Ο Αλέξανδρος Ριχάρδος θυμάται την προετοιμασία της μεγαλύτερης tribute συναυλίας από τους Queen, για τον Freddie Mercury, που συνέβη στις 20 Απριλίου 1992.
Η ιστορία των Queen είναι μοναδική. Και είναι μοναδική όχι μόνο για τα χρόνια που ο Freddie Mercury (1970-1991) ήταν τραγουδιστής του συγκροτήματος αλλά και για τα χρόνια που ακολούθησαν. Δεν υπάρχει άλλο συγκρότημα ή καλλιτέχνης που διατήρησε με τέτοιο δημιουργικό τρόπο την ιστορία του, τα τραγούδια του, το μύθο του.
Ο Αλέξανδρος Ριχάρδος θυμάται όλη την προετοιμασία του ιστορικού tribute που διοργανώθηκε προς τιμήν του Freddie Mercury, σχεδόν 6 μήνες μετά τον θάνατό τoυ, στις 20 Απριλίου 1992 (σ.σ. επίφοβη εποχή για βροχή στην Αγγλία!) στο Wembley Stadium όπου συμμετείχαν … όλοι. Οι Guns N' Roses, o Elton John, o George Michael, η Annie Lennox (Eurythmics), oι Def Leppard, o David Bowie, o Tony Iommi (Black Sabbath), η Lisa Stansfield, o Robert Plant, o Roger Daltrey (Who), οι Extreme που άνοιξαν τη συναυλία, o Seal, o Mick Ronson (Spiders of Mars), o Bob Geldrof, oι Metallica, η Lisa Minnelli, η Liz Taylor, o Paul Young και βέβαια οι τρεις εναπομείναντες Queen, Brian May, Roger Taylor και John Deacon. Και μέσω δορυφόρου οι U2 που ήταν στο Sacramento έπαιξαν το «Until the End of the World» που το αφιέρωσαν στη μνήμη του Mercury. Σίγουρα η μεγαλύτερη και καλύτερη tribute συναυλία που έγινε ποτέ.
Πριν προχωρήσουμε στα της συναυλίας να εξηγήσω στους νεότερους ότι οι charity συναυλίες αλλά και charity δίσκοι, (σ.σ. έτσι λεγόντουσαν τότε κι όχι tribute η λέξη «φορέθηκε» αργότερα) ήταν πολύ δημοφιλείς στην Αγγλία και Αμερική. Ειδικά μετά το USA for Africa (1985) παρατηρήθηκε ότι στη μεγάλη πλειοψηφία τους οι καλλιτέχνες που έπαιρναν μέρος σε τέτοιες συναυλίες και δίσκους, οι καινούργιοι δίσκοι παρουσίαζαν μεγάλη αύξηση πωλήσεων. Υπήρξε μια εποχή από το 1985 έως και το 1993 που έγιναν δεκάδες συναυλίες αλλά και charity δίσκοι ώσπου σε μια στιγμή σταμάτησαν κι αντικαταστάθηκαν από τα tribute άλμπουμ.
