Κριτική για την ταινία «Ο Πύργος του Downton 2: Μια Νέα Εποχή» του Σάιμον Κέρτις, με τους Χιου Μπόνβιλ, Ελίζαμπεθ ΜακΓκόβερν, Μάγκι Σμιθ, Μισέλ Ντόκερι.
Οι ένοικοι του Πύργου του Ντάουντον έρχονται αντιμέτωποι με τις προκλήσεις της νέας εποχής όταν μια κινηματογραφική εταιρεία παραγωγής νοικιάζει τους χώρους του πύργου για τα γυρίσματα μιας βωβής ταινίας (βρισκόμαστε στα 1928), ενώ την ίδια ώρα ένα καλά κρυμμένο μυστικό της κοντέσας Βάιολετ από το μακρινό 1865 έρχεται να βάλει φωτιά στα αυστηρά πρωτόκολλα της αριστοκρατικής οικογένειας. Όλοι σχεδόν οι ηθοποιοί-σταρ της δημοφιλούς σειράς είναι εδώ, προφανώς αλλαγμένοι από το πέρασμα του χρόνου (άλλοι περισσότερο, άλλοι λιγότερο) όμως και πάλι τα φώτα πέφτουν στην εκπληκτική Βάιολετ της Μάγκι Σμιθ που δεν έχει μόνο τις κορυφαίες ατάκες του φιλμ –τα τρομερά σχόλια της για τον κινηματογράφο είναι απίστευτα σαρκαστικά– αλλά και τον ρόλο κλειδί για τη συνέχιση της ιστορίας της οικογένειας. Το πέρασμα προς μια νέα περίοδο γίνεται με έναν απρόσμενα απλό όσο και θελκτικό τρόπο. Η μετάβαση από τον βωβό στον ομιλούντα κινηματογράφο και η περιστασιακή έστω «μετακόμιση» μελών της οικογένειας από τον ψυχρό βρετανικό βορρά προς τον ηλιόλουστο γαλλικό νότο χρησιμεύουν στον Σάιμον Κέρτις για να διατυπώσει ένα εύστοχο σχόλιο για την κρίση των παραδοσιακών αξιών και την αναγκαιότητα του περάσματος προς την μοντέρνα εποχή. Μια γλυκιά νότα νοσταλγίας είναι αναπόφευκτη αν και το σενάριο του Τζούλιαν Φέλοους, δημιουργού της σειράς, ακολουθεί τους χρυσούς κανόνες που έκαναν επιτυχία το «Downton Abbey»: σπινθηροβόλοι διάλογοι, υποδειγματικός ρυθμός, αληθινοί χαρακτήρες.
18°
