Ο Ρίτσαρντ και η Τζένιφερ drag περσόνα του: Ένας Έλληνας στην καρδιά του queer Άμστερνταμ

Μέσα από τη σειρά φωτογραφιών, καταγράφω τον ελληνικής καταγωγής Ρίτσαρντ Κελντούλις στο σπίτι του, καθώς και την Τζένιφερ ενώ ντύνεται στα γραφεία του δικού της sex positive, naked Church Bar, ένα εμβληματικό ΛΟΑΤΚΙ+ στέκι, με ουρές να περιμένουν να μπουν μέσα από τις 5 το απόγευμα. Όπου οι παραστάσεις έχουν καλεσμένους drag από χώρες όπως η Τουρκία και η Πολωνία, όπου η βία εναντίον τους είναι εμφανής διαδηλώνοντας μέσα από την Τέχνη. Βρέθηκα μαζί με τη Τζένιφερ και στην μεταμφίεση της καθώς ετοιμαζόταν για τη συμμετοχή της στην κριτική επιτροπή στο Gay Canal Pride.

Στην συνέντευξη που ακολουθεί, ο Ρίτσαρντ μοιράζεται την ιστορία της ζωής του, από την παιδική ηλικία που μεγαλώνει σε μια πολύτεκνη ελληνική οικογένεια στο Σίδνεϊ, σπουδάζει ιατρική, φεύγει, ψάχνεται, εξερευνά την Ιαπωνία και φθάνει στο Άμστερνταμ, όπου γνωρίζει το ταίρι του. Δεν ξέρει με τι να ασχοληθεί, καταπιάνεται με την οργάνωση εκδηλώσεων και πάρτι, που του αρέσει. Παντρεύεται και σήμερα, είναι ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας που μαζί με τον σύζυγό του έχουνε μία γκέι σάουνα και δυο πασίγνωστα μπαρ με drag queens & kinks (!) σόου.

Μεταμορφώνεται σε Τζένιφερ για να φροντίσει και την Χόουπελεζ Οικογένεια της για την οποία μας μιλά με πάθος καθώς και για τη βαθύτερη σχέση της με την Ελλάδα, τα ελληνικά που μαθαίνει αυτόν τον καιρό για να τιμήσει τη Κυθηραία γιαγιά της που ανέλπιδα προσπαθούσε να της τα διδάξει όταν ήταν πιτσιρικάς, το σπίτι στην Επίδαυρο και πολλά άλλα που μας εμπνέουν να ανοίξουν με την καρδιά μας στην αποδοχή της ίδιας μας της διαφορετικότητας. Ώστε, ότι κι όπου κι αν είμαστε, να μπορούμε να εκφράζουμε την αλήθεια μας. Κι ας αλλάζουμε.

Ο Ελληνοαυστραλός Ρίτσαρντ Κελντούλις, πίσω από την Τζένιφερ Χόουπελεζ: Η ζωή, το drag και το δικαίωμα στην ορατότητα

— Ποιο είναι το drag όνομά σου;

Το drag όνομά μου είναι Τζένιφερ Χόουπελεζ.

— Πες μας λίγα για τα παιδικά σου χρόνια. Από που κατάγεσαι;

Οι παππούδες μου ήρθαν όλοι στην Αυστραλία το 1910, πολύ πριν αρχίσει το μεγάλο μεταναστευτικό κύμα των δεκαετιών ’50 και ’60. Τότε πολλοί άλλαζαν τα ονόματά τους στα αγγλικά.

Οι γονείς του πατέρα μου, ο Δημήτρης και η Ανθούλα, κατάγονταν από το ίδιο χωριό, το Λιβίσι σημερινό Kayaköy της Μικράς Ασίας. Ο Δημήτρης ήρθε πρώτος γύρω στο 1910. Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, έστειλε χρήματα και έφερε τη γιαγιά μου. Από τη μεριά της μητέρας μου, ο παππούς μου, Ιωακείμ Ταβλαρίδης, που είχε αλλάξει νόμιμα το όνομά του σε Μικ Άνταμς, καταγόταν από την Περίσταση, το σημερινό Şarköy, λίγο πιο μέσα από την Καλλίπολη. Το χωριό του καταστράφηκε από τον σεισμό του 1912. Τότε πιστεύω πως έφυγε για Αυστραλία.

