Αν βαρέθηκες τη νυχτερινή ζωή της πόλης σου, δεν έχεις παρά να χαθείς στο πιο σημαντικό φεστιβάλ του μήνα. 10ο «Tribute Τo Τhe Roots of Lux Interior» στη Θεσσαλονίκη. Γιατί πάντα υπάρχουν κάποιοι που σκέφτονται για σένα. Θα είναι βράδυ 4ης Φεβρουαρίου, και κάπου στην Καλιφόρνια τέτοια μέρα το 2009, ο Lux Interior πεθαίνει από ανακοπή καρδιάς. Καθώς τα μνημόσυνα δεν του ταιριάζουν, και δεδομένου ότι τα rockin’ bones επιμένουν να κροταλίζουν και ο ροκ εν ρολ λαρυγγισμός του θα αντηχεί για πάντα, οι παλαβοί του βορρά βρήκαν τον τρόπο να δώσουν πνοή στη μυθολογικών διαστάσεων trash παρακαταθήκη του. Καθιερώνοντας ένα ετήσιο event, στο οποίο μπάντες, dj’s, δισκοσυλλέκτες και οποιασδήποτε ιδιότητας μέλη της legion of the Cramped έρχονται για να τζαμάρουν, να διασκεδάσουν και να μεταδώσουν την τρέλα τους για τη μουσική του. Ευκαιρία για επιστροφή στα δικά σου «Gravest Hits». Σήκω χόρεψε ροκαμπιλάκι.
Η Music Kitchen επιμελήθηκε ένα επετειακό tribute party που ξεκινά από τις 20:00 στο Urania Bar, με κεντρικό σύνθημα «How Far Can Too Far Go?». Θα υπάρχει Smell of Female Cage, με βινυλιακές ραδιοφωνικές αναμεταδόσεις από τις The B.I.T.C.H., ♥♥, Fluoxetine, DNA, Suzi Tre, Detroit Alice και Vinylisretro, θα ηχήσουν τα Creepy Violin Sounds της Ether E., οι Bone Rove και οι The Crabs θα ανέβουν στη σκηνή για τα απαραίτητα live, ο Bozo (1 hit wonder) θα παραθέσει ένα μοναδικό one-track acoustic show, ενώ τα πικάπ αναλαμβάνουν διαδοχικά οι 4est, Benjamind, Mike Surf, Mario Zappa, Captain K, ο συντάκτης αυτού του κειμένου, καθώς και οι P-Wax & Rolas. Θα προβληθούν σπάνιες φωτογραφίες και φιλμ εμπνευσμένα από την ταινιοθήκη του Lux, θα στηθεί παζάρι δίσκων, vintage ρούχα και αξεσουάρ θα αλλάξουν χέρια, θα τυπωθούν και αναμνηστικά t-shirts, γιατί φεύγοντας από μια τέτοια βραδιά θέλουμε οπωσδήποτε κάποιο κειμήλιο μαζί μας.
Calling Elvis, τον Έλβις των διαταραγμένων. Ο Lux Interior (πραγματικό όνομα Erick Lee Purkhiser, τόπος γέννησης Akron, Ohio) υπήρξε βασιλιάς άλλου τύπου. Το είδος του σαμανικού τελετάρχη που σκαρφάλωνε, πηδούσε, κοβόταν, μπουκωνόταν μικρόφωνα, μασούσε καλώδια, χαρακωνόταν, κυλιόταν σε σπασμένα γυαλιά, πετούσε στο κενό από δέκα μέτρα ύψος και, όταν προσγειωνόταν, κράδαινε απτόητος τον φαλλό του στο πλήθος. Αν γυρεύεις ένα καλό δείγμα της ροκ εν ρολ εξτραβαγκάνζας του σε τοπ επίπεδο διονυσιακής παραφοράς, δοκίμασε αυτό το ντοκουμέντο του Αυγούστου 1980, κινηματογραφημένο από τον Μάιλς Κόουπλαντ στη Σάντα Μόνικα, για το «Urgh! A Music War». Πραγματικά, οι περφόρμερ δεν ξεφεύγουν πια έτσι… Το απαθές cool glamour της Poison Ivy με την διάπυρη κόμη, το ασημένιο κολάν και την τσίχλα, η απροσπέλαστη φυσιογνωμία του Nick Knox ενόσω το beat χαλάει κόσμο, το ενεργειακό πάρε – δώσε ανάμεσα στον Lux, κυρίαρχο της σκηνής, άρχοντα του ερέβους τη στιγμή εκείνη, και στο κορίτσι με το ponytail και το πουκάμισο pin up, το οποίο περί το τρίτο λεπτό του βίντεο μοιάζει να μην ανήκει πλέον στον κόσμο τούτο, έχοντας προφανώς περάσει σε κάποια άλλη ανώτερη σφαίρα. «Tear It Up» στο υπερπέραν, οι Cramps είχαν πάντοτε τέτοια επίδραση στο κοινό τους.
Στα είκοσι έξι χρόνια που διετέλεσε Cramp, όλη η καριέρα του Lux Interior θα μπορούσε να συνοψιστεί σαν ένα κράμα ατυχίας, στενοκεφαλιάς και κακού τάιμινγκ. Φιγουράρισε στη μαρκίζα του «CBGB» από συστάσεώς του, χωρίς ποτέ οι πανκ να τον ασπαστούν σαν όμοιό τους. Εισήγαγε τις έννοιες «γκαράζ», «ροκαμπίλι» και «σερφ», δεκαετίες πριν τους επιγόνους των nineties, δίχως να καρπωθεί ούτε το μισό της δικής τους επιτυχίας. Ευαγγελίστηκε την trashy, b-movie αισθητική που διασπάθισε ο Ταραντίνο στα φιλμ και τις μουσικές επενδύσεις των ταινιών του, χωρίς να αναγνωριστεί η προσφορά του. Στα τελευταία του, θλιβερά παρηκμασμένος αλλά πεισματικά ξέσαλος, ήξερε πώς να δίνει ένα σόου καλύτερα από τον καθένα.
Ο Lux Interior πέθανε στα 62 έχονταςχορτάσει όσα αποκαλούσε «επίγειες απολαύσεις». Τα ναρκωτικά, το σεξ, το κακό γούστο, τον ναρκισσισμό, την Poison Ivy και το ροκαμπίλι σαν bigger than life μυθολογία. Η μουσική του θα παραμείνει για το δισκογραφικό στερέωμα μια καλτ ανωμαλία, τα σλόγκαν του «New Kind of Kick» ένα μήνυμα άλλου τύπου, εκείνου που θέλει τους νεαρούς τσογλαναράδες να αρνούνται να ενηλικιωθούν και να μη σηκώνουν πολλή φιλοσοφία στο ροκ εν ρολ τους. Την Κυριακή παρτάρουμε για λογαριασμό του.
10th Tribute To The Roots of Lux Interior
Urania Bar (Πάικου 4 & Καποδιστρίου 7)
Κυριακή 4/2, ώρα έναρξης 20:00, είσοδος ελεύθερη
Facebook event
Ο ήχος των τραγουδιών του είναι συνήθως πιο κοντά στην τζαζ από το ροκ και αντλεί τις εμπνεύσεις των στίχων των τραγουδιών του από τα μικρά κλαμπ των μεγάλων πόλεων
7°
