Εικαστικα

Ο Πάνος Τσώνης αλλάζει μορφές

Ο ταλαντούχος ζωγράφος μας ξεναγεί στις μεταμφιέσεις της παιδικής του ηλικίας

23.02.2019, 19:31
Billy Gee
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Eπιλογές

Ανδρέας Κούρκουλας: Συνέντευξη στην Athens Voice για την αρχιτεκτονική, την Αθήνα και την κληρονομιά που αφήνει η δουλειά του

Design & Αρχιτεκτονικη Ο Ανδρέας Κούρκουλας μιλά για την 35χρονη διαδρομή του

Λουκάς Βελιδάκης

More in Culture D3lta και Vasilikí στο Fresh Voices του Voice 102.5

A.V. Team

Κινηματογραφος Το «Υπάρχω» μας επιστρέφει στο αληθινό σινεμά

Ελένη Ψυχούλη

Πρώτη φορά που έπεσε στην αντίληψη μου η ζωγραφική δουλεία του Πάνου ήταν στο Instagram το 2017, έκανε μια ατομική έκθεση (πτυχιακή) στην Καλών Τεχνών. Το πρώτο πράγμα που με έκανε να παρατηρήσω την εικαστική του γραφή ήταν το συναίσθημα που έκπεμπε το έργο του. Η θεματική του μου έδωσε απίστευτα στοιχεία ευαισθησίας πράγμα που με έκανε να θέλω δω τα συγκεκριμένα έργα ζωντανά.

Εύχομαι το έργο του να μεγαλώσει περισσότερο, έχω το συναίσθημα ότι έχει να δώσει πολλά στο μέλλον. Ήρθα σε επαφή μαζί του ακούγοντας έναν χαμηλών τόνων καλλιτέχνη που απλά ακολουθεί το μονοπάτι του!

Ο ίδιος μας λέει:

Όταν σπούδαζα στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών πέρασα μια καταθλιπτική φάση και δεν ασχολήθηκα καθόλου με την τέχνη για μεγάλο χρονικό διάστημα. Έφταιγε ίσως μια εμμονή που είχα με την παιδική μου ηλικία, καθώς στο μυαλό μου αυτά ήταν τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου και σαν άτομο δεν είχα υποστεί τις ψυχολογικές φθορές όπως ο κάθε άνθρωπος όσο μεγαλώνει. Στο να το ξεπεράσω βοήθησε ότι ανέσυρα κάποιες παλιές φωτογραφίες slides που με είχε τραβήξει ο πατέρας μου στις αρχές του ’90 και δεν τις είχα δει σχεδόν μια δεκαετία.

Προς έκπληξή μου παρ’ όλο που οι φωτογραφίες απεικονίζουν εμένα σε πολύ μικρές ηλικίες, φαίνονται τα στοιχεία που συνθέτουν τον μετέπειτα χαρακτήρα μου, όπως οι μεταμφιέσεις, οι πρώτες μου ζωγραφιές πάνω στον τοίχο του δωματίου μου -που μάλλον εξηγούν το λόγο που μου αρέσει ο Basquiat-, οι μάσκες, η γειτονιά μου στην Άνω Γλυφάδα και το σπίτι που μεγάλωσα και μένω ακόμα.

Ένιωσα την ανάγκη να ασχοληθώ με την παιδική μου ηλικία στην επόμενη ενότητα της δουλειάς μου, συνειδητοποιώντας ότι η ανάλυση και η όλη διαδικασία προκειμένου να δημιουργήσω ένα έργο λειτουργούσε σαν ψυχοθεραπεία για τον κάθε προβληματισμό μου.

Δημιούργησα ζωγραφικά έργα διαστάσεων 1x1,5 m που απεικονίζουν κάποιες από τις παλιές φωτογραφίες, στις οποίες εμφανίζομαι εγώ με τις αμφιέσεις των παιδικών μου ηρώων, εμπνευσμένος από τη ζωγραφική του David Hockney. Εφαρμόζω στη ζωγραφική μου μια σχετικά απόμακρη και αντικειμενική οπτική αντίληψη (πράγμα ίδιον της φωτογραφίας), ενώ ταυτοχρόνως συλλαμβάνω και απομονώνω μια λεπτομέρεια του χώρου την οποία τοποθετώ πάνω στην επιφάνεια του καμβά.