Καθώς η Ελλάδα, όπως τα τζάνκι, κάνει ό,τι χρειάζεται για να πάρει τη δόση της, η οποία μάλιστα έχει καθυστερήσει και προκαλεί σύνδρομα στέρησης στο πολιτικό σκηνικό που δείχνει εκνευρισμένο και σε υπερένταση, κοιτάζω και πάλι αποσβολωμένος, κάτοικος σε μια πατρίδα χωρίς τσίπα πια κι ένα πολιτικό προσωπικό ανίκανο να φανεί πραγματικά χρήσιμο. Ας όψονται αυτοί που μας βρήκαν μικρούς και ανυποψίαστους και μας έριξαν στην ανάγκη της δόσης τους, για να μας έχουν τώρα και να μας εκμεταλλεύονται. Σκέφτομαι ότι αν η δόση είναι ολόκληρη έχει καλώς, αν είναι «σπασμένη» θα υπάρχει πρόβλημα. Την ίδια ώρα αυτοί που μας ψεκάζουν έχουν εξαφανίσει και το αεροπλάνο. Πιθανώς να το εξαφάνισαν επειδή κι αυτό το χρησιμοποιούσαν για ψεκασμούς, αλλά μέσα στη μοιραία πτήση βρισκόταν κάποιος σπουδαίος πράκτορας (o Τσάκι Τσαν ίσως;) και ανακάλυψε το ρόλο του αεροπλάνου, γι’ αυτό οι εξωγήινοι το πήραν μακριά. Στην τηλεόραση η μουσική είναι το άλλοθι για να στήνονται τηλεπαιχνίδια όπου διάφοροι διάσημοι (του τύπου: κάπου σε ξέρω αλλά δεν θυμάμαι από πού) υποδύονται άλλους διάσημους (λέμε τώρα) ή άλλα όπου διάφοροι φιλόδοξοι νέοι θέλουν να γίνουν διάσημοι ώστε στο μέλλον –μετά από μία μεγάλη καριέρα διάττοντος αστέρος– να επανδρώνουν ανάλογες εκπομπές. Η πραγματική δημιουργία είναι απούσα από την τηλεόραση, αλλά και από τα περισσότερα ραδιόφωνα που συνήθως παίζουν μουσική γι’ αυτούς που δεν ακούνε μουσική.
Κι όμως σε αυτό το σαθρό περιβάλλον συνεχίζει να συντελείται ένα μικρό επαναλαμβανόμενο θαύμα. Κάτι σαν το «κρυφό σχολειό» για τα «συστημικά Μέσα» και για το επίσημο κράτος που αγνοεί παντελώς την ύπαρξή του. Οι μυστικές υπηρεσίες δεν το έχουν ενημερώσει σχετικά και το Υπουργείο Πολιτισμού «λείπει ταξίδι για (άλλες) δουλειές». Είμαστε στη χώρα που πάντοτε τα μάρμαρα είχαν πολύ μεγαλύτερη σημασία από τους νέους ανθρώπους. Επιστρέφω λοιπόν και πάλι στα δισκάκια μου, που πάντα με προστατεύουν ικανοποιητικά από την τρέχουσα πραγματικότητα, με ανακουφίζουν, μου δίνουν θάρρος για το μέλλον, με κάνουν να πιστεύω πως μπορεί κάτι να γίνει.
Baby Guru - Marginalia
Βυθίζονται και πάλι δημιουργικά στο μουσικό θησαυροφυλάκιο του παρελθόντος, εκεί που φυλάσσονται οι σπουδαίες στιγμές της ποπ ψυχεδέλειας, του progressive, του krautrock και της avant garde τραγουδοποιίας, μόνο που αυτή τη φορά το κάνουν με περισσότερο χιούμορ και ελαφράδα αλλά και με τόση προσοχή στη λεπτομέρεια, που κάνει αυτό το άλμπουμ το καλύτερό τους σε επίπεδο φροντίδας.
Γιάννης Κασέτας - East N’ Blues
Ο γνωστός σαξοφωνίστας περνάει στην επόμενη φάση της μουσικής του αναζήτησης, δουλεύοντας με σπουδαίους μουσικούς από τη σκηνή της Νέας Υόρκης, όπου και ηχογραφήθηκε το άλμπουμ. Δίσκος συνθετικής ωριμότητας, με μινιμαλιστική διάθεση αλλά και σύνθετες αναζητήσεις, με στοιχεία ανατολής αλλά και μπλουζ, δίνει έμφαση στη ροή και τα συναισθήματα και το αποτέλεσμα τον δικαιώνει απόλυτα, καθώς το άλμπουμ ακούγεται μονοκοπανιά.
15°
