Η Κατάρα της Γιορόνα

Λος Άντζελες, 1970. Παραβλέποντας την προειδοποίηση μιας προβληματικής μητέρας που είναι ύποπτη για παιδική παρενόχληση, μία κοινωνική λειτουργός και τα δύο παιδιά της βρίσκονται στη δίνη μιας τρομακτικής, υπερφυσικής οντότητας. Η μόνη τους ελπίδα να επιβιώσουν από τη θανατηφόρα οργή της Γιορόνα είναι ένας απογοητευμένος ιερέας, που ακολουθεί τις δικές του μυστικιστικές μεθόδους. 

Ο μεξικάνικος μύθος της Γιορόνα, της«γυναίκας που κλαίει» επειδή όταν ήταν ζωντανή έπνιξε τα παιδιά της για να εκδικηθεί τον άπιστο σύζυγό της και μετά αυτοκτόνησε, είναι αρκετά συμβατός με τη μεταφυσική χροιά του «Conjuring» με το οποίο συνδέεται. Ο νεοφερμένος Μάικλ Τσάβες, στην πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, επιδεικνύει σκηνοθετικές αρετές που καταφέρνουν να δέσουν ομαλά την ιστορία της Γιορόνα με το διάσημο franchise τρόμου. Ακόμη κι όταν το σενάριο παίρνει αναμενόμενες στροφές, η σκηνοθεσία του Τσάβες είναι εκεί για να μας υπενθυμίζει ότι το Κακό είναι σχεδόν ανίκητο. Μέσω μιας άρτιας αφήγησης που συνδυάζει τη σκοτεινιά ενός τόσο μακάβριου στόρι με μια ιστορία δυνατών ψυχολογικών αποχρώσεων και κοινωνικών μηνυμάτων (η παιδική κακοποίηση είναι το βασικό όχημα του σεναρίου), η «Γιορόνα» πετυχαίνει να γίνει άκρως αποτελεσματική και τρομακτική. Ακόμη και στις σκηνές που ξέρεις τι να περιμένεις…