Κάθε εβδομάδα ζητάμε από κάποιον μουσικό, DJ, μουσικογράφο ή γκρουπ να γυρίσει πίσω στη «μουσική ζωή του». Να θυμηθεί τι μουσική άκουγε στα 5, στα 10 κ.ο.κ. μέχρι σήμερα και να μας διηγηθεί μια σχετική ιστορία/ ανάμνηση.
Οι Keyser Soze δεν έχουν καν κλείσει καν δύο χρόνια ζωής από τότε που αποφάσισαν να πάρουν τον (όχι και τόσο τρομακτικό τελικά) μπαμπούλα του αξέχαστου φιλμ «Συνήθεις Ύποπτοι» και να τον κάνουν όνομα συγκροτήματος. Αγαπάνε (και φάινεται) υπερβολικά τα ‘90s στα οποία μεγάλωσαν και αναφέρουν ως βασικές τους επιρροές τα εμβλήματα εκείνης της δεκαετίας: Pixies, Nirvana, Queens Of The Stone Age και πάει λέγοντας.
Βγάζουν κομμάτια, διαμορφώνουν στουντιακό και live χαράκτηρα, ψάχνοντας παράλληλα τους πόρους για την παρθενική τους κυκλοφορία. Παράλληλα, θα τους δεις να παίζουν/συνεργάζονται/παρακολουθούν τα υπόλοιπα σχήματα της νέας indie σκηνής ως μερικά από τα πιο δραστήρια μέλη της. Το Σάββατο 2/6 μαζί με Wise Lines και Daughter αποτελούν τους special guests της παρουσίασης του νέου δίσκου των Matisse ‘Paper Door’. Ας δούμε τι μουσική άκουγαν...
Τι καλύτερο μπορείς να ακούσεις στα 5 σου, από τα soundtracks των αγαπημένων σου παιδικών; Άνοιγα λοιπόν την τηλεόραση 5-10 λεπτά πριν αρχίσουν τα Pokemon για να μη χάσω το κομμάτι. Το «Γκαρικάτσου Μον» γνωστό και ως ‘Gotta catch them all’ αποτέλεσε ατάκα - ορόσημο στην ζωή μου.
OΚ, όχι στα 10 θα κλέψω λίγο γιατί έχω μια καλύτερη ιστορία να διηγηθώ για τα 11. Eίμαι στο Canterbury στας Αγγλίας σε εκπαιδευτικές διακοπές με το φροντιστήριο Αγγλικών, βρισκόμαστε στο 1994 και ακόμα δεν έχω νιώσει και πολύ τον μαγευτικό κόσμο της μουσικής. Την τελευταία βραδιά λοιπόν μας έχουν πάει σε ένα από αυτά τα κλασικά clubs που έχουν διαφορετική μουσική σε κάθε stage. Εμένα με έχουν πάρει παραμάσχαλα οι "μεγάλοι" 16άχρονοι στο "rock" stage και σε κάποια φάση μπαίνει το ‘Smells Like Teen Spirit’. Πριν προλάβω να καταλάβω οτιδήποτε βρίσκομαι σε μία γωνία προσπαθώντας να αποφύγω τους τρελαμένους Αγγλέουρες που έχουν βαλθεί να κατεδαφίσουν το μέρος. Βλέπετε λίγες μέρες πριν είχε πεθάνει ο Kurt Cobain και οι μνήμες ήταν νωπές. Όταν συνήλθα από το σοκ ρώτησα τους άλλους τι ήταν αυτό που ακούσαμε. «Μα είσαι σοβαρός??? Nirvana βέβαια..!». Την επόμενη μέρα στο αεροδρόμιο πήρα το Nevermind κ έκανα 1 χρόνο να το βγάλω από το cd player
Στα 15
Βελισσάριος Πράσσας- μπάσο
THE FUGEES - Family Business
1η Λυκείου, αθλητικά παπούτσια, παντελόνια 4 νούμερα μεγαλύτερα, και στο walkman μόνο hip-hop. Τότε πήγαινα ακόμα σε δισκάδικα, και ψάχνοντας έπεσα πάνω στο The Score από Fugees. Από τότε το κουβαλάω πάντα μαζί μου. Τότε σε κασσέτα, μετά σε cd και πλέον σε mp3 σε μία γωνιά μέσα στο ipod μου. Και όταν μπει τυχαία στο shuffle συνήθως το βάζω από την αρχή και το ξανακούω ολόκληρο.