Κι εγώ, γεννήθηκα στο Σίδνεϊ, όπου μεγάλωσα και σπούδασα Ιατρική, κάτι που δεν μου έδινε χαρά. Έφυγα για να τη βρω… Έζησα στη Μελβούρνη και στην Αδελαΐδα ψάχνοντας τι θέλω να κάνω. Στα 24 εγκαταστάθηκα στην Ιαπωνία όπου δίδαξα αγγλικά και στα 28 μου ήρθα στο Άμστερνταμ. Έξι μήνες μετά γνώρισα τον σύντροφό μου κι έμεινα. Είμαστε ακόμη μαζί! Τότε όμως… ακόμη ούτε γνώριζα τι θέλω να κάνω. Αρχίσαμε να οργανώνουμε εκδηλώσεις και πάρτι. Το απολάμβανα. Είκοσι χρόνια μετά, άνοιξα το πρώτο δικό μου κλαμπ και αυτή είναι η σύντομη εκδοχή της ιστορίας μου.

— Γιατί ήθελες να φύγεις από την Αυστραλία;

Μερικοί άνθρωποι απλώς νιώθουν μέσα τους την ανάγκη να φύγουν, να ζήσουν αλλού. Έτσι, απλά το ένιωθα έντονα μέσα μου και με άκουσα. Παρότι είναι μεγάλη πόλη, με έπνιγε. Δεν την χάρηκα ποτέ. Όταν έφυγα, ένιωσα μια απελευθέρωση, κάτι που ζουν πολλοί μετανάστες. Το Άμστερνταμ μου ταίριαξε, γιατί είναι μικρή, κοσμοπολίτικη και ανοιχτόμυαλη πόλη. Τότε, καπνίζαμε μαριχουάνα νόμιμα και η γκέι ζωή ήταν κι είναι πολύ καλή εδώ. Το Σίδνεϊ είναι πολύ πιο συντηρητικό. Δεν ήθελα ποτέ να ζήσω εκεί και μου φαίνεται αστείο…

— Πώς ανακάλυψες το drag;

Αν κοιτάξω πίσω σε φωτογραφίες, υπάρχουν μία δύο με μένα παιδί, ντυμένο με γυναικεία ρούχα. Η μητέρα μου είχε κούτες με ρούχα, κι έτσι μεταμφιεζόμασταν παίζοντας με τα αδέλφια μου όπως και με τα καλλυντικά και φυσικά, φορώντας τα τακούνια και τις τσάντες της. Σταμάτησα γύρω στα 9-10.

Δεν ξαναφόρεσα drag μέχρι τα 27 μου. Ήταν στη πασίγνωστη γιορτή Mardi Gras στο Σίδνεϊ. Κι ήταν η πρώτη μου φορά ως ενήλικας. Κατάλαβα πως μου άρεσε. Η ιδέα του χαρακτήρα «Τζένιφερ» έμεινε στο μυαλό μου. Η διάσημη καλλιτέχνης Τζένιφερ Λόπεζ, Λατίνα, κάπως σαν τις Ελληνίδες, με την μεγάλη της οικογένεια κοντά της, την εσωτερική της φλόγα και φυσικά τα καπούλια της, με ενέπνευσε πολύ. Το drag χρειάζεται και έναν χαρακτήρα να ταυτιστείς. Έχω πολλές ξαδέλφες και αδελφές, οπότε βρήκα το δικό μου πρόσωπο μέσα από σε αυτές. Ήθελα πάντα να μοιάσω ιδιαίτερα στην μεγαλύτερη μου αδερφή, την Ντέμπι. Κλασσική ελληνική ομορφιά, σώμα χυμώδη, καμπύλες μεσογειακές, και γυναίκα που τολμά να εκφράζει το ποια είναι. Αυθεντική.