Επιστρέφω στα της συναυλίας με τους βρετανούς διοργανωτές να έχουν τεράστια πείρα από συναυλίες και μάλιστα τέτοιου βεληνεκούς. Να θυμίσω ότι στον ίδιο χώρο, πριν 7 χρόνια είχε διεξαχθεί το Queen’s Live Aid. Έτσι ξεκινούν τις προετοιμασίες που έχουν δύο μέλη: το οργανωτικό και το τεχνικό. Το πρώτο μέλος το αναλαμβάνει το management των Queen και δη ο manager Jim Beach, αλλά και οι May, Taylor, Deacon να προσκαλέσουν τους καλλιτέχνες και να επιλέξουν ποια τραγούδια θα ερμηνεύσουν και το δεύτερο, τεχνικό κομμάτι, το στήσιμο της σκηνής αλλά και γενικότερα του χώρου, αφού περίμεναν περισσοτέρους από 70.000. Τελικά κόπηκαν 72.000 εισιτήρια τα οποία εξαντλήθηκαν μέσα σε 3 ώρες. Υπήρχε μια λίστα με ονόματα που είχαν συντάξει οι τρεις Queen και που οι ίδιοι ήθελαν να βρίσκονται μαζί τους στις 20 Απριλίου. Η ηθοποιός Liz Taylor ήταν από τις πρώτες που ανακοινώθηκαν αφού είχε πάρει ενεργά μέρος στην καμπάνια κατά του Aids μαζί με τον Elton John και η παρουσία της γέμιζε τη σκηνή (σ.σ. τα ωραιότερα μάτια του πλανήτη). Και ενώ οι συμμετοχές άρχισαν να έρχονται η μια μετά την άλλη, παρουσιάστηκε ένα μάλλον σοβαρό πρόβλημα με τον Axl Rose κι αυτό λόγω της δημόσιας θέσης που είχε πάρει ο Axl σχετικά με τους ομοφυλόφιλους και οι διάφορες οργανώσεις είχαν πάρει θέση ώστε να μην συμμετάσχει στην εκδήλωση.
Ευτυχώς το πρόβλημα ξεπεράσθηκε όπως ξεπεράστηκε το πρόβλημα με τη σειρά που θα εμφανιστούν οι καλλιτέχνες. Και τη λύση εδώ την έδωσαν οι τρεις Queen. Όμως μια τέτοια συναυλία απαιτεί και πρόβες. Τα studio Nomis στο Λονδίνο, Bray λίγο έξω από το Λονδίνo αλλά και το ίδιο το Wembley Stadium, μια ημέρα πριν τη συναυλία ήταν τα μέρη που έγιναν οι πρόβες.
Απ’ ό,τι δήλωσε ο Brian May μετά τη συναυλία, είχε μεγάλη νευρικότητα ώσπου να ξεκινήσει και μεγαλύτερο φόβο ότι θα ξέχναγε να αναγγείλει το όνομα κάποιου καλλιτέχνη!
Συνέβησαν πολλά ευτράπελα και χαριτωμένα που συγκέντρωσαν μέσα από το αρχείο μου. Πρώτο και καλύτερο αυτό με «ήρωες» τους Elton John και Axl Rose οι οποίο θα ερμήνευαν μαζί το «Bohemian Rhapsody». Ο Elton John πήγε να βρει τον Axl για να κάνουν μαζί μια πρόβα όταν ο security που στεκόταν μπροστά από το καμαρίνι του Axl τον ενημέρωσε ότι κοιμάται. «Σε 4 ώρες έχουμε να τραγουδήσουμε μαζί» είπε ο Elton John στον σεκιουριτά που δεν του απάντησε καν. Ο Elton John αποχώρησε κρατώντας μια κούπα με τσάι μουρμουρίζοντας!
Tη συναυλία άνοιξαν οι Extreme που έπαιξαν ένα medley τραγουδιών των Queen και όπως δήλωσε αργότερα ο τραγουδιστής Gary Cherone «ήταν μια υπέροχη βραδιά γιατί μεταξύ άλλων συνάντησα τον David Bowie»!
Οι μουσικοί που συνόδευσαν τους τραγουδιστές ήταν ο οργανίστας Spike Edney (που ήταν και ο μουσικός διευθυντής), ο περκασιονίστας Josh Macrae, οι τραγουδίστριες Maggie Ryder και Miriam Stockley, o κιθαρίστας και τραγουδιστής των Manfred Mann’s Earth Band, «Chris» Thompson, o οργανίστας Mike Moran και η London Community Gospel Choir.
Η εμφάνιση των Def Leppard (σ.σ. έπαιξαν τα Animal, Let’s get Rocked και Now I’m Here με τον Brian May) παρ’ ολίγο να τιναχτεί στον αέρα, γιατί η ηλεκτρονική ντραμς του Rick Allen δεν είχε έλθει ολοκληρωμένη με αποτέλεσμα ο ήχος της να μην είναι καλός.