Αύγουστος 2009. Βρίσκομαι στη πρώτη μου μπάντα, με την οποία έχουμε διασκευάσει μέχρι και το τελευταίο b-side των Arctic Monkeys και περιμένουμε όλοι με ανυπομονησία το Humbug. Το ‘Crying Lightning’ βγήκε πριν από το album και προμήνυε κάτι πολύ ενδιαφέρον. Πράγματι ο δίσκος ήταν φανταστικός και πριν καλά καλά προλάβω να μάθω τα κομμάτια, φεύγω για διακοπές. Ευτυχώς που ο κολλητός μου προνόησε και έγραψε το album σε CD για να το ακούμε στο αυτοκίνητο. «Το 8 βάλτε» τους έλεγα από το πίσω κάθισμα εννοώντας το ‘Dance Little Liar’, γιατί δεν ήξερα πως λεγόταν. Ήταν το κομμάτι που μου έμεινε με τη μία και το ακούω πωρωμένα ακόμα και σήμερα.
Στα 25
Στάμος
BABYSHAMBLES – Fuck Forever
Είμαστε πια στο 2007-8, η (ίσως) πιο αγαπημένη βρετανική μπάντα των ‘00s δεν υπάρχει πια (Libertines) και το πιο συμπαθητικό junkie του κόσμου (Pete Doherty) έχει πάρει των ομματιών του και έχει φτιάξει τους επίσης προβληματικούς Babyshambles. Aκόμα χτυπάω το κεφάλι μου που δεν έχω καταφέρει να τον δω live.
ΣΗΜΕΡΑ
Γιώργος (στα 22)
DISAPPEEARS - Replicate
Τα κομμάτια που πραγματικά θα λατρέψεις συνήθως τα πετυχαίνεις τυχαία και είναι αυτά που δεν μπαίνουν αυτόματα σε κατηγορία στο μυαλό σου: αυτό θα το άκουγα πηγαίνοντας στη δουλειά, εκείνο είναι τέλειο για το αυτοκίνητο, το άλλο έχει δύσκολα ντραμς, ας το δοκιμάσω. Όταν είδα το 'Replicate' ποσταρισμένο από ένα φίλο στο facebook, το άκουσα ,μου έσκασε στα μούτρα το απροσδόκητο και όταν πάτησα replay δεν είχα ακόμα αναρωτηθεί ποιοι είναι, τι είδος μουσικής παίζουν ή τι άλλα κομμάτια έχουν.
Στάμος (στα 28)
CAGE THE ELEPHANT - Aberdeen
\
Το περασμένο καλοκαίρι ήμουν με φίλους στο φεστιβάλ Rock en Seine στο Παρίσι με σκοπό να δούμε Foo Fighters, The Kills, Biffy Clyro, Arctic Monkeys κλπ. Το προηγούμενο βράδυ ένας εξ αυτών (Mr. George Nikas himself) μου δίνει να ακούσω ένα κομμάτι τους και τρελαίνομαι. Δυστυχώς έπαιζαν πολύ νωρίς και δεν καταφέραμε να τους προλάβουμε σαν κλασσικοί Έλληνες κωλοβαρώντας στο σπίτι παραπάνω από όσο έπρεπε. Όταν κατέβασα/άκουσα τα 2 άλμπουμ τους και είδα και videos από τα οργιαστικά τους live χτυπούσα (και πάλι) την κεφάλα μου που τους έχασα.
Βελισσάριος (στα 28)
SONIC YOUTH - Purr
Ok, ποτέ δεν άκουγα μπάντες «που δεν υπάρχουν ακόμα», που και πού αγόραζα κάνα περιοδικό και έψαχνα στις κριτικές και όπου έβλεπα κάτι καλό από τα καινούρια το κατέβαζα. Μετά το έκοψα και αυτό, αλλά τελευταία το έχω ξεφτιλίσει. Τώρα βρίσκομαι στο στάδιο της ανασκαφής. Και ξαναανακαλύπτω κομμάτια που μου είχαν ξεφύγει από αγαπημένες μπάντες όπως αυτό…
Οι Keyser Soze, εκτός από το σαββατιάτικο τους live μέσα στον Ιούνιο θα παίξουν και στο live party παρουσίασης του ‘Life’, της αυτοβιογραφίας του Keith Richards που κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις «Το Ροδακιό» ως πρώτο νούμερο της σειράς «Λατέρνατιβ» (23/6). Το τελευταίο (και καταπληκτικό) τους κομμάτι είναι το ‘Friday’. Κι αυτό είναι το video clip σε σκηνοθεσία Μιχάλη Μπουσούνη…
Ο ήχος των τραγουδιών του είναι συνήθως πιο κοντά στην τζαζ από το ροκ και αντλεί τις εμπνεύσεις των στίχων των τραγουδιών του από τα μικρά κλαμπ των μεγάλων πόλεων
14°
