Βραβεία Όσκαρ: Oι ηθοποιοί που έλαβαν τις περισσότερες υποψηφιότητες μέσα σε πέντε διαφορετικές δεκαετίες
Μία υποψηφιότητα για Όσκαρ είναι σχεδόν το ίδιο σημαντική για έναν ηθοποιό με το να κερδίσει το πολυπόθητο βραβείο. Ενώ πολλοί αξιόλογοι ηθοποιοί του Χόλυγουντ, αλλά και μη-Αμερικανοί, έχουν λάβει κατά καιρούς υποψηφιότητες για Όσκαρ (με τρανό παράδειγμα τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο που έλαβε υποψηφιότητες επτά φορές στο σύνολο, κερδίζοντας μόνο μία το Όσκαρ Καλύτερου Ηθοποιού, για την ταινία του Ινιάριτου, «Η επιστροφή», το 2015), ελάχιστοι είναι εκείνοι που έχουν λάβει υποψηφιότητες σε παραπάνω από μία ή δύο δεκαετίες, στα χρονικά του κινηματογράφου.
Από αυτούς, μόνο οκτώ είναι εκείνοι που έλαβαν υποψηφιότητες, όχι σε διάρκεια τριών, αλλά πέντε δεκαετιών. Εκτός από την αναγνώριση της Ακαδημίας, οι ηθοποιοί αυτοί έχουν λάβει και την αναγνώριση που τους αξίζει από το σινεφίλ κοινό, το οποίο τους έχει αγαπήσει όσο λίγους.
Ποιοι ηθοποιοί έχουν λάβει τις περισσότερες υποψηφιότητες για βραβείο Όσκαρ
Φράνσις ΜακΝτόρμαντ Αν και η αρχική φήμη της ταλαντούχου ηθοποιού ταυτίστηκε με εκείνη του συζύγου της, Τζόελ Κοέν (έναν εκ των δύο διάσημων διδύμων σκηνοθετών), η πρώτη της υποψηφιότητα για Όσκαρ ήρθε από τον β’ ρόλο της στην ιστορική ταινία του Άλαν Πάρκερ, «Ο Μισισιπής καίγεται» (1988). Η Αμερικανή ηθοποιός έλαβε ξανά υποψηφιότητες από την Ακαδημία Κινηματογράφου το 1997, το 2001, το 2006, το 2018, το 2021 και το 2023 για τις ερμηνείες της στις ταινίες, «Φάργκο» (των αδελφών Κοέν), «Σχεδόν διάσημοι» (του Κάμερον Κρόου, σε β’ πρωταγωνιστικό ρόλο), «North Country» (επίσης σε β’ πρωταγωνιστικό ρόλο), «Οι τρεις πινακίδες έξω από το Έμπινγκ, στο Μιζούρι» (του Μάρτιν Μακ Ντόνα), «Στη χώρα των Νομάδων» και «Women Talking».
Αν και οι ερμηνείες της Φράνσις ΜακΝτόρμαντ για τις οποίες έχει λάβει την υποψηφιότητα για Όσκαρ (και σε τρεις περιπτώσεις έχει κερδίσει το βραβείο Καλύτερης Ηθοποιού) είναι σίγουρα αξιοσημείωτες, το σπάνιο κωμικοτραγικό ταλέντο της ΜακΝτόρμαντ φαίνεται και σε άλλους ρόλους της, ειδικά στις ταινίες των αδελφών Κοέν, όπου έχει πρωταγωνιστήσει.
Ντένζελ Ουάσινγκτον Ίσως ένας από τους δημοφιλέστερους Αφροαμερικανούς ηθοποιούς του Χόλυγουντ, ο Ντένζελ Ουάσινγκτον έχει λάβει δέκα υποψηφιότητες για Όσκαρ, κερδίζοντας δύο φορές, τη μία το Βραβείο Β’ Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του στην ταινία, «Γκλόρυ, ο δρόμος για τη δόξα» (1989) και τη δεύτερη εκείνο του Καλύτερου Ηθοποιού για την ερμηνεία του στην ταινία, «Ημέρα εκπαίδευσης» (2002), όπου υποδύεται έναν ντετέκτιβ της Αστυνομίας του Λος Άντζελες.
Άλλες υποψηφιότητες έχουν έρθει από τις ερμηνείες του ηθοποιού στις ταινίες, «Cry Freedom», «Μάλκολμ Χ» (του Σπάικ Λι), «Τυφώνας: Η αληθινή ιστορία», «Η πτήση», «Φράχτες», «Στα Όρια» και «Η τραγωδία του Μακμπέθ» (των αδελφών Κοέν). Ο Ουάσινγκτον έχει υποδυθεί συχνά στην καριέρα του ρόλους που υπερασπίζονται τα δικαιώματα των Αφροαμερικανών στην κοινωνία.