Το διάστημα που εναλλασσόντουσαν οι καλλιτέχνες στη σκηνή, από γιγαντοοθόνες προβαλλόντουσαν video clips με τον Freddie Mercury.
Παρ’ όλες τις Κασσάνδρες, οι Guns N' Roses έκαναν μια πολύ εμφάνιση και κέρδισαν τις εντυπώσεις μεταξύ των υπόλοιπων καλλιτεχνών που είχαν σχηματίσει αρνητική γνώμη για αυτούς.
Μετά τη μικρή ομιλία της προς το κοινό και ενώ κατευθυνόταν προς το καμαρίνι της εμφανίστηκε ο Liz Taylor με δύο θαυμαστές της. Στην αρχή η Liz Taylor φοβήθηκε γιατί τους είδε να τρέχουν κατά πάνω της όταν όμως έφθασαν κοντά της και της εξήγησαν ότι θέλουν αυτόγραφα, χαμογέλασε και τους υπέγραψε.
Κι ενώ η παρoυσία της στον περισσότερο κόσμο πέρασε απαρατήρητη γιατί δεν τραγούδησε, αλλά απλά μίλησε, συνέβη ακόμα ένα χαριτωμένο περιστατικό με πρωταγωνίστρια την Taylor και τους Guns N Roses. Στον χώρο των παρασκηνίων βρισκόταν ο Slash τον οποίο ενοχλούσε το πουκάμισό του. Έτσι σε μια στιγμή λύνει τη ζώνη του και κατεβάζει το παντελόνι του για να φτιάξει το πουκάμισο του. Εκείνη την ώρα με το παντελόνι κατεβασμένο έως τους αστραγάλους του συστήνουν την Liz Taylor η οποία φορούσε ένα διαμάντι μεγάλο σαν μπάλα του ποδοσφαίρου!
Ο Tony Iommi δήλωσε ότι ήταν πολύ σημαντικό για αυτόν να παίξει μαζί με τον Roger Daltrey (σ.σ. έπαιξαν το «I Want It All») κι όπως είπε έκανε πρόβες πολλές ημέρες για να είναι άψογος.
O Robert Plant ερμήνευσε το «Innuendo» (σ.σ. με ένα πέρασμα από το «Kashmir») γιατί ο Mercury είχε πει ότι το έγραψε προς τιμήν των Led Zeppelin. Ήταν πολύ δύσκολο να μάθει τους στίχους κι έτσι τους έγραψε σε ένα χαρτί που το κόλλησε πάνω στη σκηνή μπροστά του.
Για πολλούς η πιο ευαίσθητη στιγμή ήταν όταν ο David Bowie γονάτισε και τραγούδησε το «The Lord’s Prayer».
Σύμφωνα με τον τραγουδιστή των Def Leppard, Joe Elliott τα τρία λεπτά που διήρκεσε η ερμηνεία του στο «All The Young Dudes» (σύνθεση David Bowie, το έκαναν επιτυχία οι Mott The Hoople) ήταν μια από τις καλύτερες στιγμές της ζωής του! Ο Elliott είναι φανατικός θαυμαστής κυρίως του Ian Hunter και όπως είπε τραγούδησε το αγαπημένο του κομμάτι μπροστά σε κόσμο (σ.σ. και τι κόσμο) και μαζί του στη σκηνή ήταν ο David Bowie, o κιθαρίστας του Mick Ronson, o Ian Hunter και ο κιθαρίστας των Def Leppard, Phil Collen. Δυστυχώς αυτή ήταν η τελευταία εμφάνιση του Mick Ronson γιατί τον Απρίλιο του 1993 πέθανε από καρκίνο.
