Papercut

Νέο άλμπουμ από τον παραγωγό Βασίλη «papercut» Νάκη, πέντε χρόνια μετά το εκλεκτικό downtempo ντεμπούτο του 2010. Λέγεται «Pockets οf Silence», είναι εστιασμένο περισσότερο σε φωνή-στίχο και περιέχει συνεργασίες από 7 δυνατές φωνές, όπως η Κid Moxie και ο Τareq μέσω Αθήνας, Νέας Υόρκης και Λονδίνου. Μέσα στη χρονιά έγραψε τη μουσική για τη νέα ταινία του Δημήτρη Αθανίτη «Invisible» που κάνει πρεμιέρα σε λίγες μέρες στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Ελάχιστες μέρες πριν την κυκλοφορία του «Pockets οf Silence» μας ξεναγεί στο μουσικό του ταξίδι.

 Aκούστε εδώ το teaser του άλμπουμ «Pockets οf Silence»>>

 Πώς ολοκληρώθηκε η συνθετική διαδικασία μέχρι την ολοκλήρωση του άλμπουμ;

Μου είναι αρκετά εύκολο να γράφω μουσική. Με τους στίχους δυσκολεύομαι πολύ περισσότερο. Έτσι, κάποια στιγμή βρέθηκα με γύρω στα 60 τραγούδια στο ράφι, χωρίς να μπορώ να διαλέξω ποια να κρατήσω και ποια να αφήσω. Και αφού άκρη δεν έβγαινε, το πήρα ανάποδα. Αποφάσισα να γράφω ένα-ένα τα tracks σαν να ήταν singles. Όποιο τραγούδι μού έκανε κλικ τη δεδομένη στιγμή, το έγραφα μέχρι να ολοκληρωθούν τα 12-13 tracks που ήθελα να έχει το CD. Γι’ αυτό και υπάρχει μια πολυσυλλεκτικότητα στο «Pockets οf Silence», που εμένα μου αρέσει ούτως ή άλλως.

Τι έχει αλλάξει από το ξεκίνημά σου μέχρι σήμερα από την πλευρά των επιρροών και των δημιουργικών σου επιδιώξεων;

Οι επιρροές μου και οι μουσικές που ακούω, αλλάζουν συνεχώς. Αν και ο ήχος μου είναι αρκετά ηλεκτρονικός, εντούτοις κατά καιρούς ακούω πολύ διαφορετικά πράγματα από folk μέχρι jazz. Τον τελευταίο καιρό, για παράδειγμα, ακούω μετά μανίας soundtracks του ’60 και του ’70 από Ιταλία και Γαλλία. Κάποιες από αυτές τις μουσικές επιρροές, μάλιστα, πρόλαβαν και τρύπωσαν στο «Pockets οf Silence». Να σου πω την αλήθεια, η δημιουργική μου επιδίωξη από την αρχή μέχρι και τώρα παραμένει η ίδια. Να κάνω ακριβώς αυτό που θέλω χωρίς καμία έκπτωση και στο τέλος της ημέρας να είμαι ευχαριστημένος με αυτό που έφτιαξα, να το ακούω και να λέω «ναι! έτσι το είχα φανταστεί». Και πίστεψέ με, δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα.

Έχεις ασχοληθεί με κινηματογραφική ή θεατρική μουσική;

Αρκετές φορές έχουν επενδυθεί με μουσική μου θεατρικές παραστάσεις, τηλεοπτικές σειρές και ταινίες μικρού μήκους. Με την ταινία «Invisible» του Δημήτρη Αθανίτη είναι η πρώτη φορά που μουσική μου υπάρχει σε ταινία μεγάλου μήκους. Μια ταινία που πάει ήδη εξαιρετικά. Κέρδισε 3 βραβεία στο London Greek Film Festival και ήταν προτεινόμενη για 6 στο Maverick Movie Awards L.A., ανάμεσα στα άλλα και για τη μουσική.

Σε ποια ταινία θα ήθελες να γράψεις ένα νέο soundtrack;

Σε οποιαδήποτε ταινία του Wes Anderson, αφενός γιατί μου ταιριάζει πολύ εικαστικά, σαν ύφος, και αφετέρου γιατί είναι τόσο «περίεργη» η σκηνοθετική ματιά του που θα ήταν μια ωραία πρόκληση να δω πώς μπορεί να ακολουθήσει η μουσική.

