Στο θεσσαλικό χωριό Ηλιάς που αργοπεθαίνει (μόλις 33 είναι οι μόνιμοι κάτοικοί του, ενώ το σχολείο έχει κλείσει όπως και το τελευταίο καφενείο του χωριού) δύο ξαδέλφια με τη βοήθεια πέντε γυναικών αποφασίζουν να κάνουν νέο ξεκίνημα στη ζωή τους και να παράγουν ένα εκλεκτό βιολογικό προϊόν με βάση την ντομάτα.
Στο απολαυστικό ντοκιμαντέρ της Μαριάννας Οικονόμου ένα μικρό και ταπεινό θέμα, η καλλιέργεια ντομάτας, αναδεικνύεται σε ποικιλόμορφο, γλυκόπικρο και αιχμηρό σχόλιο όχι μόνο για τη σύγχρονη εποχή (η κρίση είναι ορατή πίσω από κάθε σκηνή του φιλμ) αλλά κυρίως για τη στάση ζωής που κρατάμε απέναντι σε κρίσιμα διλήμματα. Το αν τα δύο ξαδέλφια θα καταφέρουν να κάνουν πραγματικότητα το όνειρό τους εξαρτάται από μια σειρά τυχαίων γεγονότων, συνειδητοποιημένων αντιδράσεων και καθοριστικών επιλογών. Η πολλή δουλειά ως πρώτο ζητούμενο είναι το προαπαιτούμενο για να πάει καλά το πρότζεκτ τους που ευελπιστούν να έχει απήχηση στην ντόπια αλλά και τη διεθνή αγορά στις οποίες στοχεύουν να απευθυνθούν. Εδώ η βοήθεια των συμπαθέστατων ντόπιων κυριών που δουλεύουν στα χωράφια είναι το ισχυρό όπλο για να δέσει η συνταγή που φτιάχνουν τα δύο ξαδέλφια. Το κρίσιμο ερώτημα όμως είναι ένα: τη μουσική του Βάγκνερ ή του δημοτικού τραγουδιού προτιμούν οι ντομάτες; Ανάμεσα σε σκηνές ανυπέρβλητου προβληματισμού, σουρεαλιστικής αφέλειας, πρωτόγνωρης έντασης και επιχειρηματικού δαιμονίου – θαυμάσιοι διάλογοι από τα πρώτα τεστ («χάλια γεύση» λέει ο ήρωας όταν δοκιμάζει το αρχικό προϊόν) ή τις πρωτότυπες μεθόδους μάρκετινγκ που οραματίζεται η επιχειρηματική ομάδα, η Οικονόμου εντοπίζει τη μαγική συνταγή για να κάνει την ανατροπή. Το χιούμορ, ήρεμο, υπόγειο αλλά και εντέλει τόσο ανθρώπινο, μεταμορφώνει το φιλμ σε μια διασκεδαστική, αναζωογοννητική και αισιόδοξη δημιουργία. Η σκηνοθέτιδα αναθέτει κυρίως στον «σπουδαγμένο» ήρωα τις ψαγμένες ατάκες και τον «σοφιστικέ» προβληματισμό, αλλά τον συμπληρώνει ιδανικά τόσο με τον περισσότερο προσγειωμένο στην πραγματικότητα ξάδελφο όσο και με τα απολαυστικά «κορίτσια» τους που είναι το βαρόμετρο της υπέροχα ανθρώπινης αυτής ιστορίας, με το παρακάτω επιμύθιο («είναι ντροπή τα όνειρα να στηρίζονται μόνο στην οικονομία») να αποτυπώνει εύστοχα το πνεύμα της σημερινής εποχής.
18°