Έτσι και κάπως δειλά, ξεκίνησα το 2001, στο Άμστερνταμ πάντα, με το χαρακτηριστικό όνομα Τζένιφερ Χόουπελεζ με την μεγάλη, θαυμαστή περιφέρεια. Το «Τζένιφερ» μου ήρθε φυσικά από την Τζένιφερ Λόπεζ και «Χόουπελεζ» επειδή… θα καταλάβετε όταν με δείτε να ντύνομαι. Νιώθω ότι όλα είναι λίγο «hopeless» – το μακιγιάζ μου δεν είναι τέλειο, οπότε δεν χρειάζεται να προσποιούμαι. Ευτυχώς έχω καλές φίλες και φίλους, ανάμεσα τους και ο Παναγιώτης από την Πάτρα, ο Taka Taka Priest που στηρίζει ολόκληρη την οικογένεια των drag queens και drag kinks, ο οίκος των Χόουπελεζ.

Από το πως θα βαφτούμε, και τι αξεσουάρ, καλτσοδέτες και τακούνια θα βάλουμε. Είναι ένας δημιουργικός καλλιτέχνης που τα σχεδιάζει και τα φτιάχνει όλα μόνος τους με έμπνευση: φανταστικά ντυσίματα, δημιουργικότατο make up και ταυτόχρονα ως επιστήμονας μας στηρίζει ψυχολογικά. Ο ίδιος εμφανίστηκε φορώντας την παραδοσιακή φουστανέλα, στο Eurosummit, στις Βρυξέλες στις 7/7/2015 τη μέρα που ο τότε Έλληνας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας παρουσίασε τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος στα μέλη του Eurosummit. Να είναι καλά. Xρειάζεται να διακωμωδούμε τις ατέλειες μας, τις αδυναμίες και τα λάθη μας. Μόνο έτσι τα ξεπερνάμε. Ζητάμε βοήθεια, επικοινωνώντας τα με ειλικρίνεια, απλότητα, στους κατάλληλους ανθρώπους και τότε μεταμορφώνονται στη δύναμή μας.

Ο TakaTaka Priest είναι υπεύθυνος για τους καλεσμένους drag queen και kinks που εμφανίζονται κάθε βράδυ με διαφορετικά θέματα, στο φετίχ μπαρ μας, το Church. Σήμερα κάλεσε ακτιβιστές drag από την Τουρκία, την Πολωνία και την Γαλλία για να ανακαλύψουμε βαθύτερα και να διαμαρτυρηθούμε μέσα από τα σόου, την ανασφάλεια και τις αντιξοότητες που προκαλεί σήμερα το πολιτικό στίγμα σε παγκόσμιο επίπεδο και πως μπορούμε να φροντίσουμε η μια την άλλη. Είναι και το θέμα της διδακτορικής του έρευνας, μέσα από την οποία όπως λέει κι ο ίδιος «με κάνει να συνειδητοποιώ το κοινωνικοοικονομικό προνόμιο από το οποίο λειτουργώ».

— Άλλοι άνθρωποι που σε επηρέασαν;

Ο RuPaul, βέβαια. Έγινε διεθνώς γνωστός μέσα από το RuPaul’s Drag Race το 2009 και ενέπνευσε γενιές drag performers.

