Στο μυαλό μου από τη στιγμή που ήρθα στο Βερολίνο ήταν να συναντήσω τον πιο καταξιωμένο έλληνα dj και παραγωγό And.Id. Κατά έναν περίεργο τρόπο, το σύμπαν συνωμοτούσε εδώ και χρόνια, αν και άνθρωποι με κοινά στέκια στη Θεσσαλονίκη και κοινά μουσικά ακούσματα, να μην έχουμε γνωριστεί. Στον «Ίσαλο», το καφέ-μπαρ-κλαμπ (πες το όπως θέλεις, αλλά βάλε μόνο την ταμπέλα του πιο σωστού spot στην παραλία της Θεσσαλονίκης), ο And.Id. ταρακουνούσε με τα βινύλιά του το ηλεκτρονικό κοινό της πόλης από το 2003 έως και το 2008, που δυστυχώς ο «Ίσαλος» μας άφησε χρόνους. Στο Reworks, ο And.Id. σχεδόν πάντα στο line up, είτε ως dj είτε με την μπάντα του, που, μάρτυς μου ο Βασίλης Χατζηπαναγής, θα τη δούμε πολύ σύντομα στο παγκόσμιο μουσικό στερέωμα. Ήδη από το 2012 απέσπασε ενθουσιώδεις κριτικές.
Ο And.Id. ανηφόρισε πριν από 4 χρόνια στην πρωτεύουσα της μουσικής, το Βερολίνο, ακολουθώντας τη λογική πορεία ενός καλλιτέχνη που η ψυχή του δεν μπορεί να κρατηθεί στα στενά όρια της φτωχομάνας Θεσσαλονίκης. Τα βήματά του φαίνονται απλά, αλλά δεν είναι, αφού υπήρξε ο εκπρόσωπος της χώρας στο Red Bull Music Academy του Κέιπ Τάουν, ακολούθησε η Βαρκελώνη και τα σετ του στα beach parties του βασιλιά των φεστιβάλ, του Sonar, και η γνωριμία του με ανθρώπους από labels, όπως η mobilee, όπου ο And.Id. έχει κυκλοφορήσει και τις περισσότερες παραγωγές του.
Το νερό είχε μπει στο αυλάκι και το να παρατήσει την καριέρα του ως γραφίστας στην πόλη και να κάνει το βήμα πραγματοποιώντας το όνειρό του είχε ήδη συμβεί. Ο And.Id. είχε ήδη ξεκινήσει τις σπιτικές παραγωγές του από το 1998 και κυκλοφορούσε βινύλια σε labels, με αρχή το 2003. Το 2010 κυκλοφορεί το «Back To Back», μια σειρά συλλογών της mobilee, όπου ο κάθε καλλιτέχνης διαλέγει τα αγαπημένα του κομμάτια της εταιρίας στο πρώτο cd και δίνει τη δική του εκδοχή σε αυτά στο δεύτερο. Εκεί είναι που ο And.Id. ξαφνιάζει τους πάντες και μετατρέπει τα tech house hits του label σε ηλιόλουστα jazz funk διαμάντια σε στιλ Herbie Hancock. Το «Back To Back» αποτελεί σταθμό στην καριέρα του, αφού τον βοηθάει να κλείσει events και να στήσει το στούντιο στο Βερολίνο.
Βρέθηκα ένα γκρίζο βερολινέζικο πρωινό στο στούντιό του στη Linienstrasse, κτήριο-έδρα της mobilee, όπου η φιλική ανάκρισή μου, παράλληλα με τον ενθουσιασμό του για το επερχόμενο πρώτο ολοκληρωμένο άλμπουμ του, «Eternal Return», και τα ταξίδια του στον πλανήτη (live με την μπάντα και ως dj, έπαιξε ήδη στην Αυστραλία, το Παρίσι, τη Βιέννη και το φετινό τουρ περιλαμβάνει την Αμερική, και δη, τη Λατινική Αμερική), μας έφτασαν στο απόγευμα.
Αν και προσπαθώ να ακούω ένα άλμπουμ πολλές φορές για να ασκήσω την κριτική μου, ομολογώ ότι το «Eternal Return» με ξάφνιασε θετικά, αφού ο ήχος του, ανεπηρέαστος από την techno μόδα της εποχής, αλλά και τη γραμμή του Βερολίνου, μου δείχνει πόσο ξεχωριστός και πόσο οργανικός και μελωδικός γίνεται με τον καιρό. Το «Eternal Return» ουσιαστικά αποτελεί τη ματιά του And.Id. στην dance μουσική του σήμερα αλλά και στην κατάθεση όλων των επιρροών του μέχρι σήμερα.
Το κάθε κομμάτι είναι μια ξεχωριστή ιστορία. Ακούγοντας τον δίσκο, θα γκρουβάρεις με μια ξακουστή 90s soul disco ντίβα, που δίνει αγάπη πάνω στα beats του, θα σκοτεινιάσεις με το tech house «Forty Thieves». Άκουσα τις επιρροές του στο «Thalassa», και στο «They Say I Can’t Fly» κατάλαβα γιατί ένας από τους αγαπημένους του dj και παραγωγός παραμένει ο Joe Claussell. Αλλά και το πώς, από το να ονειρεύεται σε ένα διαμέρισμα στη Θεσσαλονίκη πριν κάποια χρόνια, κατάφερε με δουλειά και όραμα να ταξιδεύει στον πλανήτη Γη και να μοιράζει vibes. Ο δίσκος παίζει ολόκληρος και σου δίνει την αίσθηση της αντισυμβατικότητας του And.Id. στις τάσεις, σου λέει να τον ξανακούσεις, ξανά και ξανά, να τον χορέψεις, να τον ζήσεις και να του δώσεις την ψυχή σου.
Τον Αnd.Id μπορείς να τον ακούσεις το Σάββατο στις 3 Αυγούστου στο «Kohi Beach Bar» στο Πόρτο Κάρρα της Χαλκιδικής, σε ένα live dj set παρέα με τον Τάσο Κορκόβελο στα πλήκτρα, στα 5 γενέθλια της Go Out Productions.
Η μετάφραση του τίτλου είναι τόσο κακή που παραλίγο να μην παρακολουθήσω μια από τις πιο δημοφιλείς σειρές του Netflix. Και το κυριότερο: θα έχανα τη μουσική της…
Καλλιτεχνική φιγούρα, με πλούσιο δισκογραφικό έργο, ζωή βασανισμένη, ένα μεγάλο ταλέντο στην τρομπέτα, μ' έναν μελαγχολικό τρόπο ερμηνείας στα τραγούδια
18°
