Time travels: Μια έκθεση σταθμός στο πέρασμα του χρόνου

Η σειρά έργων του Cacao Rocks (Ιάσονας Μέγκουλας) αποτελείται από 11 ζωγραφικά έργα και 11 φωτογραφίες του παππού του, τις οποίες ανακάλυψε τυχαία κατά τη διάρκεια της καραντίνας στο πατρικό του. Ο παππούς του ήταν γιατρός και ερευνητής, αλλά είχε πάθος με τη φωτογραφία. Βέβαια δεν τις είχε τυπώσει ποτέ σε χαρτί και έτσι τώρα τυπώνονται για πρώτη φορά 90 χρόνια μετά τη λήψη τους. Αυτά τα μη εμφανισμένα αρνητικά φιλμ έφεραν τον Ιάσονα πιο κοντά στον παππού του και τον ενέπνευσαν να δημιουργήσει τα έργα που μπορούμε να απολαύσουμε στην έκθεση της AG18 Gallery στην Βιέννη.

Όπως επισημαίνει ο καλλιτέχνης: "Ο παππούς μου αν και ήταν Γάλλος, διετέλεσε διευθυντής του ινστιτούτου Παστέρ στην Αθήνα τη δεκαετία του 1930. Τα φιλμ αυτά μου έδειξαν πως είχε μια ιδιαίτερη αγάπη για το ελληνικό τοπίο και τις αρχαιότητες. Κάτι το οποίο μάλλον ασυνείδητα είχα κληρονομήσει και αποτελεί τη θεματολογία του έργου μου τα τελευταία χρόνια. Δεν προσπάθησα να κάνω μια ρεαλιστική αναπαράσταση των φωτογραφιών αλλά μία απόδοση της φόρμας και των συναισθημάτων έχοντας σαν κανόνα την αποκλειστική χρήση των πέντε χρωμάτων που χαρακτηρίζουν το σύνολο του έργου μου, που είναι ένα δάνειο από τη μοντέρνα ζωγραφική της Ελλάδας του προηγούμενου αιώνα, τη βυζαντινή ζωγραφική αλλά και το φυσικό φως του ουρανού της Μεσογείου, το χρυσό, το άσπρο, το γκρι, το μπλε και το μαύρο. Όσον αφορά την τεχνοτροπία θα ήταν άδικο να μην αναφέρω την εμπειρία μου στο πεδίο της Street Art, που μου έδωσε το θάρρος και τα εφόδια για τη ζωγραφική αλλά και την τύχη μου να σπουδάσω την τέχνη της φωτογραφίας που μου χάρισε την ευαισθησία ώστε να αντιληφθώ τη σημασία των αρνητικών φιλμ του παππού μου."

Με τη σειρά της, η Χριστίνα Παπαϊωάννου εξετάζει τον ρόλο της ζωγραφικής στην ψηφιακή εποχή, δημιουργώντας συνθέσεις που δομούνται μέσα από τον κατακερματισμό και την συρραφή εικόνων ποικίλης προέλευσης. Αυτή η σειρά έργων περιλαμβάνει αναφορές στην ιστορία της τέχνης, διάφορες τεχνικές ζωγραφικής, συμμετοχικές διαδικασίες και στοιχεία από την ψηφιακή κουλτούρα, όπως τα pixel και τα βιντεοπαιχνίδια. Οι άτλαντες γεγονότων της Παπαϊωάννου αντικατοπτρίζουν το πέρασμα του χρόνου και τον συνδυασμό παλαιότερων καλλιτεχνικών παραδόσεων με τη σύγχρονη κατανάλωση της εικόνας. Επιπλέον, αυτά τα υβριδικά σενάρια μπορούν να αποτελέσουν ενδοσκόπηση των εσωτερικών διαλόγων, καθώς παροτρύνουν τον θεατή να τα συντάξει και να τα ερμηνεύσει από την αρχή, σαν ένα ψυχολογικό τεστ.