Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου. Θέατρο Βράχων. Από τη χωμάτινη ανηφόρα φάνηκε το μέγεθος του κόσμου. Απίστευτες ουρές στα εισιτήρια, κατάληψη στις κερκίδες από νωρίς και έξι χιλιάδες κόσμος έτοιμος να συντονιστεί με το παλμό του αγαπημένου του ποιητή. Άλλοι περιμένουν Τρύπες, άλλοι την ανηφόρα, άλλοι τα πειραγμένα ρεμπέτικα, όλοι το «Σιγά μην κλάψω», που «δεν είναι τώρα η ώρα του». Ο ΓιάννηςΑγγελάκας ξεκινά διαπιστώνοντας πως «είναι πολύ δυσάρεστες οι μέρες που ζούμε. Συνήθως τραγουδάμε για το χάλι μας, σήμερα όμως τραγουδάμε για τον Παύλο». Αναφέρθηκε στο ρόλο των media λέγοντας «αυτούς τους μεγαλοεκδότες, εμείς τους κάναμε μάγκες, και τώρα ξερνάνε τον κυνισμό τους».
Στη σκηνή φοράει μαύρο πουκάμισο και μαύρο σακάκι που βγαίνει στην αρχή, ξαναμπαίνει αργότερα, φυσάει πολύ κάτω από τον βράχο, δεξιά του, η μορφή, ο Ντίνος Σαδίκης με μπαγλαμά και κουκούλα, αριστερά του ο ΣτάθηςΑραμπατζής στην κιθάρα που έπαιζε με τενοντίτιδα, πίσω του ο Χρήστος Χαρμπίλας σε ηλεκτρονικά και drum pad, ο Τίτος Καργιωτάκης στην κονσόλα. Smoke machine δουλεύει διαρκώς στην είσοδο της σκηνής καπνίζοντας κάτω από τον βράχο. Ξεκίνημα με ΜάρκοΒαμβακάρη και «όσοι γενούν πρωθυπουργοί, όλοι τους να πεθάνουν». Πρώτη ανατριχίλα. Είναι γνωστό το ενδιαφέρον του Αγγελάκα για τις γκρίζες ζώνες της παράδοσης και το ρεμπέτικο. Ένταση, νεύρο και ήχος βρώμικος που καθιστά το συγκεκριμένο σχήμα του Αγγελάκα ό,τι πιο νέο έχει παρουσιάσει το παλαιό ροκ που ως γνωστό έχει ονομασία προέλευσης τη Θεσσαλονίκη. Η Γελαστή Ανηφορά έδωσε τα περισσότερα κομμάτια του set list, φυσικά ήρθε η ώρα για Τρύπες, παιγμένα με τον τρόπο των Επισκεπτών, ανατριχίλες ασταμάτητα, Αντιλαλούν οι φυλακές, Αιρετικό, Χωρίς Κανόνα, Δεν χωράς πουθενά, Ακούω την αγάπη, Μέσα στη νύχτα των άλλων και κάποια στιγμή από τα στόματα όλων ακούγεται Σιγά μην Κλάψω. Όρθιοι ο Αγγελάκας με τον Σαδίκη χοροπηδούν, συντονισμένο ένα ολόκληρο θέατρο στο ρυθμό του τραγουδιού, που ναι, είχε έρθει η ώρα του. Ρίγος.
Όσο για το περιστατικό που μονοπώλησε το ενδιαφέρον των media, τα πράγματα είναι απλά. Μετά από το Κεφάλι γεμάτο χρυσάφι, νομίζω, σίγουρα στο μέρος που έπαιζαν Τρύπες πάντως, ακούστηκε το σύνθημα φασίστες, κουφάλες, έρχονται κρεμάλες. Ο Αγγελάκας είπε: «Ξέρετε οτι διαφωνώ με αυτό το σύνθημα. Η απάντηση στον φασισμό δεν είναι αυτή. Η απάντηση είναι η ψύχραιμη σκέψη. Να προσέξουμε τον φασισμό που κρύβουμε όλοι μέσα μας». Ακολούθησε απόλυτη σιωπή και πολύ σκέψη γιατί στην ουσία όλοι κατάλαβαν γιατί διαφωνεί με αυτό το σύνθημα. Ο χαμένος τα παίρνει όλα, πριν το τέλος. Ευγνωμοσύνη. Γελαστή ανηφόρα, Γιορτή και coda με Όλα είναι δρόμος. Ευχαριστούμε.
O Xρήστος Διαμάντης ήταν στο Θέατρο Βράχων από πολύ νωρίς μέχρι το τέλος και κατέγραψε φωτογραφικά τη συναυλία για την Athens Voice. Δείτε τα ασπρόμαυρα στιγμιότυπα της γελαστής ανηφόρας εδώ...
21°
