Μερικές δεκάδες ριζοσπάστες δημιουργοί αλλάζουν τα δεδομένα της τέχνης, σπάνε τα στερεότυπα, ανοίγουν νέους δρόμους, τολμάνε να αμφισβητήσουν τα «ιερά και τα όσια», δημιουργούν τις προϋποθέσεις για να διευρυνθεί το πεδίο, δίνουν μία νέα ώθηση. Όλοι οι υπόλοιποι καλλιτέχνες (που είναι χιλιάδες) προσπαθούν να πουν την ίδια παλιά ιστορία με μικρές διαφοροποιήσεις, με αισθητικές παραλλαγές που συμπορεύονται με την εποχή, με μία προσωπική άποψη βαθιά επηρεασμένη από το «πρωτότυπο». Αν οι πρώτοι σπάνε το καλούπι, οι δεύτεροι απλώς διαφοροποιούν ελαφρώς το σχήμα του. Οι ριζοσπάστες ανοίγουν το δρόμο που όμως παραμένει δύσβατος και κακοτράχαλος και όλοι οι υπόλοιποι τον φροντίζουν, τον κάνουν πιο βατό, τον στολίζουν, του δίνουν τη μορφή και το σχήμα ώστε όλοι να μπορούν να τον περπατήσουν. Το θέμα είναι πάντα η στιγμή. Αν θα δοκιμάσεις να τον διασχίσεις μόλις ανοίξει ή αν θα περιμένεις (όπως κάνουν οι συντριπτικά περισσότεροι) να γίνει εύκολος για όλους.
Reggetiko Project - Knot_
Μία ερευνητική μουσική κολεκτίβα από τη Θεσσαλονίκη που στο δεύτερο δίσκο της ευτυχώς δεν αυτοπεριορίζεται σε όσα το όνομά της ορίζει. Ναι μεν η αύρα της ρέγκε και του ρεμπέτικου δίνει το «παρών», μερικές φορές μάλιστα έντονα, όμως το πεδίο διευρύνεται, οι αναζητήσεις τους οδηγούν και σε άλλα μονοπάτια, για να καταλήξουν τελικά σε μία μουσική φόρμα πιο κοντά στην τζαζ και τον αυτοσχεδιασμό και μάλιστα με πολύ ικανοποιητικά αποτελέσματα και με ολοφάνερο το σεβαστικό τρόπο με τον οποίο προσεγγίζουν τη μουσική.
Οι κύπριοι νεορεμπέτες, μετά από 2-3 άλμπουμ που περισσότερο έμοιαζαν με ασκήσεις ύφους και με αναζήτηση πορείας, φτιάχνουν εδώ τον πιο εύστοχο δίσκο τους. Αποτελεί μία δημιουργική πρόταση σε ένα μουσικό είδος που πολλοί επίγονοι στην προσπάθειά τους να καταθέσουν άποψη, το έχουν βασανίσει, το έχουν τραυματίσει, το έχουν γελοιοποιήσει. Κι αν το ρεμπέτικο/λαϊκό αντέχει είναι γιατί έχει ρίζες πολύ πιο βαθιές και γερές από το μπόι του καθενός. Όπως αντέχουν οι τραγωδίες, όπως αντέχουν τα μπλουζ, όπως αντέχει ο Σέξπιρ ή οι αφρικάνικοι ρυθμοί.
Με μικρές δόσεις ροκ και ψυχεδέλειας και με στίχους που είναι χαριτωμένοι, έχουν χιούμορ χωρίς γυμνασιακό χαβαλέ αλλά με κοινωνικό σχόλιο και με μία διαρκή αίσθηση ότι κάνουν κάτι σοβαρό αλλά χωρίς να το παίρνουν και πολύ στα σοβαρά, οι Trio Tekke (με τη συμμετοχή του ντράμερ Dave De Rose) απέκτησαν ραχοκοκαλιά.
Με 4 μόλις τραγούδια αλλά και –αναπόφευκτα– με τα 25 χρόνια της ιστορίας τους να είναι μέρος του υλικού τους, οι Next Time Passions εύκολα και εύστοχα χτυπάνε μέσα μας τη χορδή που είναι συντονισμένη στη Sarah Records και στη Cherry Red, στα καθαγιασμένα indie pop ονειρικά τοπία, στις αρχές της ελληνικής δεκαετίας του ’90 που μοιάζει πια τόσο αθώα και αγνή σαν να έχει περάσει ένας αιώνας. Ακόμη κι όσοι έχουν μετακινηθεί μουσικά, πάντα θα είναι πρόθυμοι να ρίξουν μια ματιά σε μερικές φωτογραφίες που θυμίζουν το τότε κι αυτό το μίνι-cd μπορεί και το κάνει.
Ο ήχος των τραγουδιών του είναι συνήθως πιο κοντά στην τζαζ από το ροκ και αντλεί τις εμπνεύσεις των στίχων των τραγουδιών του από τα μικρά κλαμπ των μεγάλων πόλεων
11°
