Οι «Άλπεις» του Γιώργου Λάνθιμου έκαναν την πρώτη τους εμφάνιση στο Φεστιβάλ της Βενετίας. Trailer, φωτογραφίες, η σύνοψη (με δικά του λόγια ο κάθε σινεκριτικός), press-kit αρτίστικο και εξίσου μυστηριώδες με την αύρα της ταινίας, δηλώσεις με φορτισμένες εκφράσεις. Το ιδανικό set-up για να γίνει η ταινία θέμα συζήτησης για πολλούς μήνες.
Ενδιαφέρον έχει ο τρόπος που οι ξένοι κυρίως κριτικοί, αντιμετώπισαν την ταινία. Σταχυολογήσαμε:
Flix.gr (Γιώργος Κρασσακόπουλος)
«Οι Αλπεις δεν είναι ένα αίνιγμα, δεν πρόκειται για ένα παράδοξο που δεν έχει λύση, ούτε μια οφθαλμαπάτη που σκοπεύει να ξεγελάσει. Αντίθετα είναι μια κοφτερή, επώδυνα καθαρή ματιά στην ανθρώπινη κατάσταση, ένα βγάλσιμο της γλώσσας, στο στημένο παιχνίδι ρόλων, που ονομάζουμε ζωή.»
«Με το ίδιο υλικό το Χόλιγουντ θα είχε φτιάξει ένα φιλμ γεμάτο κλάμα ή ένα θρίλερ – και υπάρχει μία αίσθηση θρίλερ στην ταινία, που θυμίζει την εμμονή του Χίτσκοκ με «σωσίες» των ηρώων του, από τους Roger Thornhill/George Kaplan στο North by Northwest μέχρι την Madeleine/Carlotta στο Vertigo. Το ενδιαφέρον όμως με τις Άλπεις βρίσκεται σε αυτά που η ταινία αρνείται να εξηγήσει… Είναι επίσης ένα φιλμ το οποίο καταφέρνει να μπερδέψει με ζογκλερικό τρόπο την κωμωδία του παραλόγου με την μαύρη τραγωδία, μία λαχτάρα για ανθρώπινη ζεστασιά με ξαφνικά ξεσπάσματα βίας, ενώ ταυτόχρονα ελέγχει με έναν εντυπωσιακό τρόπο τους τόνους του.»
tospirto.net (Λουκάς Κατσίκας)
«Το ευρηματικό σενάριο του φιλμ παρακολουθεί αυτή την ανορθόδοξη εκδήλωση νεκροφιλίας στις πολλαπλές εφαρμογές της, μέχρι την στιγμή που η παραβατικότητα ενός από τα μέλη θα οδηγήσει σε μια απελπισμένη πράξη εξέγερσης, όχι πολύ διαφορετική από την φυγή της κόρης στον «Κυνόδοντα».»
«Πώς μπορεί κανείς να περιγράψει τον παρανοϊκό, νοσηρό, σκοτεινό και ιλαρό κόσμο του ‘Κυνόδοντα’ (υποψηφιότητα – έκπληξη για Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας) στους μη μυημένους; Γονείς που τρομοκρατούν τα παιδιά τους επιβάλλοντας μια ζωή με αυστηρούς κανόνες και πειθαρχία. Γονείς που παίζουν με το μυαλό των παιδιών τους αλλάζοντας τη σημασία και τη συνάφεια της γλώσσας. Αρκετά πειραγμένο, τελείως απολαυστικό και μία από τις πιο προκλητικές ταινίες της περσινής σεζόν. Και προς τιμήν του ο σκηνοθέτης Γιώργος Λάνθιμος συνεχίζει και φέτος να ακολουθεί το μονοπάτι της πρόκλησης που έχει χαράξει».
Row Three (Kurt Halfyard)
«Μιλώντας για χιλιοπαιγμένα μουσικά θέματα, κανένα δε συγκρίνεται με το O Fortuna! της συλλογής Carmina Burana. Ωστόσο, επί της ουσίας πρόκειται για ένα προσωπικό αστείο που επέλεξε ο σκηνοθέτης του ‘Κυνόδοντα’ για τη νέα του ταινία. Εάν είσαι του δυσνόητου κινηματογράφου, βρήκες την ταινία σου».
The Guardian (Xan Brooks)
«Είναι πολύ εύκολο να χαθείς στις Άλπεις. Μια αργή, ανέκφραστη, αφηρημένη ιστορία φαντασμάτων από τον πλέον εφευρετικό Έλληνα σκηνοθέτη, Γιώργο Λάνθιμο. Ακόμα κι ο τίτλος της ταινίας είναι παραπλανητικός. Με το που χαμηλώνουν τα φώτα της αίθουσας, περιπλανιόμαστε χωρίς χάρτη σε ένα τοπίο που ούτε απότομο είναι αλλά ούτε και χιονισμένο. Είναι ένα τοπίο επίπεδο και σκοτεινό. Αξίζει να εμπιστευτείς τον σκηνοθέτη. Άφησε τον να σε τραβήξει κυριολεκτικά από την μύτη. Ο Λάνθιμος γνωρίζει ακριβώς πού θέλει να πάει και πού θέλει να καταλήξει».
The Guardian (Steve Rose) παρουσιάζοντας το «Το Παράξενο Κύμα του Ελληνικού Κιν/γραφου»:
«Είναι τυχαίο ότι η πιο προβληματική χώρα του κόσμου παράγει το πιο περίεργο και παράξενο σινεμά σήμερα;»
Hollywood Reporter (Deborah Young)
«Οι Άλπεις έχουν μια ανεξήγητη δύναμη να παγιδεύουν τον θεατή σε έναν ερμητικό ιστό απάνθρωπων σχέσεων».
Ο κριτικός Olyver Lyttelton του Playlist προτείνει:
18°