Μέριλ Στριπ Με τις περισσότερες υποψηφιότητες για Όσκαρ που έχει λάβει ποτέ ηθοποιός (21 στο σύνολο), η Μέριλ Στριπ αποτελεί είδωλο για χιλιάδες γυναίκες ανά τον κόσμο. Ξεκινώντας την ιδιαίτερη «σχέση» της με την Ακαδημία με τον β’ ρόλο της στον «Ελαφοκυνηγό» (1978), Μάικλ Τσιμίνο, η χολυγουντιανή ηθοποιός έχει αποσπάσει υποψηφιότητες για τις ερμηνείες της σε ταινίες-ορόσημα, όπως το «Πέρα από την Αφρική», το «Ξένοι στην ίδια πόλη» (με τον Τζακ Νίκολσον), τις «Γέφυρες του Μάντισον» (σε σκηνοθεσία Κλιντ Ίστγουντ) και «Ο διάβολος φοράει Prada», ενώ έχει κερδίσει βραβείο Β’ Γυναικείου Ρόλου για την ερμηνεία της στο δράμα, «Κράμερ εναντίον Κράμερ» (με τον Ντάστιν Χόφμαν) και Καλύτερης Ηθοποιού για τις ερμηνείες της στις ταινίες, «Η εκλογή της Σόφι» και «Η σιδηρά κυρία», μια βιογραφία της πρώην Πρωθυπουργού της Μεγάλης Βρετανίας Μάργκαρετ Θάτσερ.
Οι ερμηνείες της Στριπ που έχουν κερδίσει κοινό και κριτικούς είναι πάρα πολλές για να αναφερθούν όλες, σε σημείο που η Αμερικανή ηθοποιός αποτελεί ένα ζωντανό θησαυρό του κινηματογράφου.
Πολ Νιούμαν Ο Αμερικανός ηθοποιός του Χόλιγουντ, Πολ Νιούμαν, κέρδισε την υποψηφιότητα για Όσκαρ δέκα φορές στη διάρκεια της πολυετούς καριέρας του. Κερδίζοντας το Όσκαρ Καλύτερου Ηθοποιού κάπως καθυστερημένα και ίσως όχι για τον ρόλο που θα έπρεπε, ο Νιούμαν πήρε τελικά το βραβείο για την ερμηνεία του στην ταινία του Μάρτιν Σκορσέζε, «Το χρώμα του χρήματος», η οποία αποτελεί «remake» της παλαιότερης ταινίας με τον Νιούμαν (για την οποία είχε λάβει υποψηφιότητα, αλλά δεν είχε κερδίσει το βραβείο, όπως θα έπρεπε), «Ο κόσμος είναι δικός μου».
Άλλες ταινίες του ηθοποιού για τις ερμηνείες του στις οποίες έλαβε υποψηφιότητες, ήταν η «Λυσσασμένη γάτα» (βασισμένη στο θεατρικό του Τενεσί Ουίλιαμς), το γουέστερν, «Άγριος σαν θύελλα», ο «Μεγάλος δραπέτης» και η «Η ετυμηγορία». Έπειτα από δύο ακόμα τιμητικά Όσκαρ για τη συνεισφορά του στην 7η Τέχνη και τις φιλανθρωπικές του ενέργειες, ο Νιούμαν κέρδισε ακόμα δύο υποψηφιότητες, μία το 1995 και άλλη μία το 2003, για τις ερμηνείες του στις ταινίες, «Δεν είμαι κορόιδο κανενός» και «Ο δρόμος της απώλειας», στην οποία πρωταγωνιστεί ο Τομ Χανκς.
Μάικλ Κέιν Με έξι υποψηφιότητες για Όσκαρ στο ιστορικό του, ο Μάικλ Κέιν είναι ίσως ο ηθοποιός που παραξενεύει περισσότερο με τη συμμετοχή του σε αυτή τη λίστα. Παρόλα αυτά, κερδίζοντας δύο φορές το Όσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου για τις ερμηνείες του στο «Η Χάνα και οι αδελφές της» (του Γούντι Άλεν) και το «Θέα στον ωκεανό», ο Κέιν έχει μία σχέση με την Ακαδημία που ξεκινάει από το μακρινό 1966, με την ερμηνεία του στο «Άλφι» που κέρδισε μία υποψηφιότητα, μέχρι και το 2002, όταν έλαβε υποψηφιότητα για την ερμηνεία του στον «Ήσυχο Αμερικανό».
Ο Κέιν έχει αγαπηθεί για πολύ περισσότερους ρόλους από εκείνους για τους οποίους έχει βραβευτεί ή έχει λάβει υποψηφιότητα για Όσκαρ, ειδικά για τη δουλειά του με τον σκηνοθέτη Κρίστοφερ Νόλαν.