«Εκπλήρωσα ένα παιδικό μου όνειρο, να τραγουδήσω ένα τραγούδι του Freddie μπροστά σε 72.000 κόσμο» δήλωσε ο George Michael ο οποίος έκανε μια από τις καλύτερες εμφανίσεις εκείνης της ημέρας. Ο George Michael τραγούδησε τα «39», «Somebody To Love» και «These Are the Days Of Our Lives» μαζί με την Lisa Stansfield. Καλύτερες ερμηνείες εκείνης της ημέρας ήταν οι Elton John και Axl στο Bohemian Rhapsody και του George Michael στο «Somebody To Love».
Παρ’ όλα τα σχόλια του Axl για τους ομοφυλόφιλους, κατά τη διάρκεια του Bohemian Rhapsody αγκάλιασε τον Elton John (σ.σ. δηλωμένος ομοφυλόφιλος) ενώ μερικές ημέρες αργότερα, έστειλε ένα γράμμα (σ.σ. τότε δεν υπήρχαν mail και κινητά) στον Brian May για το πόσο υπερήφανος αισθανόταν που πήρε μέρος σε εκείνη τη βραδιά.
Μετά το τέλος της συναυλίας όλοι πήγαν στο Hard Rock του Λονδίνου.
Οι May, Taylor και Deacon μετά το τέλος της συναυλίας ήταν σκυθρωποί γιατί εκείνη τη βραδιά κατάλαβαν ότι είχαν κλείσει ένα τεράστιο κεφάλαιο στη ζωή τους και στην καριέρα τους.
Τελευταίο τραγούδι ήταν το «God Save the Queen» που το ερμήνευσαν οι τρεις Queen. Πριν από αυτό ήταν το «We Are The Champions» που το ξεκίνησε η Lisa Minnelli και το τελείωσαν χορωδιακά όλοι μαζί. Με το που τελείωσε το τραγούδι και πριν οι Queen ξεκινήσουν το «God Save the Queen» ο Joe Elliott έπιασε τον Brian May από το χέρι και του είπε: «Κοίταξε όλο αυτόν τον κόσμο, είναι κάτι που δεν θα ξαναδείς!»
Όλα τα έσοδα από εκείνη την υπέροχη συναυλία προσφέρθηκαν στο ίδρυμα Mercury Phoenix Trust Aids.
Η συναυλία κυκλοφόρησε αρχικά σε διπλό VHS κι αρχικά δεν περιέλαβε τα «Love of My Life» και «More Than Words» από τους Extreme, «Animal» και «Let’s Get Rocked» των Def Leppard, «The Majesty of Rock» των Spinal Tap’s (σ.σ. ναι, ήταν κι αυτοί), «Until The End of the World» των U2 και η πιάνο εκτέλεση του «Innuendo» από τον Robert Plant. Στην έκδοση του dvd (2002, No 1 στη Μεγάλη Βρετανία) περιελήφθησαν όλα τα παραπάνω κομμάτια εκτός του «Innuendo» μετά από παράκληση του Robert Plant που θεώρησε ότι η ερμηνεία του δεν ήταν καλή.
Νομικά προβλήματα που έχουν να κάνουν με τα δικαιώματα, δεν επέτρεψαν την κυκλοφορία της συναυλίας σε cd ή βινύλιο. Έτσι οι καλλιτέχνες που είχαν κρατήσει τα δικαιώματα των ερμηνειών τους κυκλοφόρησαν ορισμένα από τα τραγούδια σε maxi singles ή EP. Οι Guns N’ Rosesκυκλοφόρησαν το «Knockin’ on Heaven’s Door» τον Αύγουστο του 1992 σε double A-side maxi single (Νο 2 στη Μεγάλη Βρετανία) μαζί με την studio εκτέλεση του τραγουδιού, ενώ συμπεριλήφθηκε και στο live άλμπουμ τους «Live Era 1987-1992». Οι Def Leppard κυκλοφόρησαν το «Now I’m Here» όπου παίζει κι ο Brian May σαν B-side στο single «Tonight».