— Τι σημαίνει για σένα δηλαδή βαθύτερα το drag;

Είναι ένα παιχνίδι με το φύλο. Είναι και θέατρο, είναι και η σκηνή. Όταν ντύνομαι drag, εξωτερικεύομαι περισσότερο από τον ντροπαλό Ρίτσαρντ. Αποκαλύπτω μιαν άλλη πλευρά του εαυτού μου. Αλλιώς, σαν Ρίτσαρντ ντύνομαι απλά, συντηρητικά, όπως με βλέπεις τώρα. Την πρώτη φορά που ντύθηκα drag, οι πάντες γέλασαν, κι η μητέρα μου το βρήκε πολύ αστείο. Μαθαίνω τον εαυτό μου αλλιώς.

Ως Τζένιφερ Χόουπλεζ έγινα πιο φιλικός, ανοιχτός, πιο τρυφερός. Έθεσα ερωτήματα μέσα μου για το φύλο, για την αρρενωπότητα και τη θηλυκότητα μου. Ανακάλυψα, πως όταν γινόμουν drag, μπορούσα να βγάλω ακόμη περισσότερη καλοσύνη ως άνθρωπος. Δεν είμαι καλός performer και χρησιμοποιώ το drag ακτιβιστικά, επειδή ακριβώς τραβάει τα φώτα. Είμαι drag ακτιβίστρια από την αρχή, όπως η Φαμπιόλα που πάντα διαδήλωνε στην πρώτη γραμμή.

— Ποια είναι η Φαμπιόλα και πως σε επηρέασε;

Ο Πίτερ Βαν Λίντεν ήρθε από την συντηρητική επαρχία στο Άμστερνταμ την δεκαετία του ’60, μπλέχτηκε με το κίνημα των καταλήψεων και την ακτιβιστική, ομοφυλoφιλική ομάδα Rooie Flikkers που σημαίνει «Κομμουνίστριες αδελφές» και ασχολήθηκε ενεργά με την διάρρηξη των έμφυλων ρόλων παίζοντας με ρούχα, έντονα χρώματα και αξεσουάρ από διαφορετικά υλικά. Αυτό ονομάστηκε Φαμπιόλα από την βασίλισσα του Βελγίου, δηλώνοντας ξεκάθαρα πως ουδέποτε δέχεται τη βασιλεία, ενώ έγινε γνωστή ως «ζωντανό έργο τέχνης». O Βαν Λίντεν, ήθελε με την παρουσία και την εμφάνισή της ως Φαμπιόλα, να εκφράσει την εσωτερική, ατομική ελευθερία, αντιστεκόμενη στο γκρίζο και μονότονo της κοινωνίας και σε μια κoυλτούρα όπου όλα αγοράζονται και σχεδόν τίποτα δεν προέρχεται από το μέσα μας.

— Ακτιβισμός σε ποια θέματα;

Στα δικαιώματα όλων των ανθρώπων ενάντια στις διακρίσεις και φυσικά της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ+.

— Έχεις βιώσει διακρίσεις;

Σαν Ρίτσαρντ, όχι. Σαν Τζένιφερ, ναι! Με έχουν αρνηθεί οδηγοί ταξί για παράδειγμα. Γι’ αυτό οργανώσαμε συναντήσεις με οδηγούς ταξί και Uber. Όταν γνωρίζεις τους ανθρώπους, όλα γίνονται ευκολότερα. Χρειαζόμαστε την επαφή έξω από τις οθόνες. Το περίεργο είναι ότι πριν είκοσι χρόνια το drag δεν ήταν αμφιλεγόμενο. Τώρα ξαφνικά είναι, λόγω της αντιτρανς ρητορικής. Σημαίες με ουράνια τόξα κατεβαίνουν, κι οι τωρινές κυβερνήσεις δυσκολεύουν πολύ τα πράγματα. Πηγαίνουμε πίσω αντί μπροστά, κι είναι λυπηρό.

— Γιατί πιστεύεις ότι γίνεται αυτό;

«Den xero». Ξέρω πως είναι σημαντικό να μοιραζόμαστε, όχι μόνο online, μα και από κοντά, σε ομάδες, την αλήθεια μας. Με καθαρή σύνδεση, να έρθουμε κοντά οι άνθρωποι, ως άνθρωποι, πρώτα απ’ όλα.

— Βιοπορίζεσαι από το drag;

Έχουμε τρεις επιχειρήσεις: ένα γκέι φετίχ μπαρ, ένα naked bar και μια γκέι σάουνα. Το drag το κάνω για ακτιβισμό.

— Τι είναι το naked club;

Μια φορά την εβδομάδα, κάθε Τετάρτη, το Church, μετατρέπεται σε positive sex, naked bar και μπορείς να κυκλοφορείς γυμνή/ός. Άντρες, γυναίκες, γκέι, μπάι, στρέιτ – όλοι. Υπάρχουν dark rooms για σεξ. Έπρεπε να μάθω πολλά για το HIV και το sex positivity. Είναι σημαντικό να νιώθουμε όλες και όλοι ασφάλεια, αξιοπρέπεια, εμπιστοσύνη και φυσικά χαρά όταν τολμάμε να είμαστε ολόκληρα τα κομμάτια του εαυτού μας.

— Θα ήθελες να έχεις παιδιά;

Έχω έναν γιο στην Αυστραλία με μια λεσβία φίλη, και μια μεγάλη «drag οικογένεια», το σπίτι των Χόουπελεζ, με περίπου 30 ενεργά μέλη – drag queens, drag kings, non binary, τρανς, ακόμα και στρέιτ. Από το 2004, διοργανώνουμε τα Drag Olympics Amsterdam. Ξεκίνησε σαν αστείο: drag queens τρέχουμε με ψηλοτάκουνα και πετάμε τις τσάντες μας στον αέρα. Έχουμε πάντα πολύ κόσμο και παιδιά. Οι drags ξέρουμε να αυτοσαρκαζόμαστε.

Φέτος σε κάλεσαν για πρώτη φορά να είσαι μέλος στην κριτική επιτροπή στο Canal Parade στο Άμστερνταμ, όπου παρέλασαν πλωτά άρματα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας σε πλωτά άρματα της Αστυνομίας, του Στρατού, του Δήμου με την δημαρχίνα σας μπροστά, νοσοκομείων, πανεπιστημίων, θιάσων και ένα σκάφος που προσπαθήσατε να το σταματήσετε.

Ναι, μιλάμε για το σκάφος μιας γνωστής εταιρίας που νοικιάζει καταλύματα και υπήρξε χορηγός μας από παλιά. Ζητήσαμε να σταματήσει, καθώς ενημερωθήκαμε για εκμετάλλευση ακινήτων στη Γάζα. Το Canal Parade στηρίζει μόνο τις ευάλωτες ομάδες, τη δικαιοσύνη και την ανθρωπιά γι’ αυτό και η κριτική επιτροπή ψήφισε ομόφωνα υπέρ του σκάφους που με χορευτές που είχαν ένα μαντήλι στα μάτια, διαμαρτυρόντουσαν για τη διακοπή χρηματοδότησης του Τραμπ, στην έρευνα και θεραπεία του AIDS.

— Να κλείσουμε με δυο λόγια για την χώρα καταγωγής σου, την Ελλάδα;

Ναι με χαρά! Η γιαγιά μου Μπετίνα στο σπίτι μας στο Σίδνεϊ έκανε αμάν να μας μάθει ελληνικά. Ήταν από τα Κύθηρα. Πήγα πρόσφατα στο χωριό της, τα Τριφυλλιάνικα και ανακάλυψα πόσος κόσμος από εκεί μετανάστευσε στην Αυστραλία. Τώρα, θα με καμαρώνει αφού μαθαίνω ελληνικά. Κάθε φθινόπωρο πηγαίνουμε στην Επίδαυρο όπου πήραμε με τον σύζυγό μου ένα σπίτι. Είναι μια γειτονιά με αποδοχή στην ομοφυλοφιλία και έντονη σχέση με το θέατρο και τις τέχνες. Νιώθω Έλληνας.