Τζακ Νίκολσον Όσο αφορά τον ιρλανδικής καταγωγής ηθοποιό, Τζακ Νίκολσον, οι δώδεκα υποψηφιότητες για Όσκαρ και οι τρείς νίκες του, δεν μπορούν ούτε στο ελάχιστο να συνοψίσουν την κληρονομιά που έχει αφήσει στον αμερικανικό κινηματογράφο. Οι υποψηφιότητές του έρχονται από τους ρόλους του στις ταινίες, «Easy Rider», «Πέντε εύκολα κομμάτια», «Τσάιναταουν», «Η Τιμή των Πρίτζι» και «Σχετικά με τον Σμιντ», ενώ οι νίκες του, μία φορά για Όσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου στις «Σχέσεις στοργής» και δύο φορές για Όσκαρ Καλύτερου Ηθοποιού στις ταινίες, «Στη Φωλιά του Κούκου» και «Καλύτερα δε γίνεται», μια λίστα που δεν συμπεριλαμβάνει καν τη συνεργασία του ηθοποιού με τον θρυλικό Στάνλεϊ Κούμπρικ, στη «Λάμψη» (1980).
Ο Νίκολσον καθόρισε το πρόσωπο του Νέου Χόλυγουντ και με κάθε μία από τις ταινίες του χάραξε ανεξίτηλα το όνομά του στην ιστορία του κινηματογράφου. Τα Όσκαρ και οι υποψηφιότητες έρχονται δεύτερα, μπροστά στη θρυλική του πορεία στον κινηματογράφο.
Σερ Λόρενς Ολίβιε Ο Βρετανός ηθοποιός, Σερ Λόρενς Ολίβιε, ξεκίνησε την καριέρα του στον κινηματογράφο πριν την ίδρυση της Ακαδημίας το 1929. Είναι από εκείνους τους ηθοποιούς που συνέδεσαν την νέα εποχή του Χόλυγουντ με την παλιά, εκείνη δηλαδή του Τσάρλι Τσάπλιν ή του Σέσιλ Ντε Μιλ. Όντας ο πρώτος μη-Αμερικανός ηθοποιός που κέρδισε το Όσκαρ για την ερμηνεία του στην ταινία, «Άμλετ» (1948), ο Ολίβιε έλαβε συνολικά 13 υποψηφιότητες και κέρδισε δύο φορές.
Με ρόλους σε κλασικές ταινίες όπως τα «Ανεμοδαρμένα ύψη», τη «Ρεβέκκα» (του Άλφρεντ Χίτσκοκ) και το «Σλουθ», αλλά και πολλές μεταφορές έργων του Ουίλιαμ Σαίξπηρ στη μεγάλη οθόνη, ο ηθοποιός αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας του σινεμά.
Κάθριν Χέπμπορν Η κάθε ερμηνεία της Κάθριν Χέμπορν στο σινεμά είναι μία εμπειρία για τον θεατή. Με ένα εύρος τόσο μεγάλο και ένα ταλέντο ακόμη μεγαλύτερο, η θρυλική ηθοποιός κέρδισε 12 υποψηφιότητες για Όσκαρ, ενώ κατάφερε να κερδίσει τέσσερα, ένα νούμερο-ρεκόρ στα ιστορικά της Ακαδημίας. Ακόμα και αν τα νούμερα αυτά προκαλούν δέος, όμως, πρόκειται και εδώ, όπως και στην περίπτωση του Σερ Λόρενς Ολίβιε, για μία ηθοποιό που συνέδεσε το χθες με το σήμερα, κάνοντας καινοτομίες που καθόρισαν τον χαρακτήρα της Ακαδημίας.
Οι ερμηνείες για τις οποίες κέρδισε υποψηφιότητες προέρχονται από τις κλασικές ταινίες, «Κοινωνικά σκάνδαλα» (του Τζορτζ Κιούκορ), «Η Βασίλισσα της Αφρικής» (του Τζον Χιούστον), «Ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι», «Ο βροχοποιός» και «Το ταξίδι μιας μεγάλης μέρας μέσα στη νύχτα» ενώ οι νίκες της από τις ταινίες, «Το ξημέρωμα της δόξας», «Μάντεψε ποιος θα 'ρθει το βράδυ», «Το λιοντάρι του χειμώνα» και «Στη χρυσή λίμνη». Ίσως κάποιες από τις ταινίες για τις οποίες τελικά βραβεύθηκε να μην έχουν αντέξει τόσο καλά στο χρόνο, όσο άλλες για τις οποίες δεν έλαβε καν υποψηφιότητα, όπως τη «Η Γυναίκα με τη Λεοπάρδαλη» του Χάουαρντ Χοκς. Οι τιμές και τα βραβεία ήταν ο ελάχιστος φόρος τιμής της Ακαδημίας σε μία από τις καλύτερες ηθοποιούς όλων των εποχών.
11°
