Θυμάσαι το σύνθημα «η φαντασία στην εξουσία» από τον Μάη του ’68; Το ραδιοφωνικό play list είναι ακριβώς το αντίθετό του. Η συγκρότησή του δεν χρειάζεται καμία φαντασία, καμία γνώση, καμία δημιουργικότητα, καμία άποψη, καμία τόλμη.
Γίνεται συχνά στις μέρες μας κουβέντα για τα ρομπότ, τα drones και την αυτοματοποιημένη παραγωγή που παίρνουν σταδιακά τις δουλειές των ανθρώπων σε όλο και περισσότερους τομείς. Εδώ και χρόνια τα ραδιόφωνα σε όλο τον κόσμο έχουν ήδη τα δικά τους ρομπότ, τη δική τους αυτοματοποιημένη παραγωγή, που είναι τα play list. Το μηχάνημα αποφασίζει πιο τραγούδι θα παίξει, πότε και πόσες φορές και ενδιάμεσα ο παρουσιαστής γίνεται ντελάλης προϊόντων και υπηρεσιών ή απλώς διαλέγει από μία προκαθορισμένη λίστα.
Hauschka - What If
Ένα απόκοσμο, ενίοτε εφιαλτικό αλλά και λυρικό τοπίο που δημιουργεί με το (προετοιμασμένο) πιάνο και τους (ολίγους) ηλεκτρονικούς ήχους του ο Hauschka, αλλά και με υλικό από την αστρόσκονη που έχουν σκορπίσει πριν απ’ αυτόν στο μουσικό σύμπαν η κομψότητα του Eric Satie, οι πειραματισμοί των συμπατριωτών του Neu!, οι συγκοπτόμενες μελωδίες του Moondog, oι μινιμαλιστικές εντάσεις του Philip Glass και οι αναζητήσεις του Steve Reich. Δεν φοβάμαι να πω πως πρόκειται για έναν από τους καλύτερους δίσκους που έχει δημιουργήσει ο σπουδαίος Volker Bertelmann και σίγουρα για ένα από τα άλμπουμ της χρονιάς.
Τα αδέλφια Andy & Edwin White από το Ορλάντο συνεργάζονται και πάλι μετά από καιρό δημιουργώντας ένα καθαρόαιμο lo-fi άλμπουμ ηχογραφημένο κυρίως σε ένα δωμάτιο του Μπρούκλιν με DIY τρόπο και χωρισμένο σε 3 συνθέσεις μεγάλης διάρκειας. Με κιθάρα και τύμπανα ξεκινούν ένα εξερευνητικό ψυχεδελικό ταξίδι, μία δημιουργική προσέγγιση του αδελφικού δεσμού, μία συμπαντική αναζήτηση που βάφεται με καλειδοσκοπικά χρώματα και πάει πίσω όσο οι Amon Duul, οι 13th Floor Elevators ή οι Blue Cheer ή είναι τώρα όσο οι My Bloody Valentine, οι Animal Collective ή οι King Gizzard and the Lizard Wizard. Χωρίς φλυαρίες, χωρίς να χάνονται στα σταυροδρόμια και με σεβασμό σε όσα σπουδαία ήδη έχουν ειπωθεί, δημιουργούν τις προϋποθέσεις για ένα ταξίδι που αξίζει να το κάνεις μαζί τους.
Το γκρουπ που ξεκίνησε από την Κρήτη αλλά εδώ και καιρό κινείται μεταξύ Αθήνας και Λονδίνου και με το προηγούμενο –instrumental– άλμπουμ του «Μετς» μας έδωσε ένα δυνατό στίγμα συνδυάζοντας pop ψυχεδέλεια, post rock και cinematic ονειρικά τοπία, επιστρέφει με ένα άλμπουμ τραγουδιών.
Με παρόμοια βασικά συστατικά, διευρυμένη ρυθμική βάση, πιο έντονη την αίσθηση της αμεσότητας και λιγότερo εγκεφαλική διεργασία, οι No Clear Mind δημιουργούν μελαγχολικά αλλά και εξωστρεφή pop τραγούδια με γοητευτικές μελωδίες, νοσταλγικές νύξεις και την αισθητική αξιοπρέπεια που ενώνει τους Sigur Ros με τον Χατζιδάκι και τους Radiohead με τους Mercury Rev.
Whereswilder - Hotshot
Με σημείο αναφοράς πλέον το ροκ του παρελθόντος και πρόθεση να δημιουργήσουν τραγούδια ευρύτερης αποδοχής, ακούγονται πιο συγκροτημένοι και αποτελεσματικοί. Κιθαριστική ποπ/ροκ τραγουδοποιία, συνθέσεις διαφόρων ταχυτήτων και προορισμού, στοιχεία από rock ’n’ roll, country και blues, μελοδραματικό υλικό απ’ αυτό που περισσεύει στην ποπ κουλτούρα για ένα άλμπουμ που στέκει αξιοπρεπώς, αλλά δεν πάει και πολύ μακριά.
Ο ήχος των τραγουδιών του είναι συνήθως πιο κοντά στην τζαζ από το ροκ και αντλεί τις εμπνεύσεις των στίχων των τραγουδιών του από τα μικρά κλαμπ των μεγάλων πόλεων
10°