Τα τραγούδια που ερμήνευσε ο George Michael, κυκλοφόρησαν στο EP «Five Live» (1993, No 1 στη Mεγάλη Βρετανία) όπου συμμετέχει και η Lisa Stansfield ερμηνεύοντας το «These Are Τhe Days Οf Our Lives».
Τα τραγούδια «All Τhe Young Dudes» και «Heroes» που ερμήνευσαν οι Queen και ο David Bowie συμπεριλήφθηκαν στο soundtrack «Beside Bowie: The Mick Ronson Story» (2018).
Τι έκαναν μετά
Κανένα συγκρότημα στην ιστορία της μουσικής που έχασε ένα τόσο χαρισματικό ερμηνευτή ή και μουσικό δεν κατάφερε να συνεχίσει την καριέρα του, όπως οι Queen. Οι Doors προσπάθησαν με πολλές Live κυκλοφορίες αλλά και με τη σύμπραξη του Ian Astbury αλλά δεν μπόρεσαν να κρατήσουν τόσο αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού.
Οι Queen κυκλοφόρησαν αρκετές live κυκλοφορίες τους με σημαντικότερη τη «Live at the Rainbow ‘74» (2014) ενώ το 2004 τάραξαν τα νερά βγαίνοντας περιοδεία με τον τραγουδιστή των Free/Bad Company, Paul Rodger. Η περιοδεία σε Βρετανία, Ευρώπη και Αμερική πήγε πολύ καλά και ηχογράφησαν 2 άλμπουμ, το studio «The Cosmos Rocks» (2008) και το «Return of the Champions» (2005). Η συμφωνία με τον Paul Rodgers ανακοινώθηκε εξ αρχής ότι δεν θα είναι μόνιμη αλλά μόνο για ένα περιορισμένο χρονικό διάστημα που έληξε το 2009. Από το 2011 και μετά οι May και Taylor περιοδεύουν με τον Adam Lambert, τον οποίο ανακάλυψαν μέσω της συμμετοχής του στο αμερικάνικο American Idol.
Ο μύθος των Queen συνεχίστηκε με τη γνωστή ταινία «Bohemian Rhapsody» που βγήκε στους κινηματογράφους στα τέλη του 2018 ενώ νωρίτερα το 2002 ανέβηκε το μιούζικαλ «We Will Rock You» που βασίστηκε στο βιβλίο του Ben Elton και σε τραγούδια των Queen.
Μετά τον θάνατο του Mercury, οι May και Taylor συνέχισαν την προσωπική τους καριέρα με τον Brian May να κυκλοφορεί 2 studio άλμπουμ, 1 soundtrack και 1 live και τον Roger Taylor να σχηματίζει τους Cross με τους οποίους κυκλοφόρησε 3 άλμπουμ. Ο Taylor έχει κυκλοφορήσει και 5 προσωπικά άλμπουμ!
Εκείνο που κατάφεραν οι May και Taylor είναι να συνεχίσουν να μεταλαμπαδεύουν τη μουσική των Queen στις νεότερες γενιές, σε ανθρώπους που δεν είχαν γεννηθεί όταν τα μεγάλα τραγούδια τους γινόντουσαν επιτυχίες. Όλες οι νεότερες κυκλοφορίες (live/συλλογές/box set) έγιναν με τρόπο καθ’ όλα σεβαστό για τη μνήμη του Freddie Mercury αλλά και το κύρος του συγκροτήματος. Το ίδιο το μιούζικαλ αλλά και η ταινία. Ο Θρύλος δεν σβήνει ποτέ.
Ο ήχος των τραγουδιών του είναι συνήθως πιο κοντά στην τζαζ από το ροκ και αντλεί τις εμπνεύσεις των στίχων των τραγουδιών του από τα μικρά κλαμπ των μεγάλων πόλεων
8°