Ορχηστρικά κομμάτια, φωνητικά από samples, τραγούδια με ελληνικό ή ξένο στίχο. Ποια θα είναι η αναλογία στο νέο σου άλμπουμ;

Είναι ένα άλμπουμ, εξαρχής σχεδιασμένο διαφορετικά από το πρώτο. Τα samples σχεδόν απουσιάζουν σ’ αυτό το δίσκο. Ήθελα να είναι εστιασμένος πιο πολύ στη φωνή και στο στίχο, να είναι τραγούδια με την πιο παραδοσιακή έννοια. Ξέρεις, couple/refrain. Έτσι είχα την τύχη να συνεργαστώ με 9 εξαιρετικές φωνές. Επτά γυναικείες, Maiken Sundby, Kristin Mainhart, Kid Moxie, Αλίκη Αβδελοπούλου, Τζένη Καπάδαη, Matina Sous Peau, Έφη Θεολόγου, και για πρώτη φορά και δύο αντρικές φωνές, Gadless και Tareq. Δεν λείπουν βέβαια και δύο ορχηστρικά, τα οποία αποτελούν «mypocketsofsilence».

Πώς προέκυψε η συνεργασία με την Kristin Mainhart;

Την Kristin την είχα ξεχωρίσει από το «Empty» και το «Blind». Όταν έγραφα το «Adrift» ήθελα να δοκιμάσω να γράψω με μια καινούργια φωνή. Όταν ο Γιάννης (αναφέρεται στον Γιάννη Ηλιόπουλο, ιδιοκτήτη της εταιρείας Sound οf Everything) πρότεινε την Kristin, πήδηξα από την καρέκλα μου. Της στείλαμε υλικό από τον πρώτο δίσκο, το άκουσε, της άρεσε πολύ, είπε το ναι. Το πρόβλημα Αθήνα-Νέα Υόρκη, όμως, παρέμενε. Της έγραψα στο πιάνο μια version του «Adrift» και μαζί με την παρτιτούρα και τους στίχους τα έστειλα με email. Ακόμη θυμάμαι τη στιγμή που μου έστειλε ένα rough take του κομματιού. Φοράω τα ακουστικά, κλείνω τα μάτια και από την πρώτη στροφή λέω «αυτό ακριβώς ήθελα!»

Πώς ήταν για σένα το 2015 και ποια είναι τα σχέδιά σου;

Ανάμεσα στα άλλα, κατάφερα να τελειώσω το «Pockets of Silence», να κάνω το remix στο «Αγάπη που ’γινες δίκοπο μαχαίρι», να έχω την πρώτη μου συμμετοχή σε ταινία μεγάλου μήκους και να κυκλοφορήσω την πρώτη μου συλλογή ως compiler. Με λίγα λόγια, ήταν πολύ κουραστικό, πολύ δημιουργικό και σε προσωπικό επίπεδο πολύ ευτυχισμένο. Σχέδια δεν κάνω, να σου πω την αλήθεια, περιμένω να έρθουν να με βρουν αυτά.

Πόσο εύκολο και πόσο δύσκολο είναι να ξεχωρίσεις με τη μουσική σου μέσα σε αυτό τον ψηφιακό ωκεανό του ήχου;

Εξαρτάται, πιστεύεις, από την τύχη, το ταλέντο, μια συγκυρία ή τι;
Εξαρτάται από την τύχη, το ταλέντο, μια συγκυρία και, βασικά, από τη διάθεσή σου να πεις την αλήθεια με αυτό που επικοινωνείς. Να μη φοβάσαι για τη γνώμη των άλλων και να μη λες αυτό που θες με τη μουσική σου, με σκοπό να αρέσεις. Σε μια ταινία έλεγε «if you build it, he will come». Κάπως έτσι σκέφτομαι. Πες την αλήθεια και θα σε πιστέψουν.


Πόσο εφικτό είναι να ζεις –από τη μουσική– στις σημερινές συνθήκες;


Είναι εφικτό, αν αποφασίσεις ότι αυτό είναι το επάγγελμά σου, αυτή είναι η δουλειά σου, από αυτό θα ζήσεις και θα συντηρηθείς. Εγώ δεν το έχω κάνει ακόμα αυτό, ούτε το έχω συνειδητοποιήσει ούτε το έχω επιδιώξει. Οπότε, δύσκολα.

Ποιο είναι το τελευταίο πράγμα που σε εντυπωσίασε ή σε σόκαρε πρόσφατα;

Με σοκάρει κάθε είδηση που αφορά έναν άνθρωπο o οποίος πεθαίνει το 2015 στην προσπάθειά του να ζήσει. Με εντυπωσιάζει η ανθρώπινη αλληλεγγύη που αναδύεται σαν κύμα σε τέτοιες στιγμές. Και, σκέφτομαι, ίσως να υπάρχει ελπίδα.

Photo by Aris Triferis