τούτο διότι πέρα από αυτό καθαυτό το κυρίως πιάτο, στη θέση του βετεράνου David Coverdale έχουμε τον εξίσου κωλοπετσωμένο συνοδοιπόρο του Glenn Hughes παρέα με δυο πρώην συνεργάτες του να πλαισιώνουν τον ιδρυτή των hard rockers Dead Daisies, David Lowy. Και στη θέση των Opeth, τους... μαυροπερισσότερους Cradle Of Filth.
Βέβαια το καλοκαίρι του 2011 απολαύσαμε άλλα δυο σχήματα για ξεκίνημα. Τους δικούς μας Karma Violens που όσο περνάει ο καιρός τόσο περισσότερο βυθίζονται συνειδητά στο σκότος της αβύσσου, και τους Firewind του πρεσβευτή της χώρας μας στην παγκόσμια μεταλλική κοινότητα, Κώστα Καραμητρούδη, a.k.a. Gus G. Κατά τα άλλα οι Opeth έμοιαζαν έξω από τα νερά τους με τον ακάθεκτο Αττικό Ήλιο να εγκλωβίζει καίρια το βραδινό ύφος της πολυδαίδαλης μουσικής του επερχόμενου τότε “Heritage”, ενώ οι Whitesnake με το που τίμησαν το έναυσμα της περιοδείας τους, το ολόφρεσκο “Forevermore”, το έριξαν στις παλιές κι αγαπημένες μας τραγουδάρες όπως τα “Slide It In”, “Fool For Your Loving”, “Here I Go Again”, “Still Of The Night” έτσι που να δοκιμάσουμε (και) τις δικές μας φωνητικές δυνατότητες στα ρεφρέν. Πάντως καλά τα πήγε κείνη τη βραδιά ο αμετανόητος «τζόβενος». Καμία σχέση με τον Λυκαβηττό.
Όμως είχε έρθει πλέον η ώρα του υψίφωνου Rob Halford να υποστηρίξει τα όσα από το 1973 έχει κερδίσει με τη σπαθάρα του ως Metal God... ...και αυτό που βιώσαμε δεκαπέντε χιλιάδες νοματαίοι κείνη τη βραδιά ήταν κάτι παραπάνω από αντάξιο των μεγάλων προσδοκιών μας. Όσο «άδικες» κι αν έμοιαζαν αυτές για τον τότε εξηντάχρονο μπροστάρη της αγγλικής αρμάδας. Θυμάμαι ακόμη το στόμα μου ανοικτό παρέα με τα στόματα ολάκερης της παρέας μας, με το που άγγιξε ξανά τα Θεία σε κομβικά σημεία όπως η κορόνα στο ονειρικό “Victim Of Changes”. Όπως η τσιρίδα στη λατρεμένη μου διασκευή του “The Green Manalishi (With The Two Pronged Crown)”... Πόσιμη ευδαιμονία. Με άλλα λόγια, το ρίξαμε στις μπίρες.
Όσο για το επίμαχο θέμα της βραδιάς, δηλαδή την συνειδητή απουσία του πρωτεργάτη K.K. Downing «για εικοσιένα λόγους» που ποτέ δεν μάθαμε συνολικά και την αντικατάστασή του από τον νεαρό Ritchie Faulkner, εκ του αποτελέσματος, το ότι κατάφερε το ακατόρθωτο, τόσο που να εξαφανιστεί αυτή η τεράστια μαύρη τρύπα εξαρχής, τα λέει όλα. Η σχετικά πρόσφατη περιπέτεια της υγείας του λοιπόν μας θέλει όλους να του ευχόμαστε περαστικά, έτσι που να τον απολαύσουμε ξανά στα μέρη μας ως πανάξιο συνεχιστή. Πόσο μάλλον εν ελλείψει του Glen Tipton που τον Φεβρουάριο του 2018 διαγνώστηκε με Parkinson.
Το Release Athens παρουσιάζει τους μεγάλους Judas Priest, την Παρασκευή 15 Ιουλίου 2022 στο Κλειστό Φαλήρου! Oι Metal Gods φέρνουν το πιο εντυπωσιακό show τους σε μια ανεπανάληπτη βραδιά γεμάτη από greatest hits! Μαζί τους, οι προκλητικοί Cradle of Filth και το supergroup των Dead Daisies. Δείτε περισσότερες πληροφορίες για τα εισιτήρια και τις προσφορές του Release Athens 2022.
Ο ήχος των τραγουδιών του είναι συνήθως πιο κοντά στην τζαζ από το ροκ και αντλεί τις εμπνεύσεις των στίχων των τραγουδιών του από τα μικρά κλαμπ των μεγάλων πόλεων
14°
