Κριτική για την ταινία «Αγαπητοί σύντροφοι! (Dear Comrades!)» του Αντρέι Κοντσαλόφσκι, με τους Τζούλια Βισότσκαγια, Σεργκέι Ερλις, Γιουλίγια Μπούροβα.
Τον Ιούνιο του 1962 ξεσπά απεργία εργατών στο τοπικό εργοστάσιο του Νοβοτσερκάσκ και η κατάσταση ξεφεύγει εκτός ελέγχου προκαλώντας την επέμβαση του σοβιετικού στρατού. Η Λιουντμίλα, αφοσιωμένη αξιωματούχος του καθεστώτος Χρουστσόφ και βετεράνος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, βλέπει τις αρχές της να δοκιμάζονται όταν, στο αιματοκύλισμα που ακολουθεί, η κόρη της ίσως να βρίσκεται μεταξύ των θυμάτων.
Η νέα ταινία του άνισου Αντρέι Κοντσαλόφσκι (έχει κάνει το «Τρένο της μεγάλης φυγής» αλλά και το «Τάνγκο και Κας» με τους Σταλόνε-Ράσελ) είναι μια κοινότοπη και σοβαροφανής ιστορική καταγραφή ενός γεγονότος «βασισμένου σε πραγματικά γεγονότα». Γυρισμένο σε ασπρόμαυρο, με μια στιβαρή ερμηνεία από την Τζούλια Βισότσκαγια, που παίρνει κυριολεκτικά στις πλάτες της την ταινία, το ειρωνικό κατά βάση «Αγαπητοί σύντροφοι» θέλει να θυμίζει κάπως το χιούμορ του «Ο θάνατος του Στάλιν», αλλά δεν διαθέτει ούτε τη σπιρτάδα στους διαλόγους, ούτε το πνευματώδες χιούμορ του Αρμάντο Ιανούτσι. Ο Αντρέι Κοντσαλόφσκι παρασύρεται από το αντισοβιετικό του μένος και υπογράφει ένα φλύαρο φιλμ που παρά τη δύναμη της ιστορίας του δεν καταφέρνει να μας αγγίξει. Παρ' όλα αυτά η επανεμφάνισή του στη Μόστρα της Βενετίας με την άγνωστη, ματωμένη ιστορία από την εποχή της Σοβιετικής Ένωσης ανταμείφθηκε με το Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής του φεστιβάλ, ενώ αποτέλεσε την επίσημη ρωσική πρόταση για τα Οσκαρ Καλύτερης Διεθνούς Ταινίας.
