Η συναυλία των Clutch, τον Ιούνιο του 2019, στην Αθήνα, στο Release Athens Festival, μέσα από φωτογραφίες του Χρήστου Κισατζεκιάν.
Πρωτόγνωρα ξεδιάντροπη η σεβεντίλα που εξαρχής κατάφερε να σερβίρει τούτο το ευθυτενές σκληροροκάδικο κουαρτέτο. Κουτουλιά στο δόξα πατρί, δίχως έλεος, από τα αποδυτήρια. Η χαρά του παλιοροκά. Και σου θυμίζω. Όλα αυτά στις απαρχές του grunge. Από ένα σχήμα που μονάχα μια αστικοποιημένη κωμόπολη ονόματι Germantown της πολιτείας του Μέριλαντ δε περίμενες να ξεγεννήσει! Κι όμως. Να που μες τη χρονιά που κυλά περιμένουμε επιτέλους το πολυπόθητο δέκατο τρίτο άλμπουμ τους που ξεκίνησε να μορφοποιείται το φθινόπωρο του 2020.
«Κατά τη διάρκεια της προηγούμενης χρονιάς γράψαμε πολλά τραγούδια για τον επόμενο δίσκο μας διενεργώντας συγχρόνως και αρκετές διαδικτυακές παραστάσεις, πράγμα που ήταν τελείως άγνωστο για μας πριν την πανδημία» δήλωνε ο στυλοβάτης του ρυθμικού υπόβαθρου Jean- Paul Gaster τον Απρίλιο του 2021. «Όμως εκπαιδεύσαμε τους εαυτούς μας τάχιστα, και τούτο μας κράτησε επίσης διαρκώς απασχολημένους. Υπολογίζουμε να ξεκινήσουμε την ηχογράφησή του το ερχόμενο φθινόπωρο και από ότι φαίνεται ήδη, ξοδεύουμε περισσότερο χρόνο εντός του στούντιο από κάθε άλλη φορά, δοκιμάζοντας πολλές διαφορετικές ιδέες. Παρότι οι περισσότερες από αυτές δεν καταφέρνουν να υπάρχουν στο τέλος της ημέρας. Δοκιμάζουμε δέκα ιδέες και το πολύ να κρατήσουμε τη μια από αυτές».
Έτσι λοιπόν το μεγάλο στοίχημα για όσους τους περιμένουμε ξανά με ανοιχτές αγκάλες στις 19 Ιουλίου εκεί που τους αφήσαμε το 2019, στην Πλατεία Νερού, στο Release Athens Festival, είναι να έχει προλάβει εντωμεταξύ να πονέσει τα αυτιά μας το προϊόν της παραπάνω δεδηλωμένης τελειομανίας των Clutch. Να έχει φωλιάσει και αυτό δίπλα στο “Book of Bad Decisions”, εκεί που το “Earth Rocker” και το “Psychic Warfare” σουλατσάρουν επιδεικτικά εδώ και χρόνια.
Φωτορεπορτάζ Release Athens Festival: Clutch, Black Rebel Motorcycle Club, Planet of Zeus, Godsleep, Whereswilder, Πλατεία Νερού, Τετάρτη 19 Ιουνίου 2019
Η ελληνική τριπλέτα υποδοχής και φιλοξενίας έδωσε ένα πολύ γερό κλώτσο στην ανέμη κείνο το απόγευμα! Έτσι ο ιδρώτας μας ξεκίνησε από νωρίς να υποσκελίζει τα σηκωμένα μας φρύδια. Εσύ που ήσουν παρέα εκεί, θυμάσαι. Θυμάσαι το έντονο ξεκίνημα των αφιονισμένων Whereswilder να παραπέμπει μεταξύ άλλων στο αξεπέραστο “Live At Leeds” των The Who. Τους δεινοσαυρικότερους, χαμερπείς Godsleep να τιμούν τα Χιλιομόδια που τιμούν τους Sabbath, με δυο από τα τέσσερα μέλη να ζουν ντεμπούτο κομβικό επί σκηνής. Μα και το γνώριμο στιβαρό ορυμαγδό των Planet of Zeus που πλέον έπαιζαν σε μια πλατεία γεμάτη, παρουσιάζοντας μεταξύ άλλων για πρώτη φορά το “Revolution Cookbook” από το αναμενόμενο τότε “Faith in Physics”.
Η παρεμβολή των Black Rebel Motorcycle Club που κάθε τόσο απαθανατίζω επί σκηνής έμοιαζε για πολλοστή φορά... εμβόλιμη λύση στα μάτια τα δικά μου. Όμως η νομοτελειακή ψυχεδέλεια (αναφέρομαι στα γεννοφάσκια τους) του idnie τρίο από το Σαν Φρανσίσκο (αυτό) αποδόθηκε καλύτερα από κάθε άλλη φορά από όσο άκουσα να λεν γύρω μου οι αμετανόητοι οπαδοί τους.
Όμως με το που ήρθε η ώρα που οι πρωταγωνιστές της βραδιάς πατήσαν τα στιβαρά ποδάρια τους στο πάλκο, ένα κύμα ωστικό ξεσκόνισε για τα καλά τα κρύσταλλα του φακού μου. Από το πρώτο κιόλας άκουσμα του εισαγωγικού “Gimme The Keys” ο Neil Fallon άρπαξε τα κλειδιά της ξεσκέπαστης chevy, γάντζωσε το τιμόνι στα χέρια του για ογδόντα λεπτά και εγώ ακύρωσα το ραντεβού μου την επομένη στον φίλτατο χειροπράκτη. Διότι τα άλατα στον αυχένα μου είχαν ζωγραφίσει υπόλευκα κύματα πάνω το μαύρο t-shirt Cactus που ξέθαψα από τη ντουλάπα μου για την περίσταση, ως καταλληλότερο εκ των εξακοσίων...
Και να το πέμπτο στη σειρά το λατρεμένο άσμα, γρήγορα-γρήγορα, για να μας πάρει και να μας σηκώσει. Μα δεν υπάρχει αυτός ο ύμνος! Ειδικά όπως το τίμησαν οι Cactus στη βαριά κι ασήκωτη δισκάρα τους “Restrictions” το 1971. Διότι πολύ πριν πιάσουν στα χέρια τους το “Evil” του Howling Wolf οι Clutch, οι Monster Magnet, οι Canned Heat, το Νεοϋορκέζικο κουαρτέτο είχε προκάμει να γράψει την πιο βαρβάτη εκτέλεση ever! Ανάμεσα στα απανωτά κουνήματα του κεφαλιού μου έψαχνα να βρω τη φίλτατη Σαμπανίκου ώστε να συνεχίσουμε παρέα το Χορό της Βροχής θυμούμενοι τη δική μας εκδοχή με τους What’s The Buzz?. Του κάκου. Είχε χαθεί και κείνη στο δικό της μοναχικό γλεντοκόπι.
Η καουμπόικη εισαγωγή του “The Regulator” που εισήγαγε ονειρικά το encore ήθελε το πυκνό σκοτάδι να λάμπει από μαζική ευδαιμονία. Κερασάκι στην τούρτα το γιορτινό “Electric Worry”. Ο απόηχός του ήθελε κείνη την Πέμπτη να ξεκινά εντελώς διαφορετικά από οποιαδήποτε άλλη εργάσιμη. Ετοιμάσου λοιπόν για μια απ’ τα ίδια τις πρώτες πρωινές ώρες της Τετάρτης 20 Ιουλίου. Όποιοι και να’ναι οι υπόλοιποι που θα συμπληρώσουν στις 19 του μήνα τη βραδιά.
22°
