Πάντα υπάρχει κάποιος που σου δείχνει το δρόμο σε οτιδήποτε. Στα 20 μου (1997 και έπειτα) θυμάμαι να ακούω παθιασμένα τον καλύτερο ραδιοφωνικό σταθμό όλων των εποχών, αυτόν που έμαθε στους περισσότερους Θεσσαλονικείς καινούργιες μουσικές, τον 88μισό του Μύλου. Ψάχναμε μετά μανίας τις λίστες του, το τραγούδι που ο 88μισό πρότεινε και περιμέναμε με ευλάβεια τον ραδιοφωνικό παραγωγό μήπως και συγκινηθεί και μας πει τον τίτλο του κομματιού που μετέδιδε. Στα δισκάδικα της εποχής (Πάτσης, Αλμπάντης, Billboard, Blow Up, Stereodisc) πηγαίναμε και ρωτούσαμε μήπως ξέρουν τραγούδια που έπαιζε ο Μύλος.
Ένα από αυτά που ψάξαμε για καιρό ήταν ένα μαγικό trip hop που μας κίνησε ιδιαίτερα το ενδιαφέρον, αφού είχε ελληνικό sample και συγκεκριμένα μέρος από το «Νιώσε με» του Ρασούλη. Φίλος μου, και αυτός που με μύησε στα «freestyle», ο Πασχάλης, ήταν αυτός που τελικά έκανε την ανακάλυψη και βρήκε πως το τραγούδι λεγόταν «Scuba» και ήταν ενός καλλιτέχνη ονόματι Bonobo.
Από τότε πέρασαν 14 ολόκληρα χρόνια που δεν σταμάτησα να ακούω μουσική όλη μέρα (σε σημείο που κανείς δεν με αντέχει), και όλα αυτά τα χρόνια να παρακολουθώ τον Simon Green aka Bonobo και τις μουσικές του. Το 2000 με το πρώτο του άλμπουμ «Αnimal Magic», ένα αριστουργηματικό downtempo στην Τru Thoughts* του Brighton, στη συνέχεια το 2003 και μεταγραφή στη μέγιστη Ninja Tune* και με το πιο funky «Dial M For Monkey». Είναι ήδη γνωστός στην Ελλάδα και δεν αργούν τα τσακάλια του Art House (Stylistics*) να τον κλείσουν για dj set, φυσικό επακόλουθο το αδιαχώρητο και το βράδυ κυλάει με ένα από τα πιο ωραία mid tempo sets που ακούστηκαν ποτέ στη Θεσσαλονίκη.
Το παγκόσμιο μπαμ γίνεται από το 2006 και με το «Days To Come», δίσκος όπου ο Bonobo προσθέτει γυναικεία φωνητικά (Bajka) σε τέσσερά του τραγούδια και σίγουρα είναι ένας από τους 10 πιο παιγμένους στο πικάπ μου, σε σημείο που η μάνα μου να μου λέει καμιά φορά «βαλέ λίγο Βonobo».
Οι live παγκόσμιες περιοδείες και τα dj sets του έχουν πάρει φωτιά για τα καλά και ο Simon Green ξαναεπισκέπτεται τη Θεσσαλονίκη. Βρισκόμαστε πάλι στο Art House της Bογατσικού, αφού έχουμε πάει στο παρακείμενο «Μοm's Cooking» να τον ταΐσουμε και να του δείξουμε την ελληνική φιλοξενία με τους υπεύθυνους για την άφιξή του Stylistics*.
Ο Βοnobo συνεχίζει την ξέφρενα ανοδική του πορεία, καθώς και τις συνεργασίες του με τραγουδιστές, εμπλουτίζει τις μελωδίες του και την τεχνική του ως παραγωγός και μουσικός και το 2010 κυκλοφορεί και πάλι στην Ninja Tune το «Βlack Sands». Ένα πρώτο live στη Θεσσαλονίκη και στο Block 33 (Lovelight Productions, τη συναυλία άνοιξαν ο Cayetano με τον Dj Booker) τον Ιούνιο του 2010 και μια αξέχαστη sold out βραδιά.
Φτάνουμε στο 2013 και στο άλμπουμ «North Borders», όπου μας πηγαίνει ένα ακόμη βήμα μπροστά, με το βρετανικό ηλεκτρονικό στοιχείο να είναι παρόν σε όλο το χαρακτήρα του δίσκου. Ήθελα πολύ να παρακολουθήσω το φετινό του «North Borders Live», αλλά στο Βερολίνο, αν δεν πάρεις έγκαιρα εισιτήριο, ψάχνεις άκρη μήπως και παρακάμψεις το Tickets Αusverkauft*. Έτσι λοιπόν το σύμπαν συνωμότησε για ακόμη μια φορά. Ενώ είχα αποδεχτεί πως δεν θα είμαι στο Columbia Halle* το Σάββατο 15 Μαρτίου στη συναυλία του Bonobo, κι ενώ ψαχούλευα ιντερνετικές βλακείες, στο Facebook έσκασε μηνυματάρα από φίλη. «Μήπως θες ένα εισιτήριο για Βonobo αύριο; Εγώ δε θα πάω και δεν ξέρω πού να το δώσω». (Γεωργία, σε ευχαριστώ για πάντα).
Βροχερή μέρα μετά από έναν πρωτόγνωρο καλοκαιρινό βερολινέζικο χειμώνα, και δύο ώρες μετά τη συναυλία με βρήκα να περιφέρομαι στους δρόμους και να ψελλίζω πόσο ωραία είναι η ζωή με μουσική!
Stylistics: το πρώτο και καλύτερο funky dj δίδυμο της Θεσσαλονίκης.
