Wishbone: H συναισθηματική απόγνωση μιας ολόκληρης γενιάς

Ο Κώστας, που δουλεύει ως σεκιουριτάς σε δημόσιο νοσοκομείο και μένει ακόμη με τη μητέρα του, δυσκολεύεται να βρει λίγη ισορροπία στη ζωή του. Η σχέση με τη φοιτήτρια φίλη του δεν είναι και στα καλύτερά της, ενώ τα χρέη και η δυσκολία αποπληρωμής του τραπεζικού δανείου του τον οδηγούν σε οικονομικό αδιέξοδο. Και σαν να μη φτάνουν όλα αυτά, μια απρόσμενη οικογενειακή τραγωδία έρχεται να συμπληρώσει το παζλ της κακοδαιμονίας για τον νεαρό άντρα.

Ένας απλός, συνηθισμένος άνθρωπος σε συνεχείς δοκιμασίες. Ένας νεαρός άντρας που θέλει να βρει το καλό και την ομορφιά στη ζωή («θέλω να πάρω μια μηχανή και να γυρίσουμε μ' αυτήν όλα τα νησιά», λέει στη φίλη του), αλλά η δυσκολία τον περιμένει σε κάθε γωνιά. «Ούτε το χρώμα της φωνής σου δεν θυμήθηκα… και προσπαθώντας κάτι για να θυμηθώ, αποκοιμήθηκα». «Τι ψυχοπλάκωμα είναι αυτό», λέει ο Κώστας όταν στο ραδιόφωνο του αυτοκινήτου της φίλης του, της Στέλλας, ακούγεται το τραγούδι του Στράτου Διονυσίου. Η επιστροφή της Πέννυς Παναγιωτοπούλου («Δύσκολοι αποχαιρετισμοί: Ο μπαμπάς μου», «September») στο σινεμά αποτυπώνει το πραγματικό ψυχοπλάκωμα που βιώνει στη ζωή του ο Κώστας. Πιεσμένος όσο δεν παίρνει, πασχίζει να μείνει ανεπηρέαστος από την αναλγησία και την έλλειψη ηθικής του περίγυρού του (ο τραυματιοφορέας που του ζητά να συνεργαστεί στο κύκλωμα που στήνει υποθέσεις ιατρικής αμέλειας) και να διατηρήσει την ακεραιότητά του.

Η Παναγιωτοπούλου δεν επενδύει στο μελό. Καταγράφει στιγμές ουσιαστικής ανθρώπινης επαφής (όπως η σχέση του Κώστα με την 6χρονη ανιψιά του, Νίκη, που είναι ένας φάρος αγάπης και χαράς για εκείνον αλλά και για τη μικρή) καθώς και έντονων κοινωνικών καταστάσεων, με βάση το σενάριο της Κάλλιας Παπαδάκη, το οποίο προέρχεται από το διήγημά της «Σε σαράντα μέρες» και συνυπογράφεται από τη σκηνοθέτιδα. Η αφήγηση ξεπερνά με άνεση και ειλικρίνεια τα φορτισμένα δραματικά στιγμιότυπα, προκειμένου να επικεντρωθεί στον κοινωνικό προσανατολισμό του ήρωα και στην ανάγκη του να μην πάψει να πιστεύει στη θετική πλευρά της ανθρώπινης φύσης. Μια συνεπής ελληνική ταινία, χτισμένη με γνήσια ευαισθησία και με πρωταγωνιστή έναν εξαιρετικό ερμηνευτή (Γιάννης Καράμπαμπας), που πετυχαίνει με διακριτικότητα να δώσει σάρκα και οστά σε όλα τα βάρη που πλακώνουν την ταλαιπωρημένη γενιά του